به امید رهاسازی پنج بونگوی کوهستانی کنیا در پناهگاه | گونه های در معرض خطر

پنج بونگوی کوهستانی در پناهگاهی در کنیا رها شدند، نقطه عطفی در مبارزه برای بقای حیوانات با کمتر از 100 حیوان در طبیعت

بونگو کوهی به رنگ شاه بلوطی که به شدت در معرض خطر انقراض در نظر گرفته می شود، یکی از بزرگترین بز کوهی جنگلی و بومی جنگل های استوایی کوه کنیا، ابورو، مائو و ابردارس است. IUCN پیش بینی می کند که تعداد آنها احتمالاً بدون اقدام مستقیم به کاهش ادامه خواهد داد. سرشماری اخیر حیات وحش در کنیا تنها 96 بونگو کوهستانی را در طبیعت شمارش کرد.

Mount Kenya Wildlife Conservancy (MKWC) و خدمات حیات وحش کنیا و خدمات جنگل کنیا در 20 سال گذشته یک برنامه پرورش و پرورش مجدد را هدایت کرده اند.

هجده بونگوی کوهستانی (چهار مرد و 14 ماده) از 14 باغ وحش در سراسر ایالات متحده به MKWC در نانیوکی، نزدیک کوه کنیا بازگردانده شدند. پنج حیوانی که روز چهارشنبه در پناهگاه بونگوی کوه ماوینگو به مساحت 314 هکتار (776 هکتار) رها شدند، از نوادگان گله ایالات متحده هستند.

این زیرگونه زمانی در تعداد زیادی پرسه می زد، اما از دهه 1950 به دلیل شکار غیرقانونی، تجارت حیات وحش، شکار و بیماری، به ویژه شیوع آفت گاو در دهه 1980، دچار کاهش بی سابقه جمعیت شده است.

دکتر رابرت آروهو، رئیس خدمات دامپزشکی در MKWC، گفت: “کار واقعی اکنون آغاز می شود. ما باید اطمینان حاصل کنیم که حیوانات رها شده می توانند در پناهگاه و در نهایت در حیات وحش رشد کرده و زنده بمانند.

«این اوج کار حفاظتی اختصاصی است که تقریباً دو دهه طول کشیده است. این مهم ترین گام به سوی بقای بانگوی کوهستانی در تاریخ است.

پناهگاه بکر شامل یک جنگل طبیعی است که محدوده وسیعی را برای ادامه رهاسازی بونگوهای کوهستانی برای آماده شدن برای بقای آنها در طبیعت فراهم می کند. چشم انداز بلند مدت دولت این است که تا سال 2050 به جمعیت 750 نفری کنیا دست یابد.

هر سال 10 بونگو کوهی در گروه های پنج نفری هر شش ماه در پناهگاه رها می شود. تخمین زده می شود که تا سال 2025، این پناهگاه دارای 50 تا 70 بونگو کوهستانی کاملاً وحشی خواهد بود.

نجیب بالالا، وزیر گردشگری و حیات وحش، گفت: «بونگو کوهی یکی از نمادین ترین حیوانات کنیا است که به شدت در خطر انقراض است و فقط در کنیا یافت می شود. افتتاح حرم گامی حیاتی برای کمک به تحقق آن است [the rewilding process]”

جدا کردن حیوانات از وابستگی انسان به مهارت های فنی، صبر و تعهد نیاز دارد تا حیوانات بتوانند به طور مستقل سازگار شوند. همچنین به زیستگاه مناسب، شاخ و برگ و فضای کافی برای نشان دادن رفتار طبیعی حیوانات وحشی نیاز دارد.

به گفته کارشناسان حیات وحش در کنیا، موفقیت درازمدت رهاسازی و بقای نهایی حیوانات در طبیعت تا حد زیادی به حمایت جوامع محلی در مناطق اطراف بستگی دارد، زیرا بیشتر تهدیداتی که باعث کاهش جمعیت شد، انسان محور بود.

سازمان حفاظت در حال کار با این جوامع است تا مناطق تخریب شده در جنگل های کوه کنیا را از طریق یک برنامه احیای جنگل احیا کند. تحت این مشارکت، حفاظت از 3000 عضو جامعه در کاشت بیش از 35000 گونه درخت بومی مشارکت داشته است و برنامه هایی برای کاشت 5000 درخت دیگر در سال جاری در نظر گرفته شده است.

جولیوس کامائو، سرپرست حفاظت از جنگل‌های کنیا، می‌گوید: «همکاری برای حفاظت موفق از هر گونه در خطر انقراض کلیدی است. ما این مشارکت های حیاتی را برای دستیابی به هدف مشترک خود در بازگرداندن آنتلوپ های کمیاب، حیواناتی که اهمیت ملی زیادی در کنیا دارند، پرورش خواهیم داد.

پوشش بیشتر سن انقراض را در اینجا بیابید و خبرنگاران تنوع زیستی را دنبال کنید فیبی وستون و پاتریک گرینفیلد در توییتر برای همه آخرین اخبار و ویژگی ها