آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
در عمق دقیقه 94 در اولدترافورد، منچستریونایتد برای آخرین حمله به جلو رفت. در حالی که پیراهن‌های قرمز معروف به طرز شومی در محوطه جریمه جمع می‌شدند، استرتفورد اند یک نفر بلند می‌شد، فریاد می‌زد، با صدایی واضح و رنگی از بازگشت کلاسیک یونایتد را رویا می‌کرد. در همین حال، نمانیا ماتیچ، با توپ به سمت جلو حرکت می کرد و پیام رسان دروازه های جلال بود.
خب، ماتیچ به دویدن ادامه داد. کند شده است. کمی بیشتر کند شد. نگاهی به بالا انداخت وحشت زده. به یاد آورد که او هنوز یک فوتبال زیر پایش داشت. مارکوس راشفورد در جناح راست مشاهده شد: ساده ترین و کم خطرترین توپ، اما تنها توپی که نیازی به توقف، چرخش، چرخاندن یا پیچیدن ندارد. لحظه گذشت و خیلی سریعتر از ماتیچ.
به طرز عجیبی، اگر ماتیچ تساوی تساوی را از فاصله 30 یاردی به زمین می زد، مناسب بود. ناهماهنگی نیهیلیستی استراتژی نیمه دوم یونایتد چنان بود که به احتمال زیاد یک سناریو بود. آنها در کل بازی 11 شوت داشتند که دیوگو دالوت چهار شوت و رافائل واران دو شوت داشتند. شش شوت برای دفاع یونایتد. هیچی برای کریستیانو رونالدو. احتمالاً لازم بود که در هواپیمای رالف رانگنیک یک نابغه تاکتیکی باشید تا فکری که در پشت آن وجود دارد را بررسی کنید.
اما شما واقعاً نمی توانید این مورد را روی Rangnick پین کنید. اکنون این فقط سطح یونایتد است. در درون خودشان بازی نکردند، آبروی خودشان را هم نبردند. آنها به سادگی مانند آنچه هستند بازی کردند: یک تیم به شدت ناهموار با کیفیت فردی عالی، اما بدون خونسردی برای کنترل بازی ها، کیفیت دفاعی برای بستن آنها، یا کیفیت تاکتیکی برای یافتن راه حل های خود در زمین. در خط مقدم، آنها به طور عجیبی به مهاجمی وابسته هستند که در دو بازی از 12 بازی گذشته خود گلزنی کرده است – مانند جو گلهارت مهاجم لیدز – و با تمام قهرمانی های گاه و بیگاه خود در حال تحمل ناسازگارترین فصل خود در 20 سال فوتبال حرفه ای است.
با این حال، احساس آشفتگی خاصی در یونایتد در نیم ساعت پایانی ایجاد شد، دوره ای که پنج تعویض را به همراه داشت و سردرگمی پایانی نداشت. آخرین نفری که وارد زمین شد خوان ماتا بود، بازیکنی که به طور گسترده گمان می رود در سال 2018 بازنشسته شده است، در پایه خط میانی با یک حمله 5 نفره پیش رو. از روی سکوها، ما بی تفاوت به رنگنیک خیره شدیم. این برنامه بود؟ آیا در این آرایش تمرین کرده بودند؟ یا آیا رنگنیک، مانند بقیه افراد با پیراهن قرمز، به سادگی آن را در حالی که پیش می رفت، آرایش می کرد؟
شرم بزرگ این بود که یونایتد با چنین وعده ای شروع کرده بود. جوی بود به خوبی که اولدترافورد در تمام فصل ارائه کرده است. حرکت رو به جلو نرم و یک فرصت برای آنتونی الانگا وجود داشت. فرد که اخیراً توسط روح دانکن ادواردز تسخیر شده بود، همه جا حضور داشت: تکل زدن، خلق کردن، مجادله کردن، انجام مهارت های دیوانه کننده: بازیکنی که نهایتاً محدودیت های پتانسیل خود را افزایش می دهد.
این زمان‌هایی است که یونایتد هنوز هم معنا دارد: جوانی و تجربه، محصولات آکادمی و خریدهای خیمه شب بازی، فوتبال خوب در مقابل تماشاگران پرشور. یونایتد همیشه توانایی چنین لحظاتی را داشته است. مشکل این است که آنها به ندرت می توانند آنها را برای یک بازی حفظ کنند، چه برسد به یک فصل. به دیوارها فشار بیاورید، نقاط ضعف آنها را بفشارید، و آنها نمی دانند چگونه باید واکنش نشان دهند. اتلتیکو در اواخر نیمه اول برتری را ربود و از آن نقطه یونایتد به سادگی فرو ریخت.
ناگهان برونو فرناندز داشت به جایی که می خواست می رفت. رونالدو داشت به جایی که می خواست می رفت. النگا سرنخی نداشت. هری مگوایر در محوطه جریمه خودش مثل یک چرخ دستی سوپرمارکت با چرخی چروکیده، چرخش های چرخشی انجام می داد. اسکات مک تومینای عمیق تر سقوط کرد و فرد به سمت بالاتر هل داد و حفره بزرگی در خط میانی باقی گذاشت. ده دقیقه سختی خفیف تمام آن چیزی بود که مفهوم تیم یونایتد از بین رفت. در خط لمسی، رانگنیک یک تعویض سه گانه انجام داد تا دوباره چیزی را احساس کند.
کلمه ای برای اتلتیکو که به طرز بی شرمانه ای باشکوه بود، به جای دوازدهمین دفاع برتر لالیگا، دیدی از خود سابق خود را به نمایش می گذاشت، مانند تیمی که قبلا بودند، از بین می برد و به انحراف می کشید. یونایتد به خاطر مهارت بازی، تاکتیک های گریزل، داور اسلوونیایی زوزه خواهد کشید و ناله خواهد کرد. اما واقعا یونایتد خوش شانس بود که اینجا بود. در هشت بازی اروپایی آنها در پنج بازی دیرهنگام به گل های دیرهنگام نیاز داشتند. آنها در ابتدا برای دیدار با پاری سن ژرمن در این دور انتخاب شدند، اما تساوی باطل شد. در اینجا، شاید، بالاخره شانس آنها تمام شد.
و در اینجا دوباره به نقطه اصلی می رسیم. غرور و تاریخ، پول خرج شده و سخنان خرج شده را از بین ببرید، و آیا این تیم یونایتد واقعا بهتر از – مثلا – آژاکس یا ناپولی یا مارسی است؟ شاید ما باید از فکر کردن به یونایتد به عنوان افراد نابخردان دست برداریم. این جایی است که آنها هستند: یک طرف رتبه دوم، یک هم-ران، یک وزنه ساز. خوب امتحان کردید بچه ها سال آینده موفق باشید
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
