میلیون‌ها نفر مجبور به حذف وعده‌های غذایی با عمیق‌تر شدن بحران هزینه‌های زندگی در بریتانیا شدند | فقر

داده‌های جدید نشان می‌دهد که میلیون‌ها نفر در ماه‌های اخیر مجبور به حذف وعده‌های غذایی یا یک روز کامل بدون غذا خوردن شده‌اند.

بنیاد خیریه فود اعلام کرد، با عمیق‌تر شدن بحران هزینه‌های زندگی در بریتانیا، تقریباً یک خانواده از هر پنج خانواده کم‌درآمد در ماه سپتامبر دچار ناامنی غذایی شدند، به این معنی که افراد بیشتری نسبت به هفته‌های اول پر هرج و مرج قرنطینه کووید گرسنه بودند.

بر اساس آخرین ردیاب این بنیاد، سطح گرسنگی از ژانویه بیش از دو برابر شده است، به طوری که در ماه گذشته نزدیک به 10 میلیون بزرگسال و 4 میلیون کودک قادر به خوردن وعده های غذایی منظم نبودند، و این امر باعث درخواست اقدامات قوی تر برای محافظت از خانواده های آسیب پذیر شده است.

این درخواست‌ها شامل درخواست‌ها برای ارائه وعده‌های غذایی رایگان در مدرسه برای 800000 کودک اضافی بود، در میان گزارش‌هایی مبنی بر دزدیدن غذای بچه‌های مدرسه‌ای گرسنه از همکلاسی‌هایشان، حذف ناهار به دلیل ناتوانی در تهیه غذای مدرسه، یا آوردن ناهار بسته‌بندی شده حاوی تنها یک تکه نان. .

کمپین‌ها همچنین امتناع دولت از رد کردن کاهش واقعی مزایا را محکوم کردند، که تخمین زده می‌شود خانواده‌هایی که در حال حاضر دچار مشکل هستند صدها پوند در سال بدتر شود. ردیاب بنیاد دریافت که بیش از نیمی از مدعیان اعتبار جهانی برای به دست آوردن غذای مورد نیاز خود در تلاش بودند.

سر مایکل مارموت، کارشناس برجسته بهداشت عمومی، افزایش گرسنگی را «هشدارکننده» خواند و به آبان نیوز گفت که این امر عواقب مخربی بر سلامتی برای بدترین وضعیت جامعه خواهد داشت، از جمله افزایش وقوع استرس، بیماری روانی، چاقی، دیابت و بیماری قلبی.

یک نظرسنجی جداگانه از مدارس ابتدایی توسط سرآشپزها در مدارس نشان داد که نیمی از آنها یک وعده غذایی رایگان برای کودکان فقیر که واجد شرایط دریافت وعده های غذایی رایگان مدرسه نیستند، ارائه می دهند، بیش از دو سوم والدین را به بانک های مواد غذایی ارجاع می دهند و کمتر از 50 درصد بسته های غذایی را برای خانواده ها ارائه می دهند. خودشان

نائومی دانکن، مدیر اجرایی خیریه گفت: «این تحقیق واقعیت تکان دهنده ای را که معلمان روزانه می بینند، آشکار می کند.

“وضعیت وحشتناک است و بسیار بدتر می شود. ما از دولت می‌خواهیم که فوراً واجد شرایط بودن برای وعده‌های غذایی رایگان مدرسه را به همه خانواده‌هایی که اعتبار جهانی دریافت می‌کنند تعمیم دهد تا حمایت به کودکانی برسد که بیشتر به آن نیاز دارند.»

رشد ناامنی غذایی با کاهش قدرت مخارج خانواده‌های کم درآمد ناشی از کاهش دستمزدها و مزایای ثابت در سال‌های اخیر همراه بوده است.

در مواجهه با گزینه‌های «گرم کن یا بخور»، اغلب تصمیم گرفته‌اند که مخارج مواد غذایی را مهار کنند، اگرچه فشار اخیر باعث شده است که برخی از خانواده‌ها به قدری فقیرتر از آن هزینه کنند.

ناامنی غذایی یک معیار رسمی نسبتاً جدید است که برای اندازه‌گیری تعداد افرادی که به دلیل کمبود پول یا دسترسی برای دریافت غذای مورد نیاز خود تلاش می‌کنند، طراحی شده است. این به طور رسمی توسط آژانس استانداردهای غذایی بریتانیا به تصویب رسیده است، که در ماه ژوئن هشدار داد که افزایش فقر به معنای “افزایش سریع ناامنی غذایی” است.

بنیاد غذا ناامنی غذایی را درست قبل از همه‌گیری با استفاده از نظرسنجی‌های ملی بیش از 4200 بزرگسال بررسی کرده است. در طول دو هفته اول قرنطینه در مارس و آوریل 2020، 14 درصد از خانوارها وعده های غذایی خود را حذف کردند زیرا قفسه های سوپرمارکت ها خالی شد و عرضه مواد غذایی به شدت مختل شد.

چند نظرسنجی بعدی نشان داد که نرخ ناامنی غذایی پس از معرفی برنامه دولت برای حمایت از کووید از خانواده‌های در حال مبارزه، از جمله افزایش 20 پوندی در هفته به اعتبار جهانی، مرخصی، و تامین مالی منابع غذایی اضطراری، کاهش یافت و بین 7 تا 8 درصد تثبیت شد. به بانک های مواد غذایی

با این حال، از ژانویه، افزایش قبوض غذا و انرژی، همراه با حذف حمایت از کووید، افزایش شدید گرسنگی را افزایش داده است. علیرغم ارائه اقدامات حمایتی دولت برای هزینه های زندگی، بیش از دو سوم خانواده های ناامن غذایی گفتند که کمتر غذا می پزند یا یخچال ها را خاموش کرده اند تا هزینه های انرژی را کاهش دهند.

ماه گذشته، بیش از 18 درصد از خانواده‌های بریتانیایی گفتند که حجم وعده‌های غذایی خود را کاهش داده‌اند یا به‌کلی آن‌ها را حذف کرده‌اند، 11 درصد گزارش کرده‌اند که با وجود گرسنگی غذا نمی‌خورند، و 6 درصد نیز گفته‌اند که برای یک روز کامل غذا نخورده‌اند. ردیاب نشان داد که ناامنی غذایی در خانواده‌های بزرگ‌تر بالاترین میزان بود.

این ردیاب دریافت که خانواده‌های محروم از پول نقد نه تنها غذای کمتری می‌خریدند، بلکه محصولات سالم‌تری را که غیرقابل‌قبول می‌دانستند، حذف می‌کردند. بیش از نیمی از کسانی که دچار ناامنی غذایی بودند، گفتند که میوه کمتری خریداری کرده‌اند، در حالی که کمتر از نیمی از آنها سبزیجات کمتری خریداری کرده‌اند.

موسسه خیریه کودکان Barnardo’s گفت که یک پنجم از والدینی که مورد بررسی قرار گرفته است در سال گذشته برای تامین غذای کافی برای فرزندان خود تلاش کرده اند.

به طور جداگانه، بیانیه مشترک سازمان‌هایی که بیش از 2000 بانک مواد غذایی بریتانیا را نمایندگی می‌کنند، گفت که آنها برای برآورده کردن تقاضای “بی‌سابقه” در تلاش هستند. آنها گفتند که بسیاری از بانک های مواد غذایی در نقطه شکست قرار داشتند و کارکنان و داوطلبان را “بیش از حد خسته و خسته” رها کردند.

سخنگوی دولت گفت: «اولویت ما همیشه حمایت از آسیب پذیرترین افراد خواهد بود و می دانیم که مردم با افزایش قیمت ها دست و پنجه نرم می کنند، به همین دلیل است که از میلیون ها نیازمند با حداقل 1200 پوند پرداخت مستقیم حمایت می کنیم.

«علاوه بر این، خانواده‌های آسیب‌پذیر در انگلیس از سوی صندوق حمایت از خانوارهای دولتی – که با 500 میلیون پوند افزایش یافت – برای کمک به پرداخت مایحتاج ضروری حمایت می‌شوند و آخرین آمار نشان می‌دهد که در مقایسه با سال 2019، پس از هزینه‌های مسکن، 200000 کودک کمتر در فقر مطلق بوده‌اند. /20.”

مطالعه موردی: ویکتوریا

صبحانه یک غذای لوکس است، ناهارهای روزهای هفته تا حد زیادی متعلق به گذشته است. دیگر هیچ خوراکی، دسر یا کیک وجود ندارد. برای ویکتوریا، یک مادر مجرد با درآمد کم، این انکار نیازهای غذایی خود یک هدف دارد: اطمینان از اینکه دو کودک دبستانی او هرگز گرسنه نخواهند بود.

او می‌گوید: «در کودکی اغلب گرسنه بودم، در خانواده‌ای کم درآمد بزرگ شدم، بنابراین می‌دانم چه حسی دارد.

من هرگز اجازه نمی‌دهم این اتفاق برای فرزندانم بیفتد، بنابراین آنها هرگز وعده‌های غذایی خود را حذف نخواهند کرد. من سعی می کنم تأثیر فقر را بر آنها به حداقل برسانم.»

وعده های غذایی خانوادگی یک عمل مفصل است، که در آن او مطمئن می شود که آنها به طور معمول غذا می خورند و در عین حال حواس آنها را از اینکه متوجه شوند به سختی غذا می خورد پرت می کند. صبحانه برای او یک فنجان چای و حداکثر یک تکه نان تست است. او مرتباً وقتی آنها در مدرسه هستند ناهار را حذف می کند.

در شب آنها با هم غذا می خورند – معمولاً یک غذای خانگی گرم و مغذی مانند اسپاگتی بولونیز یا فلفل دلمه ای. حتی پس از آن او خودداری می کند. ویکتوریا می‌گوید: «من مقداری از آنچه که آنها می‌خورند، خواهم داشت.

او تاوان حذف وعده های غذایی را با سلامتی خود می پردازد. «بیشتر مردم نمی دانند گرسنگی چیست. آنها فکر می کنند: “اوه، نخوردن غذای عجیب و غریب آسان است.” آنها از احساس توخالی در شکم شما، درد و درد در مفاصل شما، مه روانی، حسی که پیشانی شما منفجر می شود، نمی دانند.

او می گوید: خوابیدن سخت تر است، صبح ها بیرون آمدن از رختخواب سخت تر است. سطح انرژی شما پایین می آید، وسواس زیادی روی غذا متمرکز می شوید. هر چه گرسنه تر باشید، بیشتر به آن فکر می کنید. مواقعی وجود دارد که من هر کاری – هر کاری – را برای یک وعده غذایی انجام می دهم.

اگر بر سلامت روان او تأثیر بگذارد، او اعتراف می کند. تعداد انگشت شماری غذای اضطراری در فریزر وجود دارد که وقتی همه چیز خیلی زیاد می شود، وقتی درد و فشار گرسنگی خیلی زیاد می شود، می توانید روی آنها غذا بخورید.

بودجه غذایی او قانونی و دقیق است، در حالی که مصرف غذای خودش به شدت تنظیم شده است، کالایی که او به راحتی آن را معامله می کند تا برای چیزهایی مانند کلوپ های بعد از مدرسه فرزندانش بپردازد. من باید به زودی برای بچه ها کفش جدید بخرم. بنابراین من فکر می کنم: “چند وعده غذایی را باید حذف کنم تا بتوانم آن را بپردازم؟”

برای ویکتوریا، که در تغییر واقعیت ها، یک پروژه دانشگاهی که زندگی با درآمد کم را مستند می کند، شرکت می کند، و برای بسیاری از والدینی که او می شناسد، ناامنی غذایی به معنای کنار گذاشتن نیازهایشان به خاطر فرزندانشان است. او می گوید: «من سلامتی خود را با رفاه بچه هایم عوض می کنم.