آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار جهان پایگاه خبری آبان نیوز ، 
ابرهای سیاه تقریباً از روز اول بر فراز جام جهانی 2022 قطر آویزان بودند.
نه تنها نگرانی هایی در مورد برگزاری این مسابقه ورزشی در یک بیابان متلاطم وجود داشت، بلکه اتهامات فساد در مورد پیشنهاد قطر نیز به زودی منتشر شد.
فیفا تحقیقاتی دو ساله در مورد این ادعاها آغاز کرد و هیچ نگرانی قابل توجهی پیدا نکرد. اما لکه ای برای برخی باقی ماند.
به زودی ادعاهای دیگری مبنی بر اینکه کارگران مهاجری که برای ایجاد زیرساخت های مورد نیاز جام آورده شده بودند، مورد سوء استفاده و بهره برداری قرار گرفتند. مقامات قطری این موضوع را تکذیب می کنند.
اما در واقع ما در مورد قطر چه می دانیم؟ در اینجا یک بررسی کلی از کشور است.
مردم
قطر کشوری ساحلی در خاورمیانه و هم مرز با عربستان سعودی است.
جمعیت کمی 2.6 میلیون نفر دارد (80 درصد آنها در پایتخت، دوحه زندگی می کنند).
پیت پتیسون، روزنامه نگاری که درباره رفتار با کارگران کم دستمزد در این کشور تحقیق کرده است، می گوید: «قطر یک مکان منحصر به فرد است.
قطری ها حدود 12 درصد از جمعیت را تشکیل می دهند. مانند عربستان سعودی، وهابیت نوع غالب اسلام است که عموماً بنیادی تر و محافظه کارانه تلقی می شود.
نزدیک به 90 درصد جمعیت این کشور مهاجرانی هستند که عمدتاً از جنوب آسیا و همچنین شرق آفریقا هستند.
اکثر این کارگران مهاجر مردان مجردی هستند که در بخش‌هایی مانند ساخت‌وساز، مهمان‌نوازی و امنیت کار می‌کنند، اگرچه زنان نیز برای مشاغل خانه‌داری و مراقبت از کودکان مهاجرت می‌کنند.
پتیسون به یورونیوز گفت: «قطر یک جامعه بسیار سلسله مراتبی و طبقه بندی شده است. «مردم آسیای جنوبی و شرق آفریقا بسیار پایین هستند. آنها اساساً زندگی موازی با سایرین در قطر دارند، به ویژه سفیدپوستانی که ما آنها را مهاجران سابق می نامیم که در واقع کارگران مهاجر هستند.
سازمان ملل متحد در سال 2020، “نگرانی های جدی نژادپرستی ساختاری و تبعیض علیه غیر ملیت ها” را مستند کرد و دریافت که “یک سیستم کاست واقعی” در کشور وجود دارد.
سیاست
قطر یک حکومت سلطنتی است و امیر (یا پادشاه) تا حد زیادی به آن حمله می کند.
قبل از به دست آوردن استقلال در سال 1971، این کشور کوچک خلیج فارس تحت الحمایه بریتانیا بود و لندن امور خارجی آنها را کنترل می کرد و امنیت را تامین می کرد.
برخلاف دیگر مستعمرات سابق، آلن جیمز فروهرز، که «قطر: ظهور به قدرت و نفوذ» را نوشت، ادعا میکند که «هیچ فشار واقعی وجود نداشت. [by Qatar’s leaders] برای خروج انگلیسی ها…[who] از حفاظت نظامی آنها قدردانی کرد.
تظاهرات زیادی از سوی مردم علیه بریتانیا و خاندان حاکم قبل از استقلال صورت گرفت.
امیر قطر، شیخ تمیم بن حمد آل ثانی شخصاً وزرا – معمولاً اعضای خانواده – و یک سوم مجلس شورا، یک شورای قانونگذاری را منصوب می کند، هر چند بقیه انتخاب می شوند.
اگرچه مشاوره های زیادی پشت درهای بسته انجام می شود، اما قدرت عمدتاً در دست امیر است که در نهایت تصمیمات سیاسی، قانون گذاری و قوه قضاییه را کنترل می کند.
احزاب سیاسی ممنوع است.
“مشکل [in Qatar]روتنا بیگم، محقق دیده‌بان حقوق بشر، می‌گوید: «قوانین آنها آزادی بیان، تشکل و تجمع را محدود میکند… این کار را برای هر کسی که می‌خواهد روی حقوق زنان یا هر چیز دیگری کار کند واقعاً دشوار میکند.»
او می‌گوید که این امر باعث می‌شود که سیاست در توییتر پخش شود، جایی که صداهای مترقی مانند جامعه LGBTQ+ یا حقوق زنان در معرض سوء استفاده آنلاین و تهدید به مرگ قرار می‌گیرند.
Freedom House، یک سازمان غیردولتی ناظر بر حقوق سیاسی و آزادی های مدنی، قطر را در رده “غیرآزاد” قرار می دهد.
قدرت
قطر سومین کشور ثروتمند جهان است که بر اساس تولید ناخالص داخلی سرانه اندازه گیری می شود.
بیشتر این به خاطر ذخایر عظیم نفت و گاز آن است که سومین کشور بزرگ جهان نیز هستند.
فروهرتس، صادرکننده بزرگ گاز طبیعی مایع، می گوید که پیامدهای جنگ اوکراین با افزایش قیمت انرژی، دست اقتصادی قطر را تقویت کرده است.
وی به یورونیوز گفت: قطر در کنار ایالات متحده یکی از تامین کنندگان و جایگزین های اصلی روسیه است. این در حال حاضر در راستای منافع استراتژیک حیاتی اروپا است که باید اطمینان حاصل کند که گاز بنزین به جریان خود ادامه می دهد.
روسیه در تلافی تحریم های اعمال شده علیه این کشور پس از تهاجم این کشور به اوکراین، عرضه گاز به اروپا را تا حد زیادی قطع کرده است. کشورهای اروپایی در حال تلاش برای یافتن منابع انرژی جدید هستند، پیش از زمستانی طاقت فرسا.
اما قطر فقط قدرت اقتصادی ندارد.
همراه با دلارهای نفتی، خود را به عنوان یک مرکز رسانه ای جهانی تثبیت کرد و الجزیره را در سال 1996 ایجاد کرد.
فروهرتس می گوید: «قطر از قدرت نرم بسیار زیادی برخوردار است. “بیشتر از هر کشور دیگری در کل منطقه.”
برخلاف “قدرت سخت” که شامل استفاده از زور برای رسیدن به مسیر شما می شود، “قدرت نرم” توانایی تأثیرگذاری بر دیگران از طریق فرهنگ و ارزش ها است.
میزبانی جام جهانی بخشی از این جذابیت است.
بیگم می گوید: «قطر در تلاش است تا خود را به عنوان یک بازیگر بین المللی جدی به جهان نشان دهد. “این یک معامله بزرگ است.”
امسال قطر اولین کشور در کل منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا خواهد بود که میزبان جام جهانی خواهد بود.
چرا جام جهانی اینقدر بحث برانگیز است؟
اما این کانون توجه جهانی همه مثبت نیست.
به گفته پتیسون، حدود 30000 کارگر برای ساخت ورزشگاه ها و زیرساخت های مورد نیاز برای جام جهانی به قطر آورده شدند.
او می‌گوید که وضعیت میلیون‌ها مهاجر در قطر که توسعه زیرساخت‌های عظیم آن را در دو دهه گذشته پر کرده‌اند، از قبل وخیم بوده است.
جام جهانی فقط تا حدی اوضاع را بدتر کرد که به این معنی بود که افراد بیشتری در معرض سوء استفاده قرار می گرفتند.
دستمزد برده‌ها، شرایط خطرناک کار، کار اجباری، مصادره پاسپورت، در کنار تعداد زیادی مرگ‌های غیرقابل توضیح – و تحقیق نشده – همه به طور گسترده توسط سازمان‌های حقوق بشر و روزنامه‌نگاران در قطر مستند شده‌اند که پتیسون آن را «تراژدی انسانی» پشت جام نامید.
قطر این اتهامات را رد کرد و امیر آل ثانی در ماه اکتبر گفت که کشورش با “کارزار بی سابقه ای” از انتقادات منتهی به مسابقه روبرو شده است.
پتیسون می‌گوید که پشتوانه همه این‌ها سیستم کافالای قطر است، نوعی حمایت – که توسط قانون پشتیبانی می‌شود – کارگران را از تغییر شغل بدون اجازه کارفرما منع میکند.
او گفت: “اگر نمی توانید شغل را تغییر دهید، هیچ انگیزه ای برای کارفرما وجود ندارد که از شما مراقبت کند.” “شما نیروی کار کنترل شده ای دارید.”
تا همین اواخر در قطر حداقل دستمزد وجود نداشت. منتقدان ادعا می کنند که حداقل قانونی جدید 1 در ساعت راه چندانی ندارد
در پاسخ به این ادعاها، مقامات قطری سیستم کافلا را لغو کردند و حداقل دستمزد (معادل 1 پوند در ساعت) را معرفی کردند، اگرچه منتقدان می گویند این قوانین اجرا نمی شوند.
پتیسون گفت: «استثمار به سختی وارد سیستم شده است.
حقوق LGBTQ+
رفتار با جامعه LGBTQ+ نیز باعث نگرانی قطر شده است.
گزارش دیده‌بان حقوق بشر که در ماه اکتبر منتشر شد، نشان داد که نیروهای امنیتی کشور به‌طور خودسرانه افراد لزبین، همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا و ترنس‌جندر را دستگیر کرده‌اند و در بازداشت با آنها بدرفتاری می‌کنند.
بیگم می گوید: «جامعه LGBTQ+ مجبور به زندگی خصوصی هستند. آنها باید همه چیز را در خفا انجام دهند و امیدوار باشند که گرفتار نشوند.
مانند شرایطی که کارگران مهاجر با آن مواجه هستند، وضعیت اسفناک جامعه LGBTQ+ قطر نیز در کانون توجه قرار گرفته است.
اما این تمرکز تأثیر معکوس داشته است، بیگم می گوید، ادعا می کند که احساسات ضد جنسیتی یا ضد دگرباشان جنسی در واقع تقویت شده است.
او گفت: «به شکلی عجیب، ما اکنون با واکنش‌های اجتماعی مانند دگرباشان جنسی مواجه هستیم و مسائلی مانند غربی‌اند. مردم در حال عقب‌نشینی هستند و با انواع چیزهای وحشتناک توهین‌آمیز و همجنس‌گرایانه آنلاین بیرون می‌آیند.»
سال گذشته مقامات قطری اسباب‌بازی‌های رنگین کمانی را توقیف کردند و آنها را «غیر اسلامی» تشخیص دادند.
فیفا و قطر همچنان در مورد رفتار با جامعه LGBTQ+، کارگران خارجی و همچنین زنان مورد بررسی قرار می‌گیرند.
در حال حاضر یک جنگ روابط عمومی در جریان است و قطری ها و فیفا می گویند همه چیز خوب است. اما، صادقانه بگویم، بیشتر گروه‌های حقوق بشر و روزنامه‌نگارانی که واقعاً به میدان می‌روند داستان بسیار متفاوتی برای گفتن دارند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
