آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
نمی‌توانم ببینم که آنقدر خوب هستم که بتوانم به تدریس برگردم، یا در واقع هر نوع شغل معناداری انجام دهم، زیرا نمی‌توانم تمرکز کنم. من حدود یک ساعت وقت دارم و بعد تمام شد.»
نائومی وان، معلم ورزش در یک مدرسه با نیازهای ویژه، از نوامبر 2020، زمانی که برای دومین بار به این ویروس مبتلا شد، از کووید طولانی مدت رنج می برد.
«من دائماً درد دارم، که سوزن و سوزن در بازوها و دست‌هایم است، و زمانی که واقعاً بد است، به صورت و پاهایم می‌رود. مفاصل من بیشتر مواقع درد می‌کنند، مثل زمانی که آنفولانزا دارید.» من هر شب قبل از خواب مطالعه می‌کردم و حالا زیاد نمی‌خوانم، زیرا نمی‌توانم شخصیت‌ها و داستان را به درستی به خاطر بسپارم.»
او کلمات خود را به آرامی و با دقت شکل می دهد – گفتگو چیز دیگری است که او اکنون با آن دست و پنجه نرم می کند.
چیز دیگری که من دارم افسردگی و اضطراب است. من همیشه خوش شانس بوده ام، اما اکنون از حداکثر دوز داروهای افسردگی و اضطراب استفاده می کنم.
وان، 53 ساله، 27 سال از مدرسه ای که در آن کار می کرد در مرخصی استعلاجی بوده و اکنون در حال مذاکره برای توافق خروج است. وقتی این امضا امضا و مهر شد، او به 2.49 میلیون نفر خواهد پیوست که به دلیل بیماری طولانی مدت از نظر اقتصادی غیرفعال هستند – شاغل نیستند یا فعالانه به دنبال شغل نیستند. این بالاترین سطح از زمان شروع رکوردها در سال 1993 است و تنها از پایان سال 2019 به بیش از 400000 رسیده است.
این گروه که به سرعت در حال گسترش است، یکی از دلایلی است که نشان می‌دهد نرخ فعالیت بریتانیا – نسبت بزرگسالان چه در حال کار و چه در جستجوی کار – از زمان همه‌گیری سریع‌تر از بسیاری از اقتصادهای بزرگ کاهش یافته است.
علاوه بر آنهایی که دارای شرایط بهداشتی طولانی مدت هستند، تعداد زیادی از کارگران مسن‌تر در دو سال گذشته بازار کار را ترک کرده‌اند که بسیاری از آنها داوطلبانه بوده‌اند.
استفان ایوانز، از اندیشکده مؤسسه یادگیری و کار (L&W)، می‌گوید: «اکنون یک میلیون نفر کمتر از زمانی که روندهای پیش از همه‌گیری ادامه می‌یابد، در نیروی کار وجود دارد، که ناشی از افزایش تعداد افراد بالای 50 سال یا درازمدت است. بیماری ترک نیروی کار.»
داشتن تعداد زیادی از افراد برای کار نه تنها دردناک و ناامید کننده برای کارفرمایان است که در زمانی که بیکاری در پایین ترین حد تاریخی است، برای استخدام کارمندان تلاش می کنند، بلکه باعث کاهش رشد اقتصادی نیز می شود.
بسیاری، مانند وان، چنان شرایط سختی دارند که نمی توانند کار کنند، اما در نظرسنجی که در این ماه منتشر شد، 581000 نفر به دفتر آمار ملی گفتند که دوست دارند شغلی داشته باشند. کارشناسان بازار کار بر این باورند که اگر درمان و حمایت مناسب داشته باشند، ممکن است افراد بیشتری بتوانند کار کنند.
تعداد افرادی که به دلیل بیماری طولانی مدت کار نمی کردند قبل از همه گیری در حال افزایش بود، اما از سال 2020 افزایش یافته است. L&W تخمین می زند که تا یک سوم این افزایش ممکن است به کووید طولانی مدت مربوط باشد.
لزلی مکنیون، یکی از بنیانگذاران و رئیس Long Covid Work، یک گروه حمایتی برای افراد شاغل مبتلا به کووید طولانی مدت، پرسید: «چند درصد از جمعیت شاغل ما قبل از اینکه متوجه شویم که کووید طولانی مدت یک مشکل مزمن است، باید در اثر این بیماری ناتوان شوند؟ ما این گروه عظیم متشکل از نیم میلیون نفر را داریم که بیش از دو سال است که بیمار بوده اند.»
مکنیون که خود رنج می برد، از کارفرمایان می خواهد که با افراد مبتلا به کووید طولانی مدت با حساسیت برخورد کنند و همچنین از دولت می خواهد حمایت بیشتری ارائه دهد.
یکی دیگر از عواملی که احتمالاً باعث افزایش بیماری های طولانی مدت می شود، لیست انتظار NHS است که به سرعت در حال افزایش است، به طوری که 7 میلیون نفر در حال حاضر در انتظار درمان معمول هستند. بسیاری از اینها می توانند در حالی که منتظر هستند به کار خود ادامه دهند. دیگران نمی توانند و ممکن است از بازار کار خارج شوند.
دانیل که نخواست نام خانوادگی خود را بدهد، آرتروز دردناک و ناتوان کننده دارد و بیش از یک سال است که در لیست انتظار دو تعویض مفصل ران قرار دارد. او در یک کار اداری با یک شرکت تولیدی در نزدیکی خانه اش در بارنزلی کار می کند، اما این کار در حال تبدیل شدن به یک مشکل است.
“خوشبختانه من یک مدیر بسیار فهمیده دارم: او همدل است و به من اجازه می دهد در صورت نیاز از خانه کار کنم. نگرانی من این است که با وخامت حالم، و تحرکم کمتر و کمتر می شود، کمتر و کمتر می توانم به دفتر کار بروم.»
دنیل گفت: “من ویران خواهم شد [if I had to give up work] چون من عاشق کارم هستم – من کاملاً آن را دوست دارم. من امیدوارم که به این نتیجه نرسد، اما شما باید بهترین کار را برای تجارت نیز انجام دهید.»
متیو تیلور، مدیر اجرایی کنفدراسیون NHS، می‌گوید: «ما به آگاهی بیشتر از شیوه‌ای که شکاف‌ها در ارائه خدمات بهداشتی و مراقبتی به مشکلی که با افراد در سن کار داریم کمک میکند، نیاز داریم.»
او گفت که نظام سلامت همچنان با «شکاف ظرفیت» بین آنچه از آن خواسته می‌شود – از جمله پایین آوردن لیست‌های انتظار – و آنچه می‌تواند به دست آورد، مواجه است. وی از کارفرمایان خواست با کارکنانی که در انتظار درمان هستند همدلی بیشتری داشته باشند.
او گفت: “من کارفرمایان را بسیار تشویق می کنم که بدانند انتظار برای مداخلات بهداشتی ممکن است برای کارگرانشان چالشی باشد و از آنها در این امر حمایت کنند.”
موسسه خیریه در مقابل آرتریت خواستار این است که NHS وظیفه قانونی برای کمک به افرادی که برای مدت طولانی در لیست انتظار مانده اند، محول شود. یکی از سخنگویان گفت: «افرادی که سال‌ها منتظر جراحی تعویض مفصل هستند، زندگی‌شان متوقف می‌شود، اغلب قادر به کار نیستند، اما به ندرت در حین انتظار از حمایتی که نیاز دارند دریافت می‌کنند».
عامل سوم افزایش بی‌تحرکی به دلیل بیماری طولانی‌مدت، احتمالاً افزایش شرایط سلامت روان – و در بسیاری موارد، تلاش برای دسترسی به درمان – از زمان همه‌گیری است.
پل اسپنسر، رئیس بخش سلامت روان، گفت: “با وجود 1.8 میلیون نفر در حال حاضر در لیست انتظار سلامت روان NHS، واضح است که تعداد قابل توجهی از افرادی که در حال حاضر به دلیل بیماری کار نمی کنند و منتظر مراجعه به پزشک هستند، با مشکل سلامت روان زندگی می کنند.” سلامت، سیاست و کمپین در ذهن.
وی افزود که برخی از این افراد ممکن است با حمایت مناسب بتوانند به سر کار بازگردند، در حالی که برخی دیگر نتوانند دوباره وارد نیروی کار شوند. وی افزود: «اگر می‌خواهیم به عنوان یک کشور رشد کنیم و اقتصاد را رشد دهیم، همه این افراد به حمایت از سلامت روان نیاز دارند.»
کلوئه اسمیت، وزیر کار و بازنشستگی، در سخنرانی پنجشنبه گذشته، چالش بیماری طولانی مدت را اذعان کرد و کارگران غیرفعال را «معدن طلایی برای رشد و فرصت» نامید – اگر دوباره وسوسه شوند به شغل بازگردند.
اما او روشن کرد که دولت امیدوار است مسئولیت را بر دوش کارفرمایان بگذارد. او گفت: «در ازای کمک دولت به کسب‌وکارها، ما از کارفرمایان انتظار داریم که روی پیشرفت و سلامت نیروی کار خود سرمایه‌گذاری کنند.
اما سایه کارگر او، جان اشورث، از دولت خواست تا اقدامات بیشتری انجام دهد. او گفت که کارکنان مرکز کار تقریباً به طور کامل بر روی اطمینان از اینکه مدعیان مزایای بیکاری به شدت در جستجوی شغل هستند – و در غیر این صورت بر مجازات آنها از طریق رژیم تحریم متمرکز شده اند.
وی افزود: «بسیاری از مردم در صورت داشتن حمایت مناسب می خواهند کار کنند. کمک نکردن نه تنها هدر دادن عظیم استعداد است، بلکه وقتی یک میلیون جای خالی داریم و هزینه زندگی در حال افزایش است، یک فاجعه اقتصادی نیز به شمار می‌رود.»
تونی ویلسون، از اندیشکده مؤسسه مطالعات اشتغال، گفت که شکست چشمگیر بیماری همه گیر که در زندگی کاری بسیاری از افراد ایجاد شده است نیز ممکن است به افزایش تعداد بیکاری در اثر بیماری طولانی مدت کمک کرده باشد.
او گفت: «بسیاری از مردم یا از طریق مرخصی یا اخراج از مشاغل خود جدا شدند. و بسیاری از افراد با شرایط طولانی مدت سلامتی که از کار بیکار شده‌اند، اکنون بازگشت به آنجا برایشان سخت است.»
مانند اشورث، ویلسون استدلال میکند که دولت باید کمک بیشتری به افرادی ارائه کند که در حالی که از مزایای بیکاری برخوردار نیستند، با این وجود می‌توان آنها را تشویق کرد یا از آنها حمایت کرد تا به کار بازگردند.
او گفت: «حتی افرادی که شرایط متعدد و پیچیده دارند، اغلب می‌توانند با حمایت یک به یک مناسب به کار خود بازگردند. “گاهی اوقات فقط به دنبال یافتن همسر مناسب است: کارفرمای مناسب، محل کار مناسب.”
با این حال، برای وان، تغییر چشمگیر بیماری همه گیر در زندگی او دائمی به نظر می رسد. او گفت: «وقتی متوجه شدم که دیگر قادر به تدریس نیستم دچار حمله پانیک شدم. “این به نوعی باعث می شود که واقعاً احساس بی ارزشی کنم، زیرا هدفم را از دست داده ام.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
