مردم بومی برزیل می ترسند که نتیجه انتخابات کمک چندانی به آنها نکند

شهر نوا سانتا روزا در جنوب ایالت پارانای برزیل با خانه های خوب و باغ های آراسته به اندازه کافی مرفه است.

اما بسیاری از کارگرانی که آن را تمیز و مرتب نگه می‌دارند، نماینده طرف دیگر دولت هستند. مردم بومی فقیر مجبور می شوند در اینجا اغلب چند ساعت دورتر از روستاهای خود به کارهای پست بپردازند.

دانیلا آکوستا به عنوان معلم آموزش دید اما نتوانست در آن زمینه کاری پیدا کند. حالا او می گوید که در یک کشتارگاه مرغ کار می کند تا شهریه دوره خود را بپردازد.

دانیلا توضیح داد: «حتی اینجا در شهر هم استقبال از ما سخت است. ما حتی از درخواست سبد غذایی اولیه خجالت می‌کشیم، زیرا می‌گویند: برای خرید چیزها باید کار کرد.

بسیاری از مردم بومی این منطقه در شهرداری گوایرا زندگی می کنند.

وضعیت آنها شبیه به بسیاری از جوامع بومی برزیل است که تحت حاکمیت رئیس جمهور راست افراطی ژایر بولسونارو است که روز یکشنبه با دور دوم انتخابات روبرو می شود.

او چهار سال پیش به قدرت رسید و قول داد که اجازه ندهد “یک سانتی متر بیشتر” از مناطق حفاظت شده بومی محافظت شود.

بدون چنین حمایتی مردم اغلب مجبور می شوند زمین اجدادی خود را ترک کنند تا راه را برای کشاورزی در مقیاس صنعتی باز کنند.

جوامع بومی مانند آوا گوارانی به زندگی در گرسنگی و ناامیدی در باقی مانده از قلمرو ناخواسته در ایالت پارانا کاهش یافته اند.

رئیس ایناسیو مارتینز، رهبر آوا گوارانی، گفت: “خیلی غم انگیز است، گرسنگی شوخی نیست. اینجا ما گرسنه می شویم.” “این به این دلیل نیست که ما تنبل هستیم یا نمی خواهیم کار کنیم. ما واقعاً فضایی برای کار، کاشت، تولید غذا نداریم. اینجا منطقه بسیار کمی است. در مارانگاتو همه چیز سنگ است، وجود دارد. زمینی برای کاشت وجود ندارد.”

مارتینز می‌گوید که امید چندانی به تغییر ندارد، صرفنظر از اینکه چه کسی در روز یکشنبه انتخاب می‌شود.

او گفت: “پدرشوهرم هنگام مرگ بیش از 100 سال داشت و نتوانست رزرو ما را برقرار کند. من به 60 سالگی نزدیک می شوم و فکر نمی کنم آن را هم ببینم.” می گوید.

به گفته موسسه اجتماعی و زیست محیطی این کشور، از 725 سرزمین بومی شناسایی شده در برزیل، حدود یک سوم هنوز در انتظار شناسایی رسمی به عنوان رزرو هستند.