مطالعه ارتباط بین مشکلات خواب و گلوکوم را نشان می دهد | نابینایی و اختلال بینایی

بر اساس یک مطالعه یک دهه ای، کم خوابی یا زیاد، خروپف، خواب آلودگی در طول روز و بی خوابی ممکن است خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش دهند، یک بیماری شایع چشمی که میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به نابینایی شود.

به خوبی شناخته شده است که بد خوابیدن می تواند بر قضاوت، خلق و خو، توانایی یادگیری و حفظ اطلاعات تأثیر بگذارد و ممکن است خطر تصادفات جدی و آسیب را افزایش دهد.

اکنون محققان بر عواقب درازمدت کم خوابی تمرکز کرده اند. آنها اولین مطالعه کوهورت آینده‌نگر بزرگ را برای بررسی جامع رفتارها و الگوهای خواب و گلوکوم انجام داده‌اند. بیش از 400000 نفر در بریتانیا شرکت داشتند.

نتایج منتشر شده در مجله BMJ Open نشان می دهد که افرادی که الگوهای خواب ناسالم دارند در معرض افزایش خطر ابتلا به گلوکوم هستند. اگر به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، می تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. آب سیاه احتمالاً تا سال 2040 به 112 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا خواهد شد.

تیم بین‌المللی از دانشگاهیان به سرپرستی محققانی از پکن چین نتیجه‌گیری کردند: خروپف، خواب‌آلودگی در طول روز، بی‌خوابی، و مدت کوتاه/طولانی، به صورت جداگانه یا مشترک، همگی با خطر ابتلا به گلوکوم مرتبط بودند.

این یافته‌ها بر نیاز به مداخله خواب برای افراد در معرض خطر بالای ابتلا به گلوکوم و همچنین غربالگری بالقوه چشم پزشکی در میان افراد مبتلا به مشکلات مزمن خواب برای پیشگیری از گلوکوم تاکید می‌کند.

محققان گفتند که این مطالعه بر اهمیت حیاتی اتخاذ و حفظ الگوها و رفتارهای خواب سالم تاکید دارد. این یافته ها همچنین بر نیاز به خواب درمانی در افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به گلوکوم هستند و همچنین بررسی های چشمی در بین افراد مبتلا به اختلالات خواب مزمن برای بررسی علائم اولیه این بیماری تاکید می کند.

با از دست دادن تدریجی سلول های حساس به نور در چشم و آسیب عصب بینایی مشخص می شود، علل گلوکوم هنوز به خوبی شناخته نشده است. در صورت عدم درمان، می تواند منجر به نابینایی غیرقابل برگشت شود.

تحقیقات منتشر شده قبلی نشان داده بود که اختلالات خواب ممکن است یک عامل خطر مهم باشد.

برای بررسی بیشتر این مسائل، محققان تصمیم گرفتند تا خطر ابتلا به گلوکوم را در میان افرادی با رفتارهای خواب متفاوت بررسی کنند: بی خوابی. خواب زیاد یا کم؛ کرونوتایپ های شب یا صبح (“جغد” و “لارک”)؛ خواب آلودگی در طول روز؛ و خروپف کردن

این تحقیق داده های 409053 نفر را که در مطالعه Biobank انگلستان شرکت می کردند، مورد بررسی قرار داد.

افراد 40 تا 69 ساله بین سال‌های 2006 تا 2010 برای این مطالعه انتخاب شدند و تا مارس 2021 پیگیری شدند تا ببینند که آیا گلوکوم در آنها تشخیص داده شده است یا خیر. هنگامی که آنها به مطالعه پیوستند، اطلاعات مربوط به عادات خواب آنها جمع آوری شد.

مدت خواب معمولی بین هفت تا نه ساعت تعریف شد و خیلی کم یا بیش از حد خارج از این محدوده تعریف شد. کرونوتایپ فرد با توجه به اینکه آنها خود را بیشتر به عنوان یک خرچنگ صبحگاهی یا جغد شب توصیف می کردند، تعریف می شد.

طی یک دوره پیگیری تقریباً 11 ساله، 8690 مورد گلوکوم شناسایی شد. BMJ Open گفت، به استثنای کرونوتیپ ها، چهار الگوی خواب و رفتار دیگر همگی با درجات مختلفی از افزایش خطر گلوکوم مرتبط بودند.

محققان دریافتند که در مقایسه با افرادی که الگوی خواب سالمی داشتند، خروپف و خواب آلودگی در طول روز 11 درصد خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش می دهد. در همین حال، بی خوابی و خواب زیاد یا خیلی کم با 13 درصد افزایش خطر مرتبط بود.

مطالعه مشاهده ای بود بنابراین نمی توان علت آن را تعیین کرد. محققان اذعان کردند که این روش به جای اندازه‌گیری عینی به گزارش‌دهی شخصی متکی است. آنها افزودند که آب سیاه ممکن است خود بر الگوهای خواب تأثیر بگذارد، نه برعکس.

اما به گفته محققان، توضیحات بیولوژیکی قابل قبولی برای ارتباط بین اختلال خواب و گلوکوم وجود دارد.

آنها توضیح دادند که فشار داخلی چشم، عامل کلیدی در ایجاد گلوکوم، زمانی که فرد دراز می کشد و زمانی که هورمون های خواب از بین می روند افزایش می یابد، همانطور که در بی خوابی اتفاق می افتد.

افسردگی و اضطراب، که اغلب با بی خوابی همراه هستند، ممکن است فشار داخلی چشم را نیز افزایش دهند. به طور مشابه، اپیزودهای سطوح پایین اکسیژن سلولی، ناشی از توقف ناگهانی تنفس در طول خواب، ممکن است باعث آسیب مستقیم به عصب بینایی شود، همچنین پیشنهاد شده است.