پزشکی قانونی دریافته است که مرگ پسر نوجوان کمبود منابع استرالیا برای درمان اختلال بازی را برجسته می کند | اخبار استرالیا

خطرات روانی بازی های آنلاین به اندازه کافی توسط مقامات استرالیا مورد توجه قرار نگرفته است، همانطور که با مرگ یک پسر نوجوان در منطقه ویکتوریا مشخص شد، تحقیقات کرونایی نشان داد.

پارسا اسپانوس، پزشکی قانونی ویکتوریا، یافته های خود را در مورد مرگ الیور کرونین در روز چهارشنبه منتشر کرد و گفت که این فاجعه بر کمبود منابع برای تشخیص و درمان اختلال بازی تاکید می کند.

پزشک قانونی شنید که الیور، 13 ساله، دانش آموز محبوبی بود که با حلقه دوستان زیادی همراه بود و قبل از اینکه اعتیادش به بازی شروع شود، دچار افسردگی نشده بود.

در سال قبل از مرگ او در اکتبر 2019، دانش آموز سال هفتم که چندین سال بازی هایی مانند Roblox، Minecraft و Clash of Clans را انجام داده بود، دچار “وسواس” شد.

سپانوس دریافت که این اعتیاد منجر به این شد که او گاهی اوقات «غیر منطقی و پرخاشگر» شود.

والدین او سعی کردند دسترسی او را به دستگاه‌های بازی محدود کنند تا این رفتار را تعدیل کنند، اما این منجر به تشدید رفتار الیور شد و به آزار کلامی و فیزیکی علیه والدینش و عصبانیت شدید منجر شد.

الیور در هفته‌های قبل از مرگش درگیر درگیری فیزیکی با دانش‌آموزان دیگر نیز بود که منجر به دو محرومیت کوتاه مدت از مدرسه شد.

در زمان مرگ الیور، والدین او را از استفاده از فناوری به دلیل رفتار او منع کرده بودند. مادرش او را در شب 24 اکتبر، پس از تلاش برای خودکشی، در اتاق خوابش بی پاسخ دید و با اورژانس تماس گرفت.

او به بیمارستان سلطنتی کودکان منتقل شد، اما صبح روز بعد در بخش مراقبت های ویژه درگذشت.

اسپانوس از شاهدان متخصص از جمله یک روانشناس بالینی با تخصص در اختلالات بازی شنید و گفت که توصیف رفتار الیور قبل از مرگش نشان می‌دهد که او تعریف سازمان بهداشت جهانی از اختلال بازی را برآورده می‌کرد، اگرچه هرگز تشخیص داده نشد.

پزشک قانونی دریافت که الیور «تا زمانی که متوجه شدند الیور به میزان اتکای او به بازی و تأثیر آن بر رفتارها و تأثیر او بر خانواده پی بردند، در برابر کمک والدین و متخصصان خود مقاومت نشان می داد».

به گفته پزشک قانونی، مشکلات بازی اغلب در دبیرستان ظاهر می شود و معمولاً مردانی را که بازی های نقش آفرینی می کنند و زمانی را در خانه تنها می گذرانند، تحت تاثیر قرار می دهد. اما تشخیص اختلال بازی نیاز به ارزیابی جامع توسط روانپزشک یا روانشناس بالینی دارد.

“بر اساس اطلاعات موجود، نه مدرسه و نه والدین او به اندازه کافی از خطرات ناشی از گستردگی بازی او آگاه نبودند، و همچنین متوجه نشدند که تغییرات در رفتارهای الیور با افزایش استفاده و اتکای او به پلتفرم های بازی آنلاین مرتبط است.” سپانوس پیدا شد.

واضح است که درک کنونی از پیشگیری از اختلالات بازی و تشخیص و درمان اختلالات بازی نه گسترده و نه دقیق است.

او دریافت که شیوع اختلال بازی در استرالیا به طور قابل اعتمادی درک نشده است و مراقبان را از بهترین کار برای پیشگیری و درمان آن بی خبر و مطمئن نیستند.

در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر، “استرالیا به اندازه سایر کشورها فعالانه عمل نکرده است، و اقدامات و سیاست ها بر اساس اطلاعات محلی یا استاندارد نشده است.”

برای جلوگیری از مرگ‌های مشابه، اسپانوس به دفتر کمیسر ایمنی الکترونیک توصیه کرد تا آگاهی نوجوانان و جوانان را در مورد خطرات بازی بر سلامت روانی آنها افزایش دهد. اطلاعات مربوط به بازی و سلامت روانی را که در برنامه های سلامت دیجیتال مدرسه گنجانده شده است، ترویج دهید. و ترویج تحقیق در مورد بروز و شیوع آسیب های روانی ناشی از بازی های آنلاین.