به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
جانی اوتلی، مدیر عامل آکادمی اتحاد آموزش، که هفت مدرسه در هال و ایست رایدینگ یورکشایر را اداره می کند، به تلویزیون فریاد می زد و فحش می داد. اخبار عصر چهارشنبه رای فرکینگ در مجلس عوام به هرج و مرج پر سر و صدا تبدیل شده بود، با این ادعا که پشتیبانان محافظه کار برای رای دادن با دولت بیمار لیز تراس تحت فشار قرار گرفتند.
تضاد بین سیرک وست مینستر و آنچه در مدارس ابتدایی و دبیرستان او اتفاق می افتاد نمی توانست آشکارتر باشد. پیش از این، اوتلی با مدیران خود ملاقات کرده بود تا یک انتخاب غیرممکن داشته باشد: آیا آنها کارکنان حیاتی آموزشی را کاهش دهند یا به کودکان گرسنه ای که حق دریافت غذای رایگان مدرسه را ندارند، غذا بدهند.
آیا ذخایر را برای کاهش هزینههای دولت برای جلوگیری از کاهش کارمندان آماده میکنید، یا با راهاندازی کلوپهای صبحانه و یارانه دادن به وعدههای غذایی به کودکان گرسنه غذا میدهید؟» او می گوید. این بحثی بود که داشتیم.»
با عمیق تر شدن بحران هزینه های زندگی، مدارس اوتلی شاهد “افزایش قابل توجه فقر واقعی” هستند. او نگران است که، به ویژه در سطح دبیرستان، یافتن جوانانی که وعده های غذایی خود را حذف می کنند دشوار باشد، زیرا خانواده های آنها برای اولین بار برای پرداخت هزینه غذا با مشکل مواجه هستند.
او با کنایهای شدید اشاره میکند که اعتمادش یکی از افراد خوششانس است، زیرا دارای ذخایر قوی است که امسال برای مدیریت قبوض هنگفت انرژی و افزایش حقوق ضروری، اما بدون بودجه برای معلمان، به آن حمله خواهد کرد. او هزینه های نگهداری ساختمان ها و فناوری اطلاعات را کاهش داده است. اما او نمی داند که اگر کاهش بودجه اضافی در بررسی هزینه ها در یک هفته آینده اعلام شود، چگونه مدارسش زنده خواهند ماند. او میگوید: «نقطهای فرا میرسد که به سادگی پولمان تمام میشود.
پل وایتمن، دبیر کل انجمن ملی دبیران، می گوید که حال و هوای سران “از عصبانیت به ناامیدی” تغییر کرده است. او به تازگی از سفر دور کشور برگشته و با اعضای اتحادیه صحبت می کند و گزارش می دهد: «در هر یک از این جلسات حداقل یک سر اشک می ریخت.
او میگوید که اکثر مدیران مدارس معمولاً درباره کمبود بودجه صحبت نمیکنند و این موضوع را به اتحادیهها واگذار میکنند زیرا نمیخواهند «مدرسه خود را خراب کنند» یا خانوادههایی را که به آنها خدمت میکنند بترسانند. “اما در حال حاضر آنها فریاد می زنند “بحران!” بلند و واضح. این بدان معناست که ما واقعاً در مشکل هستیم.»
سوزان بست، مدیر مدرسه گریت کینگشیل، یک آکادمی ابتدایی کلیسای انگلستان در باکینگهامشر، به مدت 10 سال مدیر بوده است و به خود افتخار می کند که در مدیریت مالی خوب است. اما او اعتراف می کند: “در حال حاضر به تیم بزرگسالانم می گویم که نمی دانم چه کار کنم.” او میگوید مدارسی مانند مدرسههای او «به دلیل نداشتن گوی بلورین» با کمبود مواجه شدهاند و دولت هیچ کمکی به آنها نمیکند.
ذخیره 75000 پوندی با افزایش دستمزد معلمان بیش از حد از بین رفت، سپس قبوض انرژی رسید که از 12000 پوند به 48000 پوند برای گاز و 6000 پوند تا 22000 پوند برای برق افزایش یافت، به علاوه هزینه های بالاتر برای هر چیز دیگری که آنها می خرند. او اکنون با کاهش کسری بودجه مواجه است.
او میگوید: «ما میتوانیم فتوکپی، منابع و سفرهای مدرسه را کاهش دهیم، اما در نهایت این کافی نخواهد بود و باید به کاهش کارکنان کاهش یابد. با رفتن مردم، ما آنها را جایگزین نخواهیم کرد و این روی بچه ها تأثیر می گذارد.»
بست میگوید که تعجب نمیکند اگر در سال آینده، رهبران مدرسهای شکسته از سیستم خارج شوند. او توضیح می دهد: «سرهای جدیدی که وارد می شوند غرق شده اند. و بسیاری از سرهایی که بعد از همهگیری سر درآورده بودند، نمیتوانند بیشتر از این را تحمل کنند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.