ویلفرید زاها با مهر و موم کردن پیروزی کریستال پالاس به دردسرهای وولوز می افزاید | لیگ برتر

جست‌وجوی وولوز برای یافتن سرمربی جدید به مرز وحشت زده‌ها می‌رسد، جولن لوپتگی و بازگشت عاطفی برای نونو اسپریتو سانتو در حاشیه قرار دارند. هر کسی که در درازمدت جانشین برونو لاگه شود، باید راه حلی سریع برای تیمی بیابد که استحکام دفاعی قبلی خود را از دست داده و همزمان گل‌های ارزانی دریافت می‌کند.

فالانژ استعدادهای هجومی کریستال پالاس، با مایکل اولیس عالی و ویلفرد زاها که دومین گل خود را به ثمر رساند، مدام در تیمی را با اعتماد به نفس پایین می کوبید، جایی که سردرگمی حاکم است. گرگ ها نیز استعدادهایی دارند، اما راه خود را در این فصل به شدت گم کرده اند، و هر چه تاخیر در یافتن سرمربی جدید، هر کسی که باشد، به نظر می رسد که این یک مبارزه یک فصل علیه سقوط باشد.

استیو دیویس همان طور که قبل از مسابقه می گوید، «یک بازی در یک زمان» را شخم می زند. انتخاب تیم او برای دنبال کردن شکست روز شنبه مقابل ناتینگهام فارست به اندازه کافی جالب بود، دیگو کاستا به سختی سه روز پس از بازی 82 دقیقه شروع کرد.

مهاجم سابق اسپانیا به عنوان اسب کار گرگ ها پس از 9 ماه دوری از بازی، آخرین گل او در فوتبال انگلیس در فینال جام حذفی 2017، حکایت از ناامیدی تیمی با چهار گل در تمام فصل داشت.

کاستا مثل همیشه بازی می‌کند و به صورت بازی، اما در حرکت آهسته‌تر به صدا در می‌آید. جوان تر او مطمئناً با شانس اولیه ای که برایش پیش می آمد بهتر عمل می کرد. با بازی دانیل پودنس، یک ثانیه تردید وجود داشت و یک شوت نافرم به ویسنته گوایتا فرصت داد تا توپ را مهار کند.

هوگو بوئنو، یک بازیکن 20 ساله از حوضه آبریز معمولی وولوز در ایبری، این بار ویگو، در عین حال برای اولین بار در پست دفاع چپ، یک دقیقه در برابر فارست، تنها تجربه قبلی خود را در تیم اصلی شروع کرد. ناتان کالینز به دفاع بازگشت، محرومیت او پس از عمل جراحی در هوا بر روی جک گریلیش پس از سه مسابقه به پایان رسید.

پالاس که پس از تساوی بی جان آخر هفته مقابل لستر، یک تغییر ایجاد کرده بود و مایکل اولیسه را برای جردن آیو به ارمغان آورد. آنها از اوت فقط یک بار شکست خورده بودند اما فقط یک بار پیروز شدند.

حمله آنها با استعداد و هنرمندی می درخشد، اما ناهماهنگی و بهترین شانس اولیه آنها زمانی بود که Cheick Doucouré، که از خط هافبک لنگرگاه بیرون آمد، با ضربه ای به تیرک سمت راست برخورد کرد.

یک مدافع، مارک گوهی، از توپ مرده اولیس، نفر بعدی بود که نزدیک شد. در همین حین، افرادی مانند ویلفرد زاها، ابرچی اِز و اودسون ادوارد در غل و زنجیر بودند، نلسون سمدو مانند لمپت به زاها چسبیده بود. وولوز به خوبی سازماندهی شده به نظر می رسید، اما یک ضربه توپ از راه دور از روبن نِوِس – با فاصله بسیار زیاد – به همان اندازه که ممکن است در حمله ای که گرسنه به توپ می رسید، خوب به نظر می رسید.

سپس یک شمارنده آمد تا نشان دهد چرا بوئنو انتخاب شده است. دویدن و سانترهای متداخل او مربوط به یک کهنه کار باکلاس بود و ضربه سر آداما ترائوره ​​برای کسی که فصل گذشته یک بار برای ولوز گلزنی کرد و هیچ کدام به صورت قرضی در بارسلونا گلزنی نکرد، بسیار مناسب بود.

هواداران میهمان آواز خواندند: «ما یک گل زدیم» و تیم میزبان شروع به غر زدن کردند. آن‌ها هم نفس راحتی کشیدند، وقتی که نِوِس یک ضربه ایستگاهی را از روی تیرک در دومین نیمه نهایی بیرون کشید و همچنین برای داور، دیوید کوت، هو شد.

بلافاصله پس از شروع نیمه دوم، آنها در شرایط بسیار بهتری بودند. این بار، بوئنو بی‌تجربگی خود را در اجازه دادن به اولیس به تیرک عقب نشان داد، جایی که سمدو در اجازه دادن به اِز برای سرقت و گلزنی سهل‌تر بود. گرگ‌ها سرما خورده بودند و بعد مجبور شدند طوفان مهاجمان کاخ را تحمل کنند، اعتماد به نفس آنها دوباره بالا رفت و سبک شکار یک گل دیگر را تغییر دادند.

خطر ولوز در ضد حمله باقی ماند، دنیل پودنس نزدیک شد و یک تعویض سه گانه که گونسالو گوئدس، ژائو موتینیو و جوزف هاج را به ارمغان آورد، تلاش دیویس برای تقویت خط میانی بود. چون پالاس به خلق موقعیت‌های بهتر ادامه داد، نتیجه نداد. مدت زیادی بعد از اینکه ادوارد با یک ضربه از سر به سختی از دست داد، مهاجم به پاس اِز دوید و زاها را دراز کشید تا خوزه سا را ​​بگذراند.

در نهایت کاستا دیگر نتوانست بدود و پس از آخرین درگیری در دقیقه 74 زمین را ترک کرد. او حداقل یک نقطه کانونی به وولوز اضافه کرده است، اما نه چیزی که آنها بیش از همه کمبود دارند. همانطور که پالاس نشان داد، گل ها بهترین تونیک از همه هستند.