اخراج ویلا توسط استیون جرارد او را از سرنوشت لیورپول دورتر از همیشه می کند | استیون جرارد

تیاو در سال 2018، مستندی از زندگی و زمان‌های حیرت‌انگیز استیون جرارد نشان می‌دهد که پس‌زمینه غم و اندوه است. جرارد در اثر حوادث آوریل 2014 زخمی شد – و احتمالاً هنوز هم هست که لغزش مقابل چلسی، قهرمانی لیگ برتر را مقابل لیورپول محبوبش تغییر داد. جرارد گفت: «روزی نیست که نگذرد که من به این فکر نکنم که اگر این اتفاق نمی افتاد چه می شد. یکی دریافت کرد که پایین ترین سطح برای مدت طولانی تر از اوج های حماسی باقی مانده است.

ما حق داشتیم باور کنیم که رستگاری وجود خواهد داشت. جرارد در جریان احیای اعتبار رنجرز از دفتر مدیر بود. مسیر او واضح به نظر می رسید: از گلاسکو به آنفیلد بازگشت، احتمالاً از طریق یک باشگاه بزرگ در انگلیس. مشخصات جرارد به عنوان یک بازیکن به این معنی بود که او هرگز نیازی به انجام کارهای سخت نخواهد داشت. سفر یک قهرمان به لیورپول ساده به نظر می رسید.

با این حال، یک خطر ناگفته وجود داشت. اگر جرارد در رنجرز یا جاهای دیگر شکست بخورد، تصور جانشینی یورگن کلوپ تنها بر اساس بهره‌برداری‌های درون زمینی، به بی‌توجهی فاحش لیورپول شباهت دارد. و ما اینجا هستیم: 11 ماه پس از منصوب شدن توسط استون ویلا، جرارد خود را بیکار می بیند و از سرنوشت فرضی خود دورتر از همیشه می شود.

جرارد اخراج خود را بد خواهد گرفت. او فردی شدید و عمیق است و بعید به نظر می‌رسد که پوشش‌های نقره‌ای را ببیند که این‌قدر بی‌روحانه کنار گذاشته شود. این مرد 42 ساله دلیلی برای تفکر یا ترس دارد که در آینده چه گزینه هایی در دسترس خواهد بود. این کاملاً واقع بینانه است که جرارد ممکن است مجبور به بازسازی در چمپیونشیپ شود. لیگی که هیچ تضمینی ارائه نمی دهد.

جرارد باید اعتبار داشته باشد. اول، به خاطر انتخاب نکردن در سطح مربیگری جوانان در لیورپول و به جای آزمایش کردن خود در محیط های مدیریتی پرفشار. همچنین جسارتی وجود داشت – البته برخی می گویند ساده لوحانه – در پذیرش اورتورهای ویلا. تعداد زیادی از مدیران در دهه گذشته با بر عهده گرفتن نقشی که جرارد به تازگی آن را خالی کرده است، به رزومه خود آسیب دیده اند – از جمله به طور قطعی. نمایشگاه A، رمی گارد، که با یک منحنی رو به بالا به میدلندز رسید اما 23 مسابقه زنده ماند. روبرتو دی ماتئو پس از ده ها مورد اخراج شد. اکنون در زمینه مشاغل لیگ برتر هر کدام را ذکر کنید نگاه های عجیبی خواهید داشت.

دوران تصدی جرارد طولانی تر بود اما به سختی موفق تر بود. او در 12 بازی از 38 بازی لیگ برتر پیروز شد. تسلیم شدن در فولام، ویلا را یک مکان خارج از منطقه سقوط قرار داد. 7 گل در 11 بازی ابتدایی این تیم در لیگ به ثمر رسیده است. عوامل کاهش دهنده وجود دارد – فرم ضعیف فیلیپه کوتینیو و مصدومیت لوکاس دیگن، دیگو کارلوس و بوباکار کامارا – اما جرارد مدتی بود که می دانست موقعیتش نامطمئن است.

یک تئوری گسترده و شاید منطقی وجود دارد که انتظارات هواداران ویلا خیلی زیاد است. جرارد، با این حال، از زمان کودکی خود با نظارت شدید روبرو بوده است و باید با واقعیت آشکار نظارت اندک از طریق پیشرفت ملموس کنار بیاید. کسانی که اصرار دارند که دستیار جرارد، مایکل بیل، برود، نکته مهمی را نادیده می گیرند که نتایج مشابه با یا بدون سرمربی کوئینز پارک رنجرز است.

شاید جرارد باید در ایبروکس می ماند. در آنجا مورد احترام قرار گرفت. جرارد به باشگاهی که قبلاً توسط تیمی از لوکزامبورگ از رقابت های اروپایی حذف شده بود، وضعیت و موقعیت را به ارمغان آورد. او این کار را ابتدا از طریق لیگ اروپا انجام داد، سپس در فصل 2020-21 با بازپس گیری عنوان قهرمانی اسکاتلند. با این حال، ماندن جرارد در گلاسکو با خانواده‌اش در جنوب مرز غیرممکن بود.

تحلیل عملکرد او در اسکاتلند نباید باینری باشد. شکی نیست که جرارد استانداردهای رنجرز را بالا برده است. او راهی پیدا کرد تا سلتیک را اصلاح کند و به راحتی بتواند دهمین عنوان متوالی را از قدیمی ترین دشمنان رنجرز سلب کند. اتفاقی که قبل و بعد از فصل مورد بحث رخ داد – در پشت درهای بسته – با این حال این سوال را ایجاد می کند که آیا این تا حدودی عجیب بود یا خیر. زمانی که همیلتون در مارس 2020، چند روز پس از اینکه هارتز رنجرز را از جام اسکاتلند حذف کرد، در ایبروکس پیروز شد، گلایه های شنیدنی در مورد عملکرد جرارد وجود داشت. فصل گذشته، تیمی که تقریباً شبیه به جرارد بود، توسط سلتیک آنگه پستکوگلو کنار گذاشته شد.

تمایل زیادی برای قهرمانان بین‌المللی امروزی انگلستان وجود داشته است که به بهترین مربیان این کشور تبدیل شوند. امید هرگز واقعاً توسط واقعیت اثبات نشده است. گری لاینکر عاقلانه ترجیح می دهد در یک استودیوی تلویزیونی بنشیند. دیوید بکهام ترجیح می دهد یک باشگاه داشته باشد تا اینکه یک باشگاه را مدیریت کند. تونی آدامز که اکنون شهرت Strictly Come Dancing را دارد، دوران بسیار بدی را از Wycombe Wanderers به ​​بعد تحمل کرد.

جان تری نقش مشاوره مربیگری در چلسی دارد، ریو فردیناند یک کارشناس است و پل اسکولز هفت بازی را در راس اولدام دوام آورده است. وین رونی ممکن است به عنوان رهبر در این زمینه ظاهر شود، اما ارزیابی یک دوره مدیریت بحران زده دربی کانتی قبل از اینکه تیم دی سی یونایتد او به انتهای کنفرانس شرق MLS برسد، دشوار بود.

همانطور که این افسانه ها زحمت می کشند، یا به خوبی از گودال دور می مانند، گراهام پاتر، کارشناس لیگ پایین، مرد لحظه است. گرت ساوت‌گیت، که به زبان هیچ‌کس یک بازیکن ستاره نیست، ممکن است به پایان سلطنت خود در انگلستان نزدیک شود، اما این واقعیت باقی می‌ماند که او در وهله اول قادر به تصدی پست محترم بود. ستاره ادی هاو باز هم در حال افزایش است، هرچند، و علیرغم ادعاهای او بر خلاف این، با توانمندی پوندهای نفتی عربستان سعودی کمک می کند. دوران طلایی چه شد؟

فرانک لمپارد، مدافع سابق هافبک جرارد، کار معقولی برای برگرداندن اورتون با حداقل منابع انجام می دهد. با این حال، هیچ کدام در این فصل شغلی به جایی نزدیک به ارتفاعات مورد انتظار از آنها نرسیده اند. جرارد هرگز علناً روی هدف نهایی خود در آنفیلد تمرکز نکرده است، اما همه ما می دانستیم که وجود دارد. در حال حاضر، این رویای دست نیافتنی است.