آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
قبل از اینکه تصمیم بگیریم چه چیزی باید تغییر کند، بیایید چیزهایی را که از دست داده ایم بررسی کنیم. می خواهم با اتفاقی که هفته گذشته افتاد شروع کنم. منظورم استعفای نخست وزیر نیست. این مهمتر است.
تقریباً همه رسانه‌ها اظهار نظری را از سوی وزیر کشور تازه بازنشسته شده، سوئلا براورمن، درباره «ووکراتی توفوخوار» گزارش کردند. به طرز شگفت انگیزی، به ندرت هیچ یک از آنها گزارشی از آنچه او در آن زمان انجام می داد، نداشتند. او سرکوبگرانه ترین قانون دوران مدرن را از طریق مجلس عوام اجرا می کرد.
بر اساس لایحه نظم عمومی، هرکسی که در پنج سال گذشته اعتراض کرده باشد، یا افراد دیگری را به اعتراض تشویق کرده باشد، می‌تواند مجبور شود برای نظارت بر حرکات خود، «به … تجهیز یا نصب هر دستگاه لازم» را تسلیم کند. به عبارت دیگر، اگر در هر اعتراضی شرکت کنید یا از آن حمایت کنید که در آن “اختلال جدی برای دو یا چند فرد یا یک سازمان” رخ دهد، می توانید مجبور شوید که یک برچسب الکترونیکی بپوشید. “اختلال جدی” توسط قانون پلیس 2022 برای شامل سر و صدا دوباره تعریف شد.
این تنها یکی از مجموعه ای از اقدامات حیرت انگیز در این لایحه است که به سختی در زندگی عمومی به هنگام تصویب در مجلس قانونگذاری بریتانیا به آن اشاره شده است. آنچه در اینجا می بینیم دو باخت در یک لحظه است: حذف نهایی حق اعتراض و جهش روزنامه نگاری سیاسی از محتوای گزارش به گزارش نمایشی. اینها تازه ترین ضررهای ماست.
نابرابری به قدری شدید شده است، و ترکیبی از دستمزدهای منجمد، مزایای عقب افتاده، افزایش اجاره بها و بازپرداخت وام مسکن، افزایش قبوض و تورم مواد غذایی آنقدر خطرناک است که میلیون ها نفر به سمت فقر سوق داده می شوند. اگر چیزی تغییر نکند، بسیاری به زودی خانه های خود را از دست خواهند داد. در بحبوحه این بحران، نخست وزیری به ما هدیه داده شده است که دارای چهار “خانه لوکس” است. یکی از آنها یک آپارتمان خالی در کنزینگتون است که او برای بازدید از اقوام رزرو کرده است.
در حالی که ریشی سوناک صدراعظم بود، دولت بارها وعده مانیفست خود مبنی بر ممنوعیت اخراج بدون تقصیر را به تعویق انداخت. صاحبخانه ها بی رحمانه از این قدرت برای پرتاب مستاجران خود به خیابان یا استفاده از تهدید برای وادار کردن آنها به پذیرش افزایش ظالمانه اجاره بها و شرایط اسفناک استفاده می کنند. اگر طرح وام مسکن «کمک به خرید» سوناک موفق می شد (این یک شکست ناگوار بود)، قیمت خانه ها را افزایش می داد، اجاره ها را افزایش می داد و مالکیت را کمتر در دسترس قرار می داد: برعکس هدف اعلام شده آن. اما این، مانند همه این طرح‌ها، مطمئناً هدف واقعی آن بود: افزایش دارایی‌های مالکان فعلی، پایگاه حزب محافظه‌کار.
خدمات عمومی با سرعتی خیره کننده در حال سقوط هستند. دبیران هشدار می دهند که 90 درصد مدارس در انگلستان ممکن است سال آینده با کمبود بودجه مواجه شوند. دندانپزشکی NHS در آستانه فروپاشی کامل است. تعداد ناگفته‌ای در حال حاضر با درد دائمی زندگی می‌کنند و در برخی موارد خودشان دندان‌هایشان را می‌کشند. این سوء ظن که NHS عمداً تجزیه می شود، خدمات اصلی آن اجازه داده می شود که با شکست مواجه شوند تا ما از دفاع از آن در برابر خصوصی سازی دست برداریم، بیش از پیش در ذهن ایجاد می شود.
اما به نظر می رسد سوناک مصمم است که هر چه بیشتر هک کند. او که روی یک ثروت خانوادگی 730 میلیون پوندی نشسته است، به نظر می رسد از وضعیت اسفبار افرادی که از نظر ثروت از او دور هستند و به نظر می رسد در سیاره دیگری وجود دارند، متاثر نشده است. او الیگارشی الیگارشی است که همیشه به خواسته های سرمایه های بزرگ پاسخ می دهد و سه پلتوکرات که صاحب بزرگترین روزنامه های کشور هستند، غافل از نیازهای 67 میلیون نفری که در اینجا زندگی می کنند.
پس از 12 سال ریاضت و هرج و مرج محافظه‌کاران، ثروتمندان تقریباً همه چیز را گرفته‌اند. آنها حتی فضیلت را نیز به چنگ آورده اند. آنها اکنون نشانه‌های ظاهری یک زندگی اخلاقی را در حالی که ادامه می‌دهند – با وجود یا به دلیل کاپشن‌های پنبه‌ای ارگانیک و خانه‌های دوم، ماشین‌های برقی و گوشتی که از مرتع تغذیه می‌کنند، کاهش کربن و استراحتگاه‌های آیهوااسکا، بشردوستی و تعطیلات در استراحتگاه‌های آرامی که نخل‌هایشان وجود دارد، به خود اختصاص می‌دهند. کابین‌های کاهگلی تقلید از زبان بومی مردمی است که بیرون رانده شده‌اند تا راه را برای آنها باز کنند – سهم شیر از همه چیز را درک کنند.
فساد در زندگی عمومی نهادینه شده است. کلاهبرداری به ندرت پیگرد قانونی دارد. جرایم سازمان‌یافته از طریق تخریب ظرفیت دولت برای تنظیم همه چیز، از پولشویی گرفته تا تخلیه زباله، بسیار تسهیل شده است، که تقریباً می‌توانید باور کنید که عمدی بوده است. رودخانه های ما به فاضلاب تبدیل شده اند، خاک ما در حال شستن زمین است، سیستم برنامه ریزی در حال برچیده شدن است و صدها قانون زیست محیطی اکنون در معرض تهدید هستند. ما به سمت فراموشی سیستم‌های زمین می‌رویم، در حالی که دیوانه‌وار در مورد هر چیزی صحبت می‌کنیم.
به عبارت دیگر، ما فقط به یک انتخابات عمومی نیاز نداریم، بلکه بازنگری کامل درباره اینکه چه کسی هستیم و در کجا ایستاده ایم است. ما فقط به نمایندگی تناسبی نیاز نداریم، بلکه به تفویض اختیارات رادیکال به پایین ترین سطوح ممکن که می توان در آن تصمیم گیری کرد، همراه با دموکراسی مشورتی و مشارکتی است. ما فقط به قوانین جدید لابیگری نیاز نداریم، بلکه یک برنامه جامع برای خارج کردن پول از سیاست، پایان دادن به همه کمک‌های سیاسی خصوصی، شکستن مطبوعات میلیاردر و خواستار شفافیت مالی کامل برای همه در زندگی عمومی است. ما نه تنها باید به دنبال لغو قوانین سرکوبگر باشیم، بلکه – از آنجایی که نافرمانی مدنی بستر دموکراسی است – حقوق مثبت برای اعتراض.
همه اینها اکنون به نظر دور است. جرمی کوربین برخی از این اصلاحات (البته به هیچ وجه همه) را ارائه کرد. کیر استارمر هیچ کدام را ارائه نمی دهد. اگرچه نمایندگان حزب کارگر به لایحه نظم عمومی رای منفی دادند، تنها اظهار نظر عمومی او تا کنون تایید خط مشی اصلی آن بوده است: احکام طولانی تر برای افرادی که خود را به جاده ها می چسبانند. اما اگر حزب کارگر یا شرکای ائتلافی آینده‌اش بتواند او را متقاعد کند که فقط با یک جنبه از این برنامه موافقت کند، یعنی نمایندگی تناسبی، ما می‌توانیم روی بقیه کارها شروع کنیم و اتحادهای سیاسی ایجاد کنیم که می‌تواند زندگی این ملت را متحول کند. بدون روابط عمومی، ما در دو قطبی ناکارآمد گیر کرده ایم، در گیرودار مطبوعات میلیاردر و میلیونرهایی که آنها برای اداره ما منصوب می کنند. ما نمی توانیم اینگونه ادامه دهیم.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
