ریشی سوناک بهترین انتخابی است که محافظه‌کاران می‌توانستند داشته باشند – اما حزب کارگر همچنان می‌تواند او را شکست دهد | جاناتان فریدلند

پعلناً گفتند که از هیچ کس نمی ترسند. هنگامی که یک هفته پیش از نمایندگان حزب کارگر پرسیده شد که شکست دادن کدام یک از سه جانشین احتمالی لیز تراس سخت‌تر است، آنها از این سوال کنار کشیدند و اصرار داشتند که بوریس جانسون، پنی موردانت و ریشی سوناک همگی به اندازه یکدیگر ضعیف و قابل شکست هستند. اما ظاهر بیرونی هرچه که باشد، حقیقت این است که حزب کارگر رهبر محافظه‌کار را دریافت کرد که در نگاه اول، دلایل خوبی برای ترس داشتند.

شواهد سریع بوده است. روز پنجشنبه یک نظرسنجی نشان داد که سوناک بیشتر از کایر استارمر در اقتصاد و همچنین مالیات و تجارت مورد اعتماد است. وقتی از آنها پرسیده شد که آنها چه کسی هستند نخست وزیری را ترجیح می دهندنزدیک بود، اما رای دهندگان بیشتری به سوناک رفتند. فراموش نکنید که در نظرسنجی حزب کارگر به راحتی از محافظه کاران جلوتر بود: اقتصاد و رهبری به طور قابل اعتماد دو عامل کلیدی تعیین کننده انتخابات عمومی هستند – و در هر دو معیار سوناک برتری دارد.

اولین حضور او در سؤالات نخست وزیر اعصاب حزب کارگر را آرام می کرد. او مسلط بود و مسلماً بعد از اینکه تراس میله را در سطح پایین تا زیرزمینی قرار داد، یک شایستگی اساسی را منتقل می کند که می تواند با پیشنهاد تعیین کننده استارمر به رای دهندگان یک جفت دست امن مطابقت داشته باشد. تنها فریب خورده ترین حزب باهوش بودن سوناک را انکار می کند، با این مزیت آشکار که او حداقل یکی از اعضای جامعه مبتنی بر واقعیت است – واقعیتی که در طول مبارزات تابستانی او علیه تراس به وضوح نشان داده شد، زمانی که او مرتباً قوانین را به رقیب خود یادآوری می کرد. از گرانش اقتصادی، فقط به تماشای سقوط او به زمین دقیقا همانطور که او پیش بینی کرده بود. و اگرچه توجه بسیار کمتری را به خود جلب کرده است، اما مقاومت کمتری نسبت به آن داشته است طنزپردازان آمریکایی شاید باور کنید، این واقعیت که سوناک اولین نخست وزیر بریتانیایی-آسیایی است، نه تنها یک نقطه عطف تاریخی است، بلکه یادآور یکی از ضعف های پایدار حزب کارگر است: رهبران منتخب این حزب تنها مردان سفیدپوست بوده اند.

همه اینها حامیان حزب کارگر را که به زودی به دوران 44 روزه تراس و پیشتازهای عظیم نظرسنجی آن نگاه می کنند، مشکل خواهد کرد. آنها جرأت داشتند در خواب ببینند که اگر هر یک از رقبای احتمالی سوناک برنده شغل اصلی شود، این اعداد باقی خواهند ماند: موردانت یک خرپا دیگر بود، در حالی که جانسون در ترمینال 5 چمدان بیشتری نسبت به چرخ و فلک حمل می کرد. در عوض، با متحد شدن حول Sunak، محافظه‌کاران به نظر می‌رسند. مانند حریفی که ممکن است فقط در حال جمع شدن باشد.

در یک سطح، این درست است: با توجه به اینکه آنها چه کسی هستند و موقعیتی که در آن قرار دارند، نمایندگان محافظه کار بهترین و منطقی ترین انتخابی را که می توانستند انجام دادند. اما حداقل پنج دلیل وجود دارد که چرا هیچ کدام از اینها نباید باعث ایجاد وحشت در کسانی شود که می خواهند ببینند یک دولت کارگر هم قدرت را به دست می آورد و هم موفق می شود.

اولاً، واضح است که تفاوت بین سوناک و سلف بلافصلش هر چقدر هم که تملق آمیز باشد – و استارمر به خوبی توجه کرد که در تنها انتخاب رقابتی خود، نخست وزیر جدید «توسط کسی که سپس توسط کاهو مورد ضرب و شتم قرار گرفت» شکست خورد – خود سوناک. نقاط ضعف فراوانی دارد انتصاب مجدد او به سوئلا براورمن، پس از یک دوره بیابانی که تمام شش روز به طول انجامید، لکه‌ای زودهنگام است که تهدید به گسترش است، زیرا جزئیات بیشتری از نگرش بی‌احتیاطی و قانون‌شکن به اشتراک‌گذاری اطلاعات نشان داده شده است. زنی که مسئول نظارت بر کسانی است که از اسرار کشور محافظت می کنند. مدافعان می گویند که او باید براورمن را بازگرداند تا حق را در هیئت مدیره حفظ کند و در ازای تایید او. اما همین را نمی توان در مورد بازگشت گاوین ویلیامسون، اولین مردی که به دلیل خدمات به حد متوسط ​​نشان شوالیه دریافت کرد، گفت. سوناک در تلاش خود برای اتحاد تیمی از رقبا، فرصت را برای شروعی تازه از دست داده و دولتی را تشکیل داده است که مملو از چهره هایی است که خسته از روزهای شرم آور جانسون و تراس آشنا هستند.

سوناک آسیب پذیری های شخصی نیز دارد. حزب کارگر نیازی به یادآوری ثروت هنگفت سوناک به رأی دهندگان ندارد – که به منتقدانش اجازه می دهد حزب را ضد آرمان بدانند – زیرا آنها می توانند به دیگران اجازه دهند این کار را انجام دهند. اما آنها می توانند او را در مورد وضعیت غیرخانگی تحت فشار قرار دهند، که خزانه ملی را از 3.2 میلیارد پوند در سال محروم می کند و خانواده سوناک مستقیماً از آن سود می برد تا زمانی که قرار گرفتن در معرض عموم این ترتیبات را غیرقابل دفاع کند. کبودی حتی بزرگ‌تر برای مشت زدن، مباهات تابستانی سوناک به فعالان محافظه‌کار است مبنی بر اینکه او بودجه‌های جوامع محروم را منحرف کرده است تا مطمئن شود مناطق سرسبز مانند آنها پربرگ‌تر می‌شوند. ماهرانه استفاده می شود، آن چند ثانیه ویدیو باید هر وعده‌ای که نخست‌وزیر جدید در مورد ارتقای سطح یا محافظت از آسیب‌پذیرترین افراد می‌دهد، توخالی جلوه دهد.

همچنین می‌توان سوناک را به‌عنوان مردی با ظاهری شیک اما دارای قضاوت وحشتناک معرفی کرد. نباید به او اجازه داد که حماقت “غذا خوردن برای کمک کردن” و در مقیاسی نسبتاً شدیدتر، تصمیم خود را در همان هفته ای که سازمان ملل هشدار داد که جهان در مواجهه با یک فاجعه آب و هوایی عمل نمی کند فراموش کند. ، شرکت نکردن در اجلاس پلیس که ممکن است آخرین فرصت برای محدود کردن ویرانگری باشد. محافظه‌کاران دوست دارند بگویند که خواسته‌های بزرگ را درست دریافت کرده‌اند، اما بزرگترین تماس تاریخ سیاسی اخیر بریتانیا – برگزیت – را اشتباه دریافت کردند. فراموش کردن آن با حال و هوای باقی مانده اش آسان است، اما سوناک مشتاق آن عمل خودآزاری اقتصادی و فرهنگی بود.

دوم، چیزهای زیادی برای اطمینان از افتادن شکوفه از گل رز Sunak بسیار سریع وجود دارد. در 17 نوامبر، او و جرمی هانت، صدراعظم، قرار است دور جدیدی از ریاضت اقتصادی را تحمیل کنند و صرف نظر از اینکه چقدر شدید اصرار دارند که به فشارهای جهانی پاسخ می‌دهند، رای‌دهندگان می‌دانند که حفره در امور مالی عمومی گسترده‌تر شده است. و عمیق تر توسط دولت محافظه کار، به لطف بودجه کوچک تراس-کوارتنگ. این مانند ریاضت یک دهه پیش نخواهد بود که پس از یک دهه سرمایه گذاری کارگری انجام شد. این بریدگی‌ها خدماتی که قبلاً از بین رفته‌اند را به استخوان کاهش می‌دهد. شاهد بیمارستان لیست انتظار برای انگلیس که اکنون به 6.8 میلیون نفر رسیده است، یا رکورد افرادی که بیش از 12 ساعت منتظرند تا در A&E دیده شوند. و این قبل از نیش زمستانی است.

ثالثاً، حزب کارگر می‌تواند تا حدودی احساس آرامش کند که به دست سوناک و هانت می‌افتد تا آشفتگی‌های به جا مانده از پیشینیان خود را پاک کنند. اگر جانسون یا موردانت زمام امور را در دست گرفته بودند، این احتمال وجود داشت که آنها اوضاع را بدتر کرده باشند – قبل از اینکه پاک کننده را به یک دولت کارگری در آینده تحویل دهند.

در واقع، و این چهارمین استدلال علیه وحشت است، اگر سوناک موفق شود، ممکن است در واقع برای حزب کارگر بهتر باشد. لغزش کارگری در سال 1997 را به یاد بیاورید که پس از چهار سال بهبود اقتصادی پس از فاجعه چهارشنبه سیاه محافظه‌کاران رخ داد. این نشان می‌دهد که نه تنها بریتانیایی‌ها می‌توانند برای یک فاجعه اقتصادی که چندین سال پیش از آن رخ داده است، مجازات تاخیری را برای یک دولت تحمیل کنند، بلکه تمایل دارند وقتی آرامش نسبی وجود دارد، برای روی آوردن به حزب کارگر احساس آمادگی کنند.

در نهایت، حامیان کارگر نیز شهروند هستند. آنها نباید بخواهند که کشور به ویرانه‌ای تبدیل شود که در زمان تراس در حال تبدیل شدن به آن بود – تانکر ارز، افزایش بدهی‌ها – فقط به این دلیل که پیروزی حزب کارگر را تسریع می‌کرد. اگر سوناک نشان دهنده کمترین مسیر دیوانه کننده ای است که محافظه کاران می توانستند طی کنند، این باید یک منبع تسکین باشد نه هشدار. در حال حاضر حزب کارگر باید به اندازه کافی اعتماد به نفس داشته باشد که فراتر از رسیدن به قله فکر کند – در عوض به مقیاس وظیفه ای که در زمان رسیدن به قله با آن روبه رو می شود نگاه کند.

• آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر مایلید تا حداکثر 300 کلمه پاسخی را از طریق ایمیل ارسال کنید تا برای انتشار در بخش نامه های ما در نظر گرفته شود، لطفا اینجا را کلیک کنید.