سان همیشه از برنده حمایت می‌کند: آیا مقالات مرداک می‌توانند به کیر استارمر کمک کنند؟ | اخبار انگلستان

ده سال پیش کایر استارمر تلاش کرد ربکا بروکس را به دلیل هک تلفن به زندان بفرستد.

حالا استارمر می تواند برای رئیس امپراتوری رسانه ای بریتانیایی روپرت مرداک دردسر دیگری ایجاد کند. او باید بررسی کند که چگونه روزنامه‌های محافظه‌کار او – که شامل سان و تایمز می‌شود – با محبوبیت فزاینده مردی که مورد علاقه برای نخست‌وزیر شدن است، مقابله می‌کنند.

یکی از سؤالات روزنامه نگاران در روزنامه های News UK این است که آیا تاریخچه بین بروکس و استارمر تأثیری خواهد داشت یا خیر – و آیا می توان این تنش ها را با تمایل روزافزون برای تشکیل دولت کارگری در میان مصرف کنندگان رسانه های آن جبران کرد.

تام بالدوین، روزنامه‌نگار سیاسی سابق تایمز که به‌عنوان مدیر ارتباطات حزب کارگر در زمان اد میلیبند خدمت می‌کرد، می‌گوید: «News UK کمی مانند حزب کمونیست چین عمل می‌کند – با حافظه طولانی و برنامه‌ای بسیار طولانی. «تایمز یک مشکل دارد. تعداد زیادی از خوانندگان آن مایلند کیر استارمر در حال حاضر نخست وزیر شود، اما ستون نویسی ندارد که با حزب کارگر صحبت کند.

بروکس در دادگاه اولد بیلی در نهایت بی گناه شناخته شد و به شغل قبلی خود به عنوان مدیر اجرایی News UK بازگشت. اما استارمر – که در آن زمان مدیر دادسرای عمومی بود و بر تعقیب کیفری در انگلیس و ولز نظارت می کرد – بر این باور بود که محاکمه بروکز درست بوده است: «او پرونده خود را مطرح کرد و به آن پاسخ داد و ما باید کاملاً به آن احترام بگذاریم. اما سوال عمیق‌تر این است که آیا کسی فراتر از قانون است؟ این پاسخ داده است.»

همچنین تلخی دیرینه ای در میان برخی از روزنامه نگاران قدیمی سان نسبت به استارمر وجود دارد، پس از آن که او پیگرد قانونی عملیات الودن را به دلیل پرداخت به مقامات دولتی برای داستان ها از سر گرفت. از 29 پرونده علیه روزنامه‌نگاران – بسیاری از آنها در رسانه‌های News UK – تنها یک مورد بود که در آن محکومیت وجود داشت.

علی‌رغم این سابقه، نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ممکن است نزدیکی ظریفی در کار باشد که با رتبه‌بندی‌های ضعیف نظرسنجی محافظه‌کاران تشدید می‌شود. اگرچه هیچ نشانه‌ای از تغییر رسمی وجود ندارد، یکی از روزنامه‌نگاران تایمز پیشنهاد کرد که صفحات تکتونیکی در آستانه انتخابات عمومی بعدی تغییر می‌کنند: «هیچ تصمیمی گرفته نشده است، اما ذهن‌ها در حال باز شدن هستند».

این توسط تحقیقات بازار داخلی پشتیبانی می‌شود، که قبل از حذف به طور خلاصه در اینترانت کارکنان پست شده است، که نشان دهنده حمایت فزاینده از Starmer در میان خوانندگان ثروتمند تایمز است. مخاطبان این برنامه از زمان رفراندوم اتحادیه اروپا به طور قابل توجهی طرفدار باقی ماندن بودند و از بوریس جانسون و لیز تراس متنفر بودند، اما حمایت بیشتری از ریشی سوناک داشتند. کار کردن با Sun، که در آن خوانندگان قوی تر از برگزیت حمایت می کنند، چالش برانگیزتر است.

بالدوین گفت که احتمالاً تأثیر تأییدات رسانه‌ای مرداک همیشه اغراق‌آمیز بوده است، به‌ویژه با کاهش نفوذ روزنامه‌ها، اما کمتر کسی شک دارد که این تصمیم در نهایت از بالا گرفته شود: «در روزنامه تایمز معمولاً نوعی حجاب بر آن پوشانده می‌شود، بنابراین به نظر نمی رسد منافع مالکانه باشد. بازی بزرگی از برگزاری جلسه با نویسندگان سیاسی در مورد آنچه که باید انجام شود ساخته می شود – اگرچه همه تصور می کنند تصمیم گرفته شده است.

روزنامه‌های مرداک اغلب در مورد تأییدات سیاسی و انعکاس دیدگاه‌های مخاطبان خود انعطاف‌پذیر بوده‌اند. News UK دوست دارد از برندگان سیاسی حمایت کند و از حزب کارگر در انتخابات عمومی بین سال‌های 1997 و 2005 حمایت کند، پس از آن که بلر برای جلب رضایت مرداک به استرالیا رفت.

در حالی که استارمر در طول مبارزات انتخاباتی رهبری خود گفت که با سان صحبت نمی کند، از آن زمان سرمقاله ای برای این رسانه نوشته است. از درون حزب کارگر برای تعامل بیشتر با روزنامه، تا حدی برای دسترسی به خوانندگان آن – و تا حدی برای نشان دادن گسست نمادین از دوران جرمی کوربین، فشار وجود دارد. این در حالی است که Sun با اتهامات جدیدی مبنی بر هک کردن تلفن در زمانی که بروکس سردبیر بود، مواجه شد. روزنامه های گروه خبری همیشه معتقدند که هک تلفن در Sun رخ نداده است.

News UK از اظهار نظر در مورد جهت گیری سیاسی مقالات خود خودداری کرد. با این حال، مدت کوتاهی پس از اینکه آبان نیوز پرس و جو کرد، تایمز سرمقاله ای را منتشر کرد که رهبری استارمر را ارزیابی می کرد. این سازمان هدایت کلی او را ستود اما گفت که حزب کارگر عمدتاً به دلیل “اشتباهات دولت به جای ویژگی های خود” در حال افزایش است – و از مواضع او در مورد مسائل تراجنسیتی، مقررات مطبوعات و اعتصابات راه آهن انتقاد کرد.

با این حال، در محافل کارگر این اطمینان وجود دارد که حزب با همان سطح پوشش رسانه‌ای خصمانه که کوربین تحمل کرد، مواجه نخواهد شد. همانطور که یکی از مقامات ارشد حزب، با انعکاس رکورد سان در تایید طرف پیروز در هر انتخابات از سال 1979، گفت: “آیا Sun برای اولین بار از یک برنده حمایت نمی کند؟”