سه تیم و نمایش بازی Cilla Black: اولین جام جهانی لیگ راگبی زنان | جام جهانی لیگ راگبی زنان

تیافزایش، هیاهو و هیاهو زنان انگلیس در حالی که برای صعود خود در جام جهانی لیگ راگبی آماده می شوند، تجربه کرده اند، نمی تواند در تضاد بیشتری با تجربیات جکی شلدون و تیم پیشگامانش در 22 سال پیش باشد.

شاید کمی بیش از دو دهه طول بکشد، اما سفری که لیگ راگبی زنان در این مدت طی کرده است، بسیار طولانی‌تر به نظر می‌رسد، نکته‌ای که وقتی امیلی راج و هم‌تیمی‌هایش روز سه‌شنبه در هدینگلی مقابل برزیل در مقابل یک نیمکره شمالی به میدان می‌روند، بر آن تاکید خواهد شد. رکورد جمعیت برای یک مسابقه لیگ راگبی زنان. این به طور قابل توجهی با آنچه بازیکنان در یک سری از شب‌های آرام و به راحتی نادیده گرفته می‌شدند در نوامبر 2000 متفاوت خواهد بود.

تعداد کمی به اندازه شلدون با غرور نگاه می کنند، به ویژه به این دلیل که بدون تلاش های او برای برگزاری اولین جام جهانی زنان، شاید به این لحظه هم نمی رسیدیم. شلدون، که مربی بریتانیای کبیر در این تورنمنت بود، می‌گوید: «لیگ راگبی زنان تا قبل از سال 2000 هیچ‌گاه یک رقابت بین‌المللی با کیفیت نداشته است.

او زمانی که شیرهای بریتانیای کبیر برای اولین بار در سال 1996 تور استرالیا را برگزار کردند، بخشی از کادر مربیگری بود. سپس دو سال بعد آنها را در توری به نیوزلند هدایت کرد. در آن زمان واقعاً فقط سه کشور بازی می‌کردند، بنابراین وقتی از من خواسته شد تا در راه‌اندازی جام جهانی زنان کمک کنم، این جام فقط سه تیم بود.»

استرالیا و نیوزلند دعوت شلدون را پذیرفتند اما کار سخت تازه شروع شده بود. شلدون بدون هیچ گونه بودجه قابل توجهی – که نقش برگزارکننده مسابقات را نیز بر عهده گرفت – شروع به گدایی، دزدی و وام گرفتن کرد.

او می‌گوید: «در شهرهایی که می‌خواستیم میزبانی بازی‌ها را برگزار کنیم، باید به مقامات محلی می‌رفتم و از آنها درخواست می‌کردم که اسپانسر مسابقات شوند و در عوض، به دختران محلی شهر چند جلسه مربیگری می‌دادم. خندیدن “فکر می کنم کمی شبیه تجارت اسب بود. این فقط برای به دست آوردن پول برای برگزاری مسابقات بود.”

در مقایسه با میلیون ها پوند سرمایه گذاری که برای مسابقات و اردوهای تقریباً حرفه ای امسال انجام شده است، هشت تیم تجربه خواهند کرد. در سال 2000، بازی‌هایی در Castleford و Dewsbury برنامه‌ریزی شده بود، و با توجه به فقدان لیگ داخلی زنان در انگلیس، انتظار می‌رفت که جمعیت از چند صد نفر فراتر نرود. برای این ششمین جام جهانی، بازی‌ها در زمین‌های لیگ اصلی راگبی با فینال در اولدترافورد به عنوان بخشی از بازی دو سر با مردان برگزار می‌شود.

شلدون چیز دیگری برای دستکاری داشت: اینکه تیمش را نه تنها برای بازی با استرالیا و نیوزلند آماده کند، بلکه برای بازی هم آماده کند. او می‌گوید: «ما یک کمپ راه‌اندازی کردیم، اما هزینه‌ای داشت. ما همه کارها را انجام دادیم – کلکسیون سطل، حمایت مالی برای کیت ها، اما همچنین از هر دختری که فراخوانده شد، خواستیم که 1000 پوند بیاورد تا برای همه آن کمک کند. همه آنها از کار خود مرخصی بدون حقوق گرفتند، بنابراین فداکاری‌ها بسیار زیاد بود.»

حتی با وجود آن همه جمع آوری کمک مالی، شلدون به پول بیشتری نیاز داشت، بنابراین او طرحی باورنکردنی را طراحی کرد. او با لبخند می‌گوید: «من از افراد سیلا بلک تماس گرفتم. او در آن زمان میزبان یک نمایش بازی به نام لحظه حقیقت بود و آنها از ما پرسیدند که آیا مایلیم یک چالش تیمی برای برنده شدن 5000 پوند انجام دهیم.

آنها می‌خواستند بدانند که ما از این پول برای چه استفاده می‌کنیم و من فکر کردم که برای لباس‌های تیمی عالی است. بنابراین ما دختران را به کار گذاشتیم: نه برای مسابقات، بلکه برای حضور در نمایش بازی Cilla Black.

«پنج نفر از آنها مجبور شدند یک دیابولو را از یک سر چوب به سر دیگر بچرخانند، آن را به سر دیگر منتقل کنند و به انتهای خط برسند. آنها یک بار در تمرینات موفق به انجام این کار نشدند. اما قبل از اینکه روی صحنه بروند، در مقابل ملت زندگی کنند، به آنها گفتم که کت و شلوارها را فراموش کنند و فقط از این تجربه لذت ببرند. آنها بیرون رفتند و این کار را برای اولین و تنها انجام دادند و 5000 پوند را بردند.

بدون آن پول، نمی‌دانم چگونه می‌توانستیم کنار بیاییم. شب قبل از اولین بازی ما از تلویزیون پخش شد. همه ما آن را در کمپ تماشا کردیم و ما را به هم نزدیک کرد.»

شلدون به گروهی از دانشجویان کالج دیوسبری وظیفه طراحی لوگوی مسابقات را داد. برنده 500 پوند دریافت کرد. هنگامی که مسابقات شروع شد، تنها 750 نفر تماشا کردند که بریتانیای کبیر در نزدیکی نیوزیلند در اورل بازی کرد و 22 بر 12 شکست خورد.

شلدون می گوید: «در تور 1998، میانگین اختلاف امتیاز بین ما 33 امتیاز بود، اما در اولین بازی، به 10 امتیاز رسیدیم. ما واقعاً تلاش کرده‌ایم مطمئن شویم که به موقع برای جام جهانی پیشرفت کرده‌ایم و نمی‌توانستیم بدون مجموعه کاملی از کارکنان پشتیبانی این کار را انجام دهیم. ما تعداد زیادی داوطلب را به خدمت دعوت کردیم. کادر مربیگری، پزشکان، همه این کار را رایگان انجام دادند.

ما جمعیت زیادی نداشتیم، اما چند بازی عالی داشتیم و افرادی که آمدند موافق بودند.

بریتانیای کبیر در ویلدرسپول وارینگتون به فینال رسید، اما 26-4 توسط نیوزلند شکست خورد – 1262 نفر در آنجا بودند. بعدازظهر سه‌شنبه، بیش از 10 بار که بسیاری شاهد آغاز تلاش انگلیس برای کسب افتخار در جام جهانی در برابر اولین تیم برزیل خواهند بود.

فاصله زیادی با استادیوم‌های خالی و ماهیت زیر رادار اتفاقی که در سال 2000 رخ داد، است. شلدون می گوید. ما نمی توانستیم بدون این که تعداد زیادی از مردم به صورت رایگان کار کنند، این کار را انجام دهیم. من افتخار دارم و من امیدوارم که دختران امسال بتوانند الهام بخش یک ملت جدید از زنان برای گرفتن توپ لیگ راگبی باشند.