سازمان ملل می گوید: تعهدات فعلی انتشار گازهای گلخانه ای منجر به فروپاشی آب و هوایی فاجعه آمیز خواهد شد انتشار گازهای گلخانه ای

به گفته سازمان ملل، تعهدات برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای منجر به گرمایش جهانی 2.5 درجه سانتیگراد می‌شود، سطحی که جهان را به فاجعه‌آمیز آب و هوایی محکوم می‌کند.

تنها تعداد معدودی از کشورها در سال گذشته تعهدات خود را بطور قابل ملاحظه ای تقویت کرده اند، علیرغم اینکه در نوامبر گذشته در نشست آب و هوای سازمان ملل متحد Cop26 در گلاسکو قول داده بودند که این کار را انجام دهند. برش‌های عمیق‌تری برای محدود کردن افزایش دما تا 1.5 درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن لازم است، که از بدترین آسیب‌های هوای شدید جلوگیری می‌کند.

سیمون استیل، دبیر اجرایی کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا، گفت: «این به اندازه کافی دور و به اندازه کافی سریع پیش نمی رود. این به هیچ وجه به مقیاس کاهش های مورد نیاز برای رساندن ما به 1.5 درجه سانتیگراد نزدیک نیست. دولت‌های ملی باید اکنون اهداف جدیدی را تعیین کرده و در هشت سال آینده آن‌ها را اجرا کنند.»

برنامه‌های کاهش انتشار آلاینده‌ها در گلاسکو برای دستیابی به هدف 1.5 درجه سانتی‌گراد ناکافی بود، بنابراین آنها با مکانیسم “ضامن دار” برای سخت‌تر کردن اهداف خود در سال به توافق رسیدند. با این حال، تعداد کمی از دولت ها برنامه های خود را در مورد انتشار گازهای گلخانه ای مطابق با 1.5 درجه سانتیگراد به روز کرده اند.

سازمان ملل روز چهارشنبه محاسبه کرد که برنامه های ارائه شده توسط دولت ها منجر به افزایش دما بین 2.1 تا 2.9 درجه سانتیگراد می شود که بهترین تخمین آن حدود 2.5 درجه سانتیگراد است. استیل گفت که این نشان دهنده یک بهبود “حاشیه ای” در افزایش دمای 2.7 درجه سانتیگراد است که از تعهدات انجام شده در گلاسکو پیروی می کرد.

وی گفت که باید اقدامات بیشتری از سوی بخش خصوصی و همچنین دولت ها انجام شود. او گفت: «این فقط در مورد کلمات روی کاغذ نیست، بلکه در مورد انجام کارها است. ما باید بیشتر از بخش خصوصی و بازیگران غیردولتی ببینیم [such as local governments]”

استرالیا پیشرفت قابل توجهی در برنامه ملی خود ایجاد کرده است، اما تنها 24 کشور برنامه های ملی جدیدی را ارائه کرده اند که به عنوان مشارکت های تعیین شده ملی (NDCs) شناخته می شود. بسیاری از این کشورها – از جمله بریتانیا و مصر، میزبان اجلاس Cop27 که در کمتر از یک هفته دیگر آغاز می شود – NDC های جدیدی را ارائه کردند که به طور قابل ملاحظه ای قوی تر از برنامه های قبلی آنها نبودند.

گزارش سنتز NDC نشان داد که NDC های فعلی منجر به افزایش انتشار گازهای گلخانه ای حدود 10.6 درصد تا سال 2030 در مقایسه با سطوح 2010 می شود. این یک پیشرفت نسبت به ارزیابی سال گذشته است که نشان داد کشورها در مسیر افزایش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2030 به میزان 13.7 درصد در مقایسه با سطوح سال 2010 هستند.

اما هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا تخمین زده است که انتشار گازهای گلخانه ای باید تا سال 2030 در مقایسه با سطوح سال 2010 حدود 45 درصد کاهش یابد تا به جهان فرصتی برای ماندن در دمای 1.5 درجه سانتیگراد بدهد.

استیل، وزیر سابق محیط‌زیست کشور جزیره‌ای گرانادا، قبل از اینکه تابستان امسال نقش سازمان ملل را بر عهده بگیرد، گفت: «این نشان می‌دهد که پیشرفت‌هایی حاصل شده است. [since Cop26] اما این پیشرفت بسیار ناکافی است. ما رو به جلو حرکت می کنیم اما هر سال یک سال بحرانی است.”

وی افزود: در سال گذشته در گلاسکو، همه کشورها موافقت کردند که برنامه های آب و هوایی خود را مجدداً بررسی و تقویت کنند. این واقعیت که از Cop26 فقط 24 طرح جدید یا به روز شده آب و هوا ارائه شده است ناامید کننده است. تصمیمات و اقدامات دولت باید منعکس کننده سطح فوریت، شدت تهدیداتی باشد که با آن روبرو هستیم، و زمان کوتاهی که برای جلوگیری از پیامدهای ویرانگر تغییرات آب و هوایی فراری داریم.

دومین گزارش سازمان ملل در مورد استراتژی های توسعه بلندمدت کم انتشار، که روز چهارشنبه نیز منتشر شد، برنامه هایی را که بسیاری از کشورها برای دستیابی به انتشار خالص صفر تا اواسط قرن یا حدود آن انجام داده اند، بررسی کرد. این طرح‌ها نشان می‌دهند که اگر همه استراتژی‌های بلندمدت به‌طور کامل به موقع اجرا شوند، انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال ۲۰۵۰ می‌تواند حدود ۶۸ درصد کمتر از سال ۲۰۱۹ باشد.

از آنجایی که آب و هوا به انتشار تجمعی واکنش نشان می‌دهد، حتی اگر برنامه‌های بلندمدت برآورده شود، جهان همچنان می‌تواند از حد دمای 1.5 درجه سانتی‌گراد فراتر رود، به همین دلیل است که NDCs – که بر انتشار در این دهه تمرکز دارند – بسیار حیاتی هستند.

برخی از دولت‌ها در کشورهای توسعه‌یافته به طور خصوصی گفته‌اند که معتقدند NDC‌های فعلی آنها به اندازه کافی قوی هستند و دیگر صادرکنندگان اصلی – از جمله چین، بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای جهان، و تولیدکنندگان نفت مانند روسیه و عربستان سعودی – باید بیشتر گام بردارند.

با افزایش قیمت سوخت های فسیلی از زمان حمله روسیه به اوکراین، بسیاری از دولت ها تلاش کرده اند تا عرضه گاز را افزایش دهند و برخی برای حل بحران انرژی به زغال سنگ روی آورده اند.

نیکلاس هونه، از موسسه NewClimate، خواستار افزایش تولید انرژی های تجدیدپذیر شد. او گفت: «علیرغم رشد عظیم ظرفیت بادی و خورشیدی در 20 سال گذشته، انرژی‌های تجدیدپذیر همگام با تقاضای رو به رشد برای انرژی نبوده‌اند. برای کربن زدایی جامعه، سهم منابع کربن صفر در تولید برق باید به طور تصاعدی برای مقابله با بحران آب و هوا شتاب یابد. این تنها با یک مرحله متناسب و سریع از توان فسیلی قابل دستیابی است.»

تارین فرانسن، کارشناس ارشد موسسه منابع جهانی، می‌گوید: «این گزارش‌ها زنگ خطری را به صدا در می‌آورند که پیشرفت در تعهدات اقلیمی از زمان اجلاس آب و هوای گلاسکو در سال گذشته تا حد خزیدن کند شده است. در حالی که اهداف جدیدی که از کشورهایی مانند استرالیا و اندونزی وارد شده اند، حرکتی را ارائه می دهند، در کل اهداف ملی آب و هوا، جهان را در مسیر گرمایش 2.4 تا 2.6 درجه سانتیگراد قرار می دهند که بسیار خطرناک است.

دورنمای اجلاس آب و هوای سازمان ملل متحد Cop27، به میزبانی دولت مصر، که در 6 نوامبر در شرم الشیخ آغاز می شود، با نگرانی فزاینده ای نگریسته می شود. تنش های ژئوپلیتیکی ناشی از جنگ اوکراین، بحران انرژی، قیمت مواد غذایی و هزینه زندگی در سراسر جهان، و سردی بین ایالات متحده و چین، همگی بر مذاکرات سایه افکنده است، جایی که احتمال پیشرفت عمده در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کم است.

جان کری، فرستاده ویژه جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا در امور آب و هوا، از مصاحبه با آبان نیوز برای ترغیب چین به بازگشت به میز مذاکره استفاده کرد. او گفت: «ما باید چین را بدست آوریم.

شرکت کنندگان در این گفتگوها امیدوارند حداقل پیشرفتی در زمینه تامین مالی آب و هوا برای کمک به کشورهای فقیر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و مقابله با اثرات آب و هوای شدید حاصل شود.