جیمی جورج اصرار دارد که بازیکنان انگلیس در مورد آینده راگبی داخلی صحبت کنند تیم اتحادیه راگبی انگلیس

در حالی که لیگ برتر از یک هرج و مرج مالی به دیگری می رود، بازیکنان ارشد انگلیس خواستار حرف بزرگی در شکل آینده راگبی داخلی هستند. جیمی جورج قلاب‌زن اذعان می‌کند که مرگ زنبورها و ورچستر همه بازیکنان حرفه‌ای را با واقعیت بد مالی این ورزش و تهدید فزاینده‌ای که برای آینده شغلی آنها ایجاد می‌کند بیدار کرده است.

جورج که به دلیل آسیب دیدگی از ناحیه پا در حین انجام وظیفه باشگاهی با ساراسینز، بازی‌های بین‌المللی پاییزی را از دست خواهد داد، مانند هر کس دیگری از مرگ سریع دو تیم از 13 تیم برتر لیگ برتر که ماه گذشته فصل را آغاز کردند، با حداقل یکی دیگر شوکه شده است. باشگاه نیز در آستانه سرنوشت مشابهی قرار دارد.

جرج که 69 بار برای انگلیس بازی کرده است، گفت: صادقانه بگویم، این چشم بسیاری از بازیکنان را باز کرده است. این باعث شد مردم متوجه شوند که راگبی در جایی که ما فکر می کردیم نیست. فکر می‌کردیم راحت هستیم و Wasps و Worcester هرگز پایین نمی‌روند. حالا جو لانچبری شغلی ندارد. دن رابسون شغلی ندارد و 167 نفر دیگر در Wasps شغلی ندارند. به عنوان بازیکن، ما باید آن را تشخیص دهیم و فکر کنیم: “چه کاری می توانیم انجام دهیم؟”

جورج معتقد است که یافتن پاسخ های مناسب ساده تر خواهد بود اگر بازیکنان از نزدیک در بحث در مورد اینکه لیگ از اینجا به کجا می رود درگیر شوند. من فکر می کنم بازیکنان باید در خط مقدم این کار باشند. بازیکنان چیزهای خاصی را می خواهند و نحوه عملکرد آن از نظر لجستیکی و مالی ممکن است دو چیز جداگانه باشد. اما چرا آنها را در اتاق ندارید. من فکر می کنم که این کاملا حیاتی است.

چه یک بازیکن بزرگسال یا یک بازیکن جوان، این یک نگرانی است. این تاریک ترین هفته بود [English club] تاریخچه راگبی، اینطور نیست؟ من همه پاسخ ها را ندارم، اما امیدوارم مردم پشت صحنه اتحادیه فوتبال راگبی، لیگ برتر راگبی و انجمن بازیکنان راگبی این گفتگوها را انجام دهند.

«شاید چیزی شبیه به این لازم باشد تا نوعی تغییر ایجاد شود. وحشتناک است که باید به این شکل باشد، اما اگر بتوانیم این را به امنیت راگبی انگلیسی هدایت کنیم، این احتمالاً تنها چیزی است که می‌توانیم به آن امیدوار باشیم.»

جورج 31 ساله، با این حال، معتقد است که قراردادهای مرکزی تنها یک راه حل جزئی را ارائه می دهد و بازیکنان همچنان ناامید هستند تا نماینده تیم های باشگاهی خود باشند. اساساً اولویت من بازی برای ساراسنز است. آنها باشگاهی هستند که من دوستشان دارم. اگر بعد از آن برای انگلیس انتخاب شوم، فوق العاده است. من نمی خواهم یک قرارداد مرکزی اهمیت بازی باشگاهی را از بین ببرد.

هر کاری که ما انجام می دهیم باید بازی باشگاهی را تقویت کند و در نتیجه بازی بین المللی را تقویت کند. فکر می‌کنم از طرف خیلی از بازیکنان صحبت می‌کنم که می‌خواهند برای باشگاه‌هایشان بازی کنند. به همین دلیل است که بازیکنان در این گفتگو به یک صدا نیاز دارند. بسیار آسان است که از نظر تجاری به این موضوع نگاه کنیم و بگوییم: “بیایید انگلیس را تا آنجا که می توانیم بزرگ کنیم.” برای من، این راه حل نیست و آن چیزی نیست که بازیکنان می خواهند.”