از ترامپ تا کانیه و ماسک: چرا ابرثروتمندان سایت‌های رسانه‌های اجتماعی را می‌خرند؟ | رسانه دیجیتال

Eآیا نمی دانید که ثروتمندترین مرد جهان چه چیزی می خرد؟ ایلان ماسک که توسط فوربس در فهرست میلیاردرهای سال 2022 رتبه اول را به خود اختصاص داده است، ممکن است به زودی صاحب یک شبکه رسانه اجتماعی شود که سرشار از سرمایه سیاسی زیادی است که می تواند کشورها را متلاشی کند.

این آخرین بیان یک حقیقت ناراحت کننده است: مدیران عامل فناوری به مهم ترین دروازه بانان سیاسی در تاریخ رسانه مدرن تبدیل شده اند. نه با نامزدی – یک کلیشه برای نخبگان پولدار امروز – بلکه با استفاده از مالکیت رسانه های اجتماعی به عنوان نماینده ای برای نفوذ سیاسی.

این روندی است که سال ها در حال ساخت است. از بزرگی سیاسی مدیران سابق فیس‌بوک مانند شریل سندبرگ و جوئل کاپلان گرفته تا فراسیاسی پیتر تیل، غول‌های فناوری مدت‌هاست که یک کتاب بازی درونی/خارجی را برای هدایت سیاست به روش‌های دیگر اتخاذ کرده‌اند.

اما تحولات اخیر، از جمله سرمایه‌گذاری دونالد ترامپ در شبیه‌سازی توییتر Truth Social و توافق احتمالی کانیه وست برای خرید شبکه اجتماعی بیمار پارلر، نشان می‌دهد که این فناوری‌های جدید چقدر در سیاست حیاتی شده‌اند. بیش از ابزارهای ارتباطی، پلتفرم‌ها به صحنه‌ای تبدیل شده‌اند که در آن سیاست بازی می‌شود.

به نظر می رسد ترامپ این روند را درک کرده است. علیرغم همه طوفان ها و هیاهوهایش، رئیس جمهور سابق هرگز در فهرست 1000 ثروتمندترین فهرست فوربس قرار نگرفت، اما به نظر می رسد که او و ماسک یک چیز مشترک دارند: هر دو در حال سرمایه گذاری در شرکت های رسانه های اجتماعی هستند که قصد دارند از آنها برای تغییر سیاست استفاده کنند. و جامعه

چشم انداز صاحبان رسانه های اجتماعی مانند ماسک و ترامپ برای آینده اینترنت می تواند چشم انداز سیاسی را عمیقاً تحت تأثیر قرار دهد.

در کتاب جدیدمان، Meme Wars: The Untold Story of the Online Battles Uppending Democracy in America، من و همکارانم ظهور شرکت های ارتباطات جهانی را از نگاه بازیگران بدی که از این فناوری ها برای به رسمیت شناختن استفاده کرده اند، ردیابی می کنیم. ما به‌عنوان محقق، از قدرت شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی برای تأثیرگذاری بر سیاست از اشغال تا قیام 6 ژانویه نگران بودیم. ما ظهور شرکت‌های فناوری در دهه گذشته و تغییر سیاست‌های تعدیل محتوا را ترسیم کردیم تا نشان دهیم چگونه طراحی پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی مزایای استراتژیک را برای کسانی که مایل به استفاده از ترفندهای کثیف دیجیتالی برای تحریک عموم هستند فراهم می‌کند. روشی که ترامپ توانست گروه بزرگی از آشوبگران را برای برهم زدن روند انتخابات بسیج کند، ثابت کرد که این اتفاق نمی‌تواند در اینجا رخ دهد سال‌ها بود که اتفاق می‌افتاد.

همانطور که فناوری‌هایی مانند یوتیوب، توییتر و فیس‌بوک برای نحوه جمع‌آوری اطلاعات عمومی در مورد سیاستمداران و انتخابات اهمیت بیشتری پیدا کرده‌اند، قدرت کسانی که آنها را کنترل می‌کنند نیز افزایش می‌یابد. در عصر دیجیتال ما، بزرگراه اطلاعاتی مملو از عوارض است، از خرید مسیرهای قانونی از طریق تبلیغات دیجیتال گرفته تا پاس‌های سریع ترجیحی توسط مدیران عامل فناوری و پول تیره‌ای که برای توصیه‌های الگوریتمی بازی و بهینه‌سازی موتورهای جستجو استفاده می‌شود. و از آنجایی که هیچ مقرراتی برای یکپارچگی اطلاعات مدنی آنلاین وجود ندارد، عموم مردم به هوس های کدهای اخلاقی شخصی مدیران عامل نامزد می شوند.

این بدان معناست که دیدگاه ماسک برای توییتر اهمیت دارد. ماسک اعلام کرده است که قصد دارد توییتر را خصوصی کند و احتمالاً آن را به یک برنامه جدید تبدیل کند. در ماه مه، او گفت که ممنوعیت ترامپ را لغو خواهد کرد و به طور بالقوه راه را برای بازگشت دیگران از ارتش دیجیتال رئیس جمهور سابق، مانند الکس جونز، نظریه پرداز توطئه آمریکا، میلو یانوپولوس، فعال راست افراطی، باکد آلاسکا (سابق) هموار می کند. روزنامه‌نگار Buzzfeed تبدیل به پخش زنده ملی‌گرای سفیدپوست شد که پس از قیام 6 ژانویه دستگیر شد) و نیک فوئنتس، ملی‌گرای راست افراطی. همه این صاحب نظران با سوار شدن بر موج حمایت از جنبش ترامپ، آمریکا را دوباره بزرگ کن، در حالی که از رسانه‌های اجتماعی – و به‌ویژه پخش زنده – برای پخش تئوری‌های توطئه، خشونت و نفرت استفاده می‌کنند، به یک ابر ستاره سیاسی دست یافته‌اند.

ماسک و دیگر صاحبان پلتفرم جدید، نه تنها بر اطلاعاتی که به اشتراک گذاشته می‌شود، تأثیر می‌گذارند. آن‌ها همچنین می‌توانند نرده‌های محافظ را از روش‌هایی که سکوها برای جابه‌جایی پول استفاده می‌کنند، جدا کنند. بدون شک توییتر به هر شکلی که تغییر کند، نوعی مبادله نقدی دیجیتال را به عنوان راه دیگری برای تضعیف قدرت دولت ها شامل می شود. اگر باور نمی کنید، به یاد داشته باشید که ولز فارگو قبل از تبدیل شدن به بانک، بسته هایی را حمل می کرد.

علاوه بر این، سیاستمدارانی که برای حمایت به شرکت‌های فناوری روی می‌آورند با پیام‌های سیاسی شروع می‌شوند و به راحتی می‌توانند به کمک‌های سیاسی از نوع دیگری تبدیل شوند: از ساکت کردن مخالفان و تقویت نامزدهای ترجیحی گرفته تا ایجاد سردرگمی در لحظات بحران.

بازگشت ترامپ به توییتر می‌تواند نشان‌دهنده ضربه زدن به کاخ سفید باشد، یا شاید اصلاً معنایی نداشته باشد – همانطور که توییت‌های یهودستیزانه ی تا زمانی که در مانیفست قاتل جمعی بعدی نقل نشود، معنی زیادی نخواهد داشت (مثلاً این که چگونه “اشتراک در PewDiePie” تنها پس از نقل قول اینفلوئنسر توسط یک تیرانداز جمعی که بیش از 50 نفر را در دو مسجد در کرایست چرچ نیوزیلند کشت، به یک عبارت رایج تبدیل شد.

موفقیت چهره‌هایی مانند ماسک و ترامپ در استفاده از پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی نیز به خرید عموم مردم بستگی دارد. اگر روزنامه‌نگاران توییتر را رها می‌کردند، دیگر آن نفوذ اجتماعی و سیاسی را که اکنون دارد، نداشت.

از بسیاری جهات، اندرو بریتبارت، روزنامه‌نگار تحریک‌آمیز بدنام، درست می‌گفت: سیاست پایین دست فرهنگ است. به این اضافه کنم که فرهنگ در پایین دست زیرساخت ها قرار دارد. سیاست‌هایی که ما به دست می‌آوریم همانهایی هستند که از فناوری ما سرچشمه می‌گیرند، بنابراین ما باید زیرساخت عمومی دیجیتالی را بسازیم که به هوس‌های میلیاردرها متکی نباشد. اگر ما برای ایجاد یک اشتراک عمومی آنلاین سرمایه گذاری نکنیم، سخنرانی ما فقط به همان اندازه آزاد خواهد بود که دیکتاتورهای خیرخواه ما می گویند.