به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
این یک بازی کریکت بسیار رضایتبخش بود، یک مسابقه گروهی در اواسط تورنمنت در هفتهای پر از باران که در 39 بازی از 40 بازیاش زنده ماند و در مقابل یک گابا نیمهجمعیت برگزار شد. در گستره وسیع تر، شکست 20 ران انگلیس از نیوزلند، یادداشت دیگری در جام جهانی عالی با تجهیزات عمیق تر و تعامل واقعی بود.
درس این مسابقات، که پس از سختی نازک مدار فرانچایز در تمام طول سال به شدت واقعی به نظر می رسد، این است که محصول کار می کند. که تمام کریکت خوب است، توپ قرمز یا سفید، در حالی که واقعاً معنایی دارد.
مطمئناً، این جام جهانی ورزشی نیست که باید خود را به سمت بیرون برگرداند و به دنبال آخرین قطره درآمد تلویزیون باشد. نه اینکه این احتمال وجود دارد که جلوی آن را بگیرد.
پیروزی امیدهای تورنمنت انگلیس را زنده نگه می دارد. آنها هنوز هم می توانند در سیدنی به سریلانکا ببازند، اما از اینجا هم می توانند پیشرفت کنند. در ابتدا ضربه زدن هنوز احساس می شد که چیزی کمی در هم پیچیده است، دستوری که مجبور به رقصیدن (یا شناور شدن اگر می خواهید خوب باشید) در اطراف سوراخ بن استوکس شکل در مرکز آن وجود داشت.
مهمتر از همه این است که انگلیس در تصویر کاپیتان جدیدش بیش از همیشه شبیه یک تیم به نظر می رسید. آنها این بازی را با بولینگ به روشی که جوس باتلر خفاش می کند برنده شدند: با وضوح، اجرای چشم سرد و نقشه هایی که همیشه به نظر می رسید دو فریم جلوتر بودند. برد یا باخت از اینجا، این جوزبال در عمل بود.
کلید پیروزی دریانوردان انگلیس بودند که به طور قابل توجهی از همتایان خود پیشی گرفتند. هر دو تیم یک بازوگر چپ، یک سوئینگگر بازوی راست و یک سرعتی واقعی به میدان رفتند. ترنت بولت، تیم ساوتی و لاکی فرگوسن از 12 اور سه بر 128 گرفتند. مارک وود، کریس ووکس و سام کورن از 11 امتیاز 84 امتیازی گرفتند.
کاپیتانی خوب و قاطع باتلر به آنها کمک کرد. چرخش نرم بود، تطابق ها بدون جزم گرایی حاد بود. عمدتاً آنها فقط خوب بولینگ میکردند. چهرههای وود غیر استثنایی به نظر میرسند، اما این آخرین پایان او، پانزدهمین دوره تعقیب و گریز بیسر نیوزلند بود. اساساً او خیلی سریع بولد میکرد، درازای عقب، در زمانی که کمی بیشتر در راه ضربه زدن لازم بود، ضربههایی از بازیکنان نیوزلند میکشید.
ووکس در شکاف انباشته شد. و در پایان انگلستان به گونهای پیروز شد که با عصر تهاجمی ضربتی سرعتی متال مورگان-بیلیس متفاوت بود و در عوض از طریق واضح بودن نقشهای بولینگ و تکانهای مداوم کاپیتان دروازهبان برنده شد.
قابل توجه است که این روزها باتینگ کمتر لیزری به نظر می رسد. مجموع انگلستان حول یک شراکت افتتاحیه عالی بود. اما معمای استوکس هنوز در دل این موضوع نهفته است. در اینجا بازیکنی است که انگلیس در دویدن های مورد انتظار، اپتیک، کشش افراد مشهور و احساسات مردانه از احترام انتخاب می کند. اما چه کسی اساساً در ضربه زدن در کریکت T20 خیلی خوب نیست.
دو راه برای بررسی این موضوع از اینجا وجود دارد. استوکس در بریزبن هیچ کاری انجام نداد و به 8 ران رسید و در 10 اینینگ گذشته خود به 67 ران رسید. اما او آنقدر با استعداد است که برای همیشه کاری انجام نمی دهد. بله، اعداد و داده ها. اما افسانههای کریکت، حالوهوای انسانها، دل و جرات پیشین همگی میگویند که او قرار است هفته آینده به جمع شش تیم برنده برسد.
رویکرد دیگر اعمال حقایق است نه احساسات. پل کالینگوود پیشنهاد کرده است: «اگر به دردسر بیفتد، میخواهید مردی مانند بن استوکس از خانه بیرون برود»، اما این فقط در واقعیت نادرست است، نوعی بازی فانتزی شغل برای پسران. استوکس هرگز برای انگلیس در مسابقات T20 از 47 عبور نکرده است. او میانگین 18 است. به علاوه، خوب، کارلوس براتویت. کریکت از مقایسه با فوتبال متنفر است، اما آنها را با تمایل جدید خود به حنایی بیش از بازیکنان ستاره دعوت می کند.
در اینجا تأثیر انتخاب استوکس به عنوان یک بازیکن درجه یک، به هم ریختگی کوچک با سایر قسمت های اطراف او بود. انگلیس قبل از اینکه از داوید مالان، بهترین ضربه زن متوسط خود استفاده کند، 19 اوور از یک بازی کلیدی را پشت سر گذاشت، زیرا میترسید که او را با استوکس (نه برای مالان) به عنوان چپ شروع کند. -دستگیران
معین علی به شماره 3 رفت تا آن را به اسپینرها برساند، اما همچنین مانند استوکس نباشد. لیام لیوینگستون تقریباً به همین دلیل چهار ساله بود. هر دو به روشی کمی اجباری کشیدند. هری بروک شش زد و با عجله رفت. استوکس بیرون آمد، که باید هر اتفاقی بیفتد، کمی مانند حضور پسر مربی در تیم، ضربه بزند. او توپ را به سمت زمینبازها زد، سپس باتلر را بیرون زد.
انگلستان در 179 به پایان رسید، شاید 10 ران کمتر از جایی که ممکن بود بود. این است که نکات منفی را در نظر بگیریم، تا کمال را بخواهیم. اما این بازیها اغلب با حاشیههای بسیار خوب تعیین میشوند.
از طرفی باتلر کاملاً با قدرت شلاقی آشنا بود، و الکس هیلز بیشتر شبیه الکس هیلز بود، در بهترین حالت زمانی که به سادگی آنجا می ایستد و داس را آزاد می کند. هیلز به پنجاه سالگی رسید و سپس یکی از میچل سانتنر را پشت سر گذاشت، که به نظر می رسد باید برای تیم یازدهم سوم بازی کند، یک وقفه از کار روزانه خود به عنوان یک دامپزشک محلی اهل کتاب، اما همچنین یک کریکت باز بسیار موثر است.
ضربه زدن و کاپیتانی باتلر مطمئناً از اینجا سرنوشت انگلیس را مشخص خواهد کرد. کاهش استوکس به 7 برای بقیه مسابقات یک درخواست تعیین کننده خواهد بود. در حال حاضر حداقل حس چیز جدیدی وجود دارد. اگر نه یک پیروزی جاسبال، پس حداقل یک حس از آنچه ممکن است به نظر برسد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.