ریشی سوناک برنده شد. اکنون محافظه‌کاران می‌توانند ثبات را بازگردانند و جانسون را پشت سر بگذارند | سایمون جنکینز

تیاو کمدی تمام شد دلقک ها عقب نشینی کرده اند. بوریس جانسون برای احیای قدرت سیاسی خود از ساحل دریای کارائیب دوید، اما برای یک بار هم که شد او را ناکام گذاشت. کسانی که او را بهتر می شناختند با وحشت عقب نشینی کردند. او با غرور خود تصمیم گرفت که “زمان مناسبی نیست”. بازارهای پول لرزید و امروز صبح بهبود یافت. بریتانیا یک دموکراسی پارلمانی است، نه یک موبوکراسی. بزرگترها کنترل را پس می گیرند.

اکنون که ریشی سوناک، صدراعظم سابق، نخست وزیر جدید خواهد بود، پرسش بزرگتری در افق متصور است. آیا او اقتدار لازم را برای رفع آلودگی مقاله کوتاه لیز تراس در امور مالی عمومی دارد؟ اینکه او می تواند تنها در شش هفته چنین آسیبی را به بار آورد، شکنندگی نگران کننده یک دولت مدرن را نشان می دهد. شعار سوناک “صداقت، حرفه ای بودن و مسئولیت پذیری” واضح تر از این نمی تواند باشد. اما ثبات به دور جدید وحشیانه کاهش هزینه ها بستگی دارد که قرار است در 31 اکتبر برگزار شود.

این به نوبه خود به ظرفیت سوناک برای نظم بخشیدن به اکثریت عوام خود بستگی دارد، در حالی که به دلیل وضعیت سرپرستی، فقدان مأموریتش و تنها دو سال تا انتخابات باقی مانده است. کابینه جدید او باید «از همه استعدادها» باشد و یک اولویت داشته باشد. این وفاداری به او یا فرصت‌های انتخاباتی محافظه‌کاران نیست، بلکه برای آرام کردن اعصاب، بازگرداندن اعتماد به اقتصاد و کاهش هزینه‌های زندگی است. در حالی که پرونده سیاسی برای انتخابات زودهنگام قدرتمند است، بی ثباتی آخرین چیزی است که اقتصاد به آن نیاز دارد. در هر صورت، بهترین میراث سوناک بازی نکردن با رای دهندگان خواهد بود.

بریتانیا شش ماه را صرف عذاب خود در جهان بینی کامل کرده است. تاریخ ممکن است اکنون قضاوت خود را متوقف کند. همه دموکراسی ها اشتباه می کنند، حداقل یکی از آنها که در حال حاضر از ناراحتی بریتانیا لذت می برد، ایالات متحده است. آزمون یک دموکراسی این نیست که از اشتباهات اجتناب کند، بلکه این است که بتواند آنها را اصلاح کند. بی اعتبار کردن جانسون و سقوط تراس کمی بیش از یک سال طول کشیده است. چهار آمریکا طول کشید تا از شر دونالد ترامپ خلاص شوند.

تاریخ همچنین متوجه خواهد شد که چگونه این شکست رخ داده است. جای سوالی نیست. نتیجه باریک همه پرسی برگزیت در سال 2016 ملت را تقسیم کرد، حزب محافظه کار را در هم شکست و حزب کارگر را ساکت کرد. این شکاف با درخواست جانسون برای برگزیت سخت به عنوان ترفندی برای سرنگونی ترزا می تشدید شد. ناامنی او منجر به پاکسازی کابینه از مجرب ترین و شایسته ترین وزرای آن شد. سپس، هنگامی که حزب پارلمانی از او خسته شد، یک عضویت عجیب و غریب حزب از عقل خارج شد. Truss را انتخاب کرد.

اکثر، اگر نگوییم همه، نمایندگان حزب محافظه کار در سراسر این حماسه بدبین بوده اند: نسبت به برگزیت، به جانسون و کاملاً به تراس بدبین هستند. اما آنها توسط نیروهای پوپولیسم مردمی، همانطور که در رفراندوم، دو انتخابات سراسری و دو انتخابات رهبری بیان شد، مانع شدند. تنها اکنون حزب پارلمانی برای دفاع از خود ساخته است. دموکراسی بریتانیا تصریح می کند که اکثریت عوام و هیچ کس دیگر نباید تصمیم بگیرند که چه کسی دولت تشکیل می دهد. روند هرج و مرج بوده است اما در نهایت کار کرده است. سیاست بریتانیا نباید خیلی از خودش خجالت بکشد.