سیلوینیو: من اولین برزیلی در آرسنال بودم. هایبری باورنکردنی بود’ | انبار مهمات

من آن را طوری به خاطر بسپار که انگار هنوز امروز است. هشداری که با موزیکال برای من تکرار شد، تقریباً مانند شعارهای هواداران انگلیسی در مسابقات. «سیلویو. سرعت در لیگ برتر بسیار بالاست.» در روزهای اولیه حضورم در آرسنال، این تنها چیزی بود که به زبان انگلیسی می فهمیدم. اما من نگران زبان نبودم – بدون اینکه کلمه ای بدانم – به لندن رفتم – غذا یا شیوه زندگی انگلیسی. می دانستم که همه چیز خواهد آمد. فقط مساله ی زمان بود.

تنها نگرانی من سازگاری با سرعت بازی انگلیسی بود. اگر می خواستم برای آرسنال بازی کنم، باید این کار را در سریع ترین زمان ممکن انجام می دادم. در کورینتیانس، من یک مدافع کناری کلاسیک برزیلی بودم: بازیکنی که در جناح من – که سمت چپ بود – حملات زیادی می کرد. در واقع، تقریباً تمام اقدامات من در یک بازی شامل دویدن به جلو است. من از کارهای دفاعی خود خواسته های زیادی نداشتم. همه اینها به سبک بازی خود فوتبال برزیل نیز مشروط بود – کمی کندتر از فوتبال انگلیس.

من چهار سال و نیم در کورینتیانس بودم و چند بازی ملی با برزیل کسب کرده بودم. در آن زمان اگر قرار بود کشورم را ترک کنم، قصدم این بود که به ایتالیا بروم. اکثر بازیکنان جوان برزیلی مسابقات سری A زیادی را تماشا کردند، زیرا بازیکنان زیادی از بازی ما برای مهم ترین تیم های فوتبال ایتالیا عملکرد خوبی داشتند. در مورد من، احتمال امضای قرارداد با اینتر وجود داشت.

اما این جایی بود که آرسن ونگر وارد شد. قبل از بازی میان هفته با کورینتیانس، یکی از باشگاه به من گفت که سرمربی آرسنال در سائوپائولو است – او قصد دارد چندین بازی را تماشا کند – و می‌خواهد با من شام بخورد. بعد از آن بازی، با آرسن به شام ​​رفتم. از همان لحظه اول به ما خوش گذشت. با کمک مترجم مدت زیادی با هم صحبت کردیم و خیلی راحت بود. در اولین گفتگو، متوجه شدم که او فردی متفاوت است، با سطح تحصیلات بالا و مدیریت مردم.

او گفت: «من از نحوه بازی شما در فوتبال خوشم می آید. و او توضیح داد که چرا می خواست مرا به آرسنال ببرد. تا آن زمان، خط دفاعی آرسنال کاملاً از بازیکنان ملی پوش انگلیسی تشکیل شده بود: دیوید سیمن در دروازه، لی دیکسون در دفاع راست، مارتین کیون و تونی آدامز در دفاع میانی، و نایجل وینتربرن در دفاع چپ.

آن‌ها بازیکنانی با کیفیت فوق‌العاده بودند، اما آرسن احساس می‌کرد که بسیاری از تیم‌های لیگ برتر، در آرایش کلاسیک 4-4-2، یاد گرفته‌اند که بازی هجومی آرسنال را متوقف کنند. او به دنبال اضافه کردن گزینه‌های جدید بود، با مدافعان کناری هجومی بیشتری که به تیم عرض بیشتری می‌کردند – همانطور که در مورد من اتفاق افتاد.

آرسن همچنین هنگام شام در مورد توانایی های بدنی من با من صحبت کرد و به من گفت که او حقایق خاصی را در مورد من می داند – برای مثال رکوردهای سرعت و شتاب من. باور نکردنی بود در پایان، مدت کوتاهی پس از آن شام، در پیش فصل 1999، برای آرسنال قرارداد امضا کردم. من اولین بازیکن برزیلی تاریخ آرسنال بودم.

آرسن به من کمک کرد تا در تیم ادغام شوم و با آن سرعت بازی در لیگ برتر سازگار شوم. او نمی خواست روحیه هجومی ام را از دست بدهم، اما باید دفاع کردن را یاد می گرفتم. در تمرین، پت رایس، شماره 2 آرسن، هرگز به من استراحت نداد. او مرا مجبور کرد برای دفاع به عقب بدوم و در تکل پایش را می گذاشت و سخت می رفت. من بازیکن سبک تری بودم، نه یک مدافع قوی معمولی، اما از پت در قسمت دفاعی بازی چیزهای زیادی یاد گرفتم.

بعد از چند ماه به یک استارت ثابت در تیم تبدیل شدم. من به چالش برخاسته بودم. احساس می‌کردم به دلیل کاری که مربیان با من انجام داده‌اند، بازیکن کامل‌تری شده‌ام. از آن به بعد، زمانی که با سرعت بازی راحت شدم، توانستم از بازی فوتبال در انگلیس بسیار بیشتر لذت ببرم.

و زمانی که در خانه بازی می کردیم دو برابر بیشتر از آن لذت بردم. بازی های هایبوری به ویژه باورنکردنی بود. تأثیر زیادی روی من گذاشت که جمعیت آنجا بودند، خیلی نزدیک به خط تماس، درست در کنار شما. وقتی توپ روی خط لمسی از بازی خارج می شد، خود هواداران توپ را به شما می دادند تا سریع آن را به داخل برگردانید. عالی بود.

سپس همه بازیکنانی بودند که آرسنال را تشکیل دادند. بازیکنانی با استانداردهای بالا در اروپا که بردهای زیادی کسب کرده بودند و من به اندازه کافی خوش شانس بودم که از آنها یاد بگیرم. من همیشه می گویم که بودن در کنار بازیکنان بزرگ – مانند همه بازیکنان آرسنال – باعث پیشرفت شما می شود. حتی اگر مانند ماه های اول من بازی نمی کنید، پیشرفت می کنید زیرا به هر جلسه تمرینی به عنوان یک آزمون نگاه می کنید. شما باید بازی خود را بالا ببرید تا به همان سطح آن بازیکنان برسید.

هم تیمی هایم از من حمایت زیادی کردند. اگرچه من اولین برزیلی بودم که به باشگاه آمدم، اما هرگز احساس تنهایی نکردم. این همچنین به من کمک کرد تا خیلی سریعتر وفق دهم. و مهمتر از همه، هر اتفاقی در تیم افتاد، آرسن آنجا بود. از هیچ جزئیاتی غافل نشد. او همه چیز را تحت کنترل داشت. این اولین باری بود که می دیدم یک مربی در مورد چیزی شبیه به زمین تمرین جدیدی که آرسنال در آن زمان در حال ساخت آن بود تصمیم می گرفت.

او در همه چیز دست داشت: چگونه بازیکنان برای تمرین آمدند، کفش‌هایمان را کجا گذاشتیم، غذایی که می‌خوردیم. همه چیز به خوبی توسط او برنامه ریزی شده بود. او فردی بسیار با تجربه بود که در تمام دنیا کار کرده بود. آرسن همچنین می دانست که چگونه همه چیز را در اطراف بازیکن کنترل کند، اما بدون اینکه شما را تحت تأثیر قرار دهد. امروز دیدن این موضوع آسان‌تر است، اما در سال‌هایی که من در آرسنال بودم – از 1999 تا 2001 – تعداد کمی از مربیان این کار را انجام دادند.

با این حال، عجیب ترین چیز برای من، روتینی بود که قبل از بازی داشتیم. من هرگز چنین کاری را در برزیل انجام نداده بودم. آن روزها معمولاً بازی های لیگ برتر زودتر از ساعت 15 تا 17 برگزار می شد. شب ها بازی های زیادی انجام نمی شد. به هتلی که در آن اقامت داشتیم می رسیدیم و کل تیم برای پیاده روی می رفتیم. پس از آن، به اتاق بزرگی در هتل می رفتیم و روی زمین می رفتیم تا حرکات کششی انجام دهیم و کمی مراقبه و تمرینات تنفسی انجام دهیم. همه اینها توسط آرسن هدایت شد. بعد از این روال، ذهنیت شما برای مسابقه تغییر کرده بود. شما خیلی بیشتر روی اتفاقی که قرار بود ساعت ها بعد اتفاق بیفتد متمرکز بودید.

آرسن فضیلت های زیادی داشت، اما برای من مهمترین آنها این است که در کار با گروه از مربیان زیادی جلوتر بود. او می دانست که چگونه بازیکنانی را که قرار است بخشی از آن باشند انتخاب کند. و از نظر فنی همیشه بازیکنان بسیار خوبی بودند.

هر اتفاقی که در آرسنال برای من افتاد، به نوعی آرسن باعث شد در اولین شامی که با او در برزیل خوردم، آن را ببینم. سپس در مورد جنبه های فیزیکی من صحبت کردیم – اما این مهمترین چیز برای او نبود. مهمترین چیز فوتبال من بود: نحوه بازی من. به همین دلیل من را امضا کرد. حالا من خودم به عنوان مربی این فلسفه را دنبال می کنم. مهمترین چیز در مورد یک فوتبالیست بازی آنهاست. اگر سخت کار کنند و ثابت باشند، می توانند با هر چیزی سازگار شوند.