آماده برای پرتاب: اولین پرتاب فضایی از خاک بریتانیا آماده تاریخ سازی است | فضا

تا چند هفته دیگر بریتانیا به قدرت فضایی تبدیل خواهد شد. یک جت جامبوی Virgin Orbit با حمل موشکی که زیر یک بال آن بسته شده است، از فرودگاهی در کورنوال بلند خواهد شد. همانطور که هواپیما در ارتفاع 35000 فوتی بالای اقیانوس اطلس پرواز می کند، محموله خود را رها می کند، موتور موشک مشتعل می شود و محموله ای از ماهواره های کوچک به مدار زمین پرتاب می شود.

ماموریت LauncherOne – که برای اواسط نوامبر برنامه ریزی شده است – در نظر گرفته شده است که اولین پرتاب از بسیاری از مراکز در سراسر بریتانیا باشد.

حداکثر هشت پرواز Virgin Orbit در سال در نهایت از بندر فضایی Cornwall در Newquay انجام خواهد شد – در حالی که موشک هایی که از سرزمین اصلی اسکاتلند و شتلند بلند می شوند نیز در آینده نزدیک ماهواره ها را به فضا خواهند برد.

جان پافت از تیم مدیریتی اسپیس‌پورت کورنوال می‌گوید: «بریتانیا در توسعه و ساخت ماهواره‌های کوچک بسیار خوب عمل کرده است، اما برای قرار دادن آنها در مدار باید آنها را به روسیه، هند یا آمریکا ببریم.» این گران است، از نظر زیست‌محیطی زیان‌آور است و اغلب منجر به تاخیر می‌شود. اکنون می‌توانیم کنترل کل عملیات را در دست بگیریم – از برنامه‌ریزی یک کاوشگر گرفته تا فرستادن آن به فضا.

تنها یک ماهواره بریتانیا تا کنون با یک پرتابگر بریتانیایی در مدار قرار گرفته است: کاوشگر آزمایشی Prospero در سال 1971 با موشک Black Arrow به فضا پرتاب شد – اما از Woomera در استرالیا. اکنون این کمبود با ایجاد صنعت پرتاب ماهواره که دولت امیدوار است در یک دهه آینده 3.8 میلیارد پوند برای اقتصاد بریتانیا ارزش داشته باشد، از بین خواهد رفت.

بیشتر پرتاب ها از بریتانیا شامل ماهواره های کوچک کمتر از 500 کیلوگرم خواهد بود. ایان آنت، معاون مدیر عامل آژانس فضایی بریتانیا، گفت: «این معمولاً به دستگاه‌هایی تبدیل می‌شود که از ماهواره‌هایی به اندازه جعبه کفش گرفته تا ماهواره‌هایی با ابعاد ماشین لباس‌شویی را شامل می‌شود و اکنون به طور گسترده در سراسر جهان استفاده می‌شود.»

در سال 2012، حدود 50 ماهواره کوچک به فضا فرستاده شد. سال گذشته از مجموع 1900 ماهواره ای که در مدار قرار گرفتند، 1700 ماهواره کوچک بودند.

به لطف کوچک‌سازی اجزا، این کاوشگرهای کوچک نظارت دقیق محیط، مشاهدات آب‌وهوا، رله‌های داده و سایر خدمات را به کشورها ارائه می‌دهند – کاربردهایی که در محموله‌هایی که توسط LauncherOne به فضا منتقل می‌شوند، منعکس می‌شوند. اینها عبارتند از Prometheus-2، ماهواره وزارت دفاع. دوور، یک ماهواره ناوبری بریتانیا. و ForgeStar-0، یک ماموریت رهیاب با هدف گشایش تولید دارو، آلیاژ و میکروالکترونیک در فضا.

اندرو بیکن، یکی از بنیانگذاران Space Forge، شرکت مستقر در کاردیف که ForgeStar-0 را ساخته است، گفت: “اگر می خواهید خالص ترین آلیاژ را بسازید، آن را در فضا بسازید.” “شما مواد را آب می کنید و سپس آنها را ترکیب می کنید. فقدان گرانش به این معنی است که آنها کاملاً با هم مخلوط می شوند در حالی که کمبود جو به این معنی است که خطر اکسید شدن مواد وجود ندارد. شما بهترین و یکنواخت ترین مخلوط را دریافت می کنید.»

بیکن اضافه کرد که ForgeStar-0 این شرکت در ماه نوامبر در LauncherOne پرواز خواهد کرد، اما صرفاً برای آزمایش سیستم‌های داخلی استفاده خواهد شد. زمانی که این ماموریت را به پایان رساندیم، احتمالاً سال آینده ForgeStar-1 را راه اندازی خواهیم کرد. در آن، ما نمونه‌های واقعی می‌سازیم و آنها را سالم به زمین بازمی‌گردانیم. انواع واکسن‌ها، مواد شیمیایی، داروها، آلیاژها و میکروالکترونیک‌های فوق‌العاده خالص وجود دارد که ما قادر خواهیم بود به این روش تولید کنیم.»

Lucy Edge از منجنیق برنامه های ماهواره ای – که از صنعت فضایی بریتانیا پشتیبانی می کند – اضافه کرد که پیچیدگی روزافزون ماهواره های کوچکی که در مدار قرار می گیرند می تواند منجر به ساخت سازه های بزرگ بدون دخالت فضانوردان شود.

ما همچنین می‌توانیم با استفاده از قطعات ماهواره‌های قدیمی مانند پانل‌های خورشیدی و فیبرهای کربن، بازیافت مواد را در فضا شروع کنیم و سپس آنها را برای ساخت فضاپیماهای دیگر بازیافت کنیم.

کارهای زیادی وجود دارد که ما قادر خواهیم بود در فضا انجام دهیم و این حیاتی است که بریتانیا توانایی پرتاب ماهواره هایی را که ما طراحی و ساخته ایم داشته باشد.

“به همین دلیل است که پرواز LauncherOne بسیار مهم است.”