کشف اتیوپیایی در گور دسته جمعی مالاوی که گمان می رود خفه شده است | مالاوی

بازرسان و فعالان مبارزات انتخاباتی معتقدند ده‌ها نفر از مردم اتیوپیایی که ماه گذشته بقایای بقایای آنها در گورهای دسته جمعی در شمال مالاوی پیدا شد، به احتمال زیاد در حین انتقال مخفیانه در اثر خفگی جان خود را از دست دادند.

این تراژدی در بحبوحه انبوهی از حوادث رخ داد که بر خطراتی که ده ها هزار نفر با آن روبرو هستند و زندگی خود را به شبکه های جنایی می سپارند رخ داد که وعده عبور به آفریقای جنوبی، توسعه یافته ترین کشور این قاره را می دهند.

مقامات مالاوی ماه گذشته 29 جسد را در دو قبر در منطقه جنگلی دورافتاده Mtangatanga در ناحیه شمالی Mzimba کشف کردند. اینها اکنون به طور آزمایشی به عنوان بقایای مهاجران 25 تا 40 ساله در مسیرشان از اتیوپی به آفریقای جنوبی شناسایی شده است.

در مقایسه با وضعیت اسفبار مهاجران و پناهندگان در دریای مدیترانه یا بیابان های شمال آفریقا، خطرات پیش روی کسانی که در داخل این قاره حرکت می کنند مورد توجه محدودی قرار می گیرد، حتی اگر «مسیر جنوبی» – همانطور که سفر 5000 کیلومتری از شرق آفریقا به آفریقای جنوبی است. شناخته شده – به همان اندازه خطرناک است.

دکتر آیلا بونفیگلیو، متخصص در مرکز مهاجرت مختلط در ژنو گفت: «همه مسیرهای مهاجرت غیرقانونی خطرناک هستند و مسیر جنوبی نیز از این قاعده مستثنی نیست.

کمپین‌ها نگرانند که تعداد واقعی کشته‌شدگان در مسیر جنوبی بسیار بیشتر از آن چیزی باشد که در حال حاضر تصور می‌شود.

هزاران و هزاران نفر در حال ترانزیت هستند… ممکن است تعداد زیادی باشد [dead] ما نمی دانیم.

در گزارشی در اوایل سال جاری، IOM اشاره کرد که کسانی که در مسیر جنوبی سفر می‌کنند با «تجارب سختی از جمله خشونت، بهره‌کشی، سوء استفاده و عدم دسترسی شدید به نیازها و خدمات اولیه» مواجه شدند.

پلیس موزامبیک هفته گذشته نزدیک به 100 نفر را پیدا کرد که در یک تانکر خالی مخفی شده بودند. مقامات محلی به خبرنگاران گفتند که این مرد و 10 زن توافق کردند که هر کدام 2500 رند (110 پوند) به راننده بپردازند تا به آفریقای جنوبی منتقل شود.

یکی به خبرنگاران محلی گفت: «ما مالاوی را داخل نفتکش ترک کردیم. مقصد ما آفریقای جنوبی برای جستجوی کار بود. در کشور ما زندگی سخت است. به همین دلیل ما به هر قیمتی سعی کردیم به آفریقای جنوبی برویم.»

دو سال پیش، مقامات مهاجرت در موزامبیک بقایای 64 مرد اتیوپیایی را کشف کردند که در یک کانتینر حمل و نقل مهر و موم شده در پشت کامیونی که گمان می رود از مالاوی به زیمبابوه می رفت خفه شده بودند. گمان می رفت مقصد نهایی قربانیان آفریقای جنوبی باشد.

مقامات و فعالان در مالاوی، یک ایستگاه اصلی در مسیر جنوبی، بر این باورند که قربانیانی که بقایای بقایای آنها در گورهای دسته جمعی پیدا شده پیدا شده است، در یک تراژدی مشابه مرده اند. بررسی های اولیه نشان می دهد که مرگ و میر در اواخر سپتامبر رخ داده است، احتمالاً در اثر خفگی.

یک سخنگوی پلیس گفت که روستاییان در منطقه مزیمبا، در حدود 155 مایلی (250 کیلومتری) شمال پایتخت، لیلونگوه، که در حال جمع آوری عسل وحشی در جنگل بودند، به مقامات از گورهای دسته جمعی آگاه شدند.

تول گفت که جنگل مورد علاقه قاچاقچیان بود زیرا دور از دسترس و غیرقابل دسترس بود. «این جایی است که مردم می توانند توقف کنند و آنچه می خواهند انجام دهند. مرزهای ما متخلخل است و ماموران انتظامی به این تردد کمک می کنند.»

در اوایل سال جاری، یکی از احزاب سیاسی مالاوی، جنبش متحد تحول، دبیر منطقه ای خود را به دلیل ادعای استفاده از خودروی حزبی برای انتقال غیرقانونی افراد به کشور تعلیق کرد.

مرکز قاچاق، دزالکا، یک کمپ گسترده پناهندگان در 50 کیلومتری لیلونگوه، پایتخت است.

این کمپ که ده ها سال پیش برای پناه دادن به پناهجویان فراری از نسل کشی و جنگ در بروندی، رواندا و جمهوری دموکراتیک کنگو ساخته شد، اکنون بیش از 48000 نفر از کشورهای شرق و جنوب آفریقا را در خود جای داده است – چهار برابر ظرفیت اولیه آن.

در ژوئن، تحقیقات دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) و پلیس مالاوی نشان داد که یک سندیکای بین‌المللی بسیار سازمان‌یافته مستقر در این کمپ، استثمار گسترده مردان، زنان و کودکان را نشان می‌دهد. کارکنان مخفی دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد شاهد چیزی بودند که آنها به عنوان “نوعی یکشنبه بازار، جایی که مردم برای خرید کودکانی که در موقعیت های کار اجباری و فحشا مورد استثمار قرار می گرفتند، می آیند” شاهد بودند.

ساکنان دزالکا به آبان نیوز گفتند که قاچاقچیان از این کمپ به عنوان “محل ترانزیت مهاجرانی که به صورت قاچاق به آفریقای جنوبی منتقل می کنند” استفاده می کردند.

یکی از رهبران جامعه که خواست نامش فاش نشود، گفت که «رئیس‌هایی» در آنجا بودند که شبکه‌های منطقه را اداره می‌کردند. “آنها با مردم اتیوپی کار می کنند و مردم خود را در سراسر کشور دارند… اینجا در مالاوی آنها با مالاویایی ها از جمله رانندگان تاکسی، افسران مهاجرت و افسران پلیس کار می کنند.

آنها افزودند که اگرچه کانتینرهای حمل و نقل خطرناک ترین روش حمل و نقل بودند، اما سایر مهاجران پس از گذر از “بخش های دورافتاده و وحشی بوته برای عبور از مرزها” به دلیل کمبود غذا و کم آبی ضعیف شده بودند، پس از بیماری جان خود را از دست دادند.

او می‌گوید: «آن‌طور که آنها را حمل می‌کنند و به آنها غذا می‌دهند، فقط می‌توانند به آنها نان و مقداری سبزیجات بدهند. دفعه قبل دو نفر به دلیل کمبود غذا جان خود را از دست دادند. آنها با یک گروه حدودا 40 نفری به دزلکا آمدند و دو نفر از دنیا رفتند. رؤسا به ما پول دادند تا آنها را دفن کنیم. او به آبان نیوز گفت: آنها را شب منتقل کردند و ما آنها را شب دفن کردیم.

گزارش‌های فزاینده‌ای از ربوده شدن افرادی که منتقل می‌شوند وجود دارد، که تنها پس از پرداخت باج‌های قابل توجهی از سوی خانواده‌ها به قاچاقچیان آزاد می‌شوند.

Abdissa Bayissa، یکی از رهبران جامعه در ژوهانسبورگ، گفت که اگرچه خانواده ها اغلب به قاچاقچیان اصلی در اتیوپی که با همتایان خود در آفریقای جنوبی در تماس بودند، پول پیش پرداخت می کردند، سایر بازیگران کمتر مهم اغلب به دنبال کسب درآمد بیشتر از طریق بهره برداری از مهاجران و پناهندگان اتیوپیایی بودند. راه

«این تبدیل به یک رله می‌شود، با مهاجران از یکی به نماینده دیگر و هر کدام پول خود را دریافت می‌کنند. آنها آنها را می ربایند و باج می خواهند.»

آدم ربایی ها اغلب بلافاصله پس از قاچاق افراد از مرز زیمبابوه به آفریقای جنوبی – پس از هفته ها سفر از شرق آفریقا – اتفاق می افتد.

ربایندگان منتظر آنها می مانند و سپس آنها را مخفی می کنند و برای بستگانشان می فرستند تا پول بیشتری بخواهند… این کار بزرگی است. حتی پلیس و مقامات مهاجرت هم هستند [involved]بایسا به آبان نیوز گفت.

گزارش IOM نشان می‌دهد که نزدیک به 51000 مهاجر اتیوپیایی از سال 2016 مفقود شده‌اند. بر اساس آمار رسمی، بین سال‌های 2012 تا 2019، 4265 مورد مرگ و 1707 ناپدید شدن از مناطق هادیا و کمباتا تمبارو در امتداد مسیر جنوبی به آفریقای جنوبی ثبت شده است.

محققان IOM دریافتند که تعداد زیادی از مهاجران گفتند که در سفر خود با کمبود شدید غذا، آب یا سرپناه مواجه شده اند. بیشتر آنها متحمل آزار، خشونت، حمله یا شکنجه شده بودند، در حالی که از هر چهار نفر یک نفر خواسته شده بود که پول بیشتری برای رشوه پیدا کند، علیرغم اینکه قبلاً به طور متوسط ​​​​5000 دلار آمریکا برای سفر پرداخت کرده بود.

یکی از قربانیان مظنون اخیر اسامه صالح محمد از استان آمهارا، نزدیک به خط مقدم درگیری بین تیگرایان و نیروهای فدرال اتیوپی است.

فروشنده قطعات تلفن همراه 22 ساله مدت کوتاهی پس از اینکه به برادرش در ژوهانسبورگ گفت که در ماه سپتامبر از اتیوپی به حراره، پایتخت زیمبابوه از اتیوپی به آفریقای جنوبی منتقل شده است، ناپدید شد. خانواده او از آن زمان یک سری درخواست از تماس گیرندگان ناشناس دریافت کردند که برای آزادی او 100000 راند آفریقای جنوبی (4750 پوند) دریافت کردند.

او زنگ زد و گفت که آن طرف مرز است و سپس گفت که ربوده شده است. وقتی با من تماس گرفتند به آنها گفتم پول نداریم و به مادرمان زنگ زدند و گفتند او را می کشند. امیر صالح محمد، یک راننده تاکسی 27 ساله در پایتخت تجاری آفریقای جنوبی، گفت: اما ما هنوز پول نداریم و اکنون فقط دعا می کنیم. “خیلی دردناک است.”