«ما جان‌هایمان را از دست می‌دادیم»: افسر فرهنگی غیبت مترجم در واکنش به سیل شپارتون را محکوم کرد | ویکتوریا

هنگامی که حسام صراف عصر جمعه از یک زن افغان که در آبهای سیل گیر افتاده بود در خارج از شپارتون تماس گرفت، او از کمک ناامید بود.

SES و پلیس نتوانسته بودند به این زن به دلیل فقدان انگلیسی او کمک کنند. خوشبختانه صراف می توانست به عنوان مترجم عمل کند و او به مکان امن منتقل شد.

مسئول فرهنگی کالج متوسطه شپارتون می ترسد اگر سیل شپارتون به همان اندازه که پیش بینی می شد بد بود، مردم به دلیل موانع زبانی جان خود را از دست می دادند.

با وجود نداشتن خدمات ترجمه رسمی از طریق خدمات اضطراری یا شورای شهر بزرگ شپارتون، داوطلبان تنها راهی بودند که جامعه چند فرهنگی پر رونق شایر می‌توانست در طول شرایط اضطراری به دنبال کمک باشد.

تنها در روز دوشنبه، صراف دو ده تماس از اعضای جامعه افغانی دریافت کرد که در آب های سیلاب گیر کرده بودند و درخواست کمک کردند، در حالی که یک گروه واتس اپ که او برای پخش ویدیوها و پیام های زبانی در مورد بسته شدن جاده ها ایجاد کرد، 1500 عضو را جمع آوری کرد.

هیچ کس برای کالد آماده نشد [culturally and linguistically diverse] جامعه،» او گفت. «تیم پاسخ ما – جامعه چندفرهنگی – سعی کرده است تا جایی که ممکن است به زبان اصلی ما آنلاین بگذارد … اما ما باید زودتر آماده شویم.

“اگر بدتر از این بود، ما به خاطر مانع زبانی جان خود را از دست می دادیم.”

اوج رودخانه Goulburn در 12.06 متر در Shepparton صبح روز دوشنبه، درست از سطح سیل 12.09 در سال 1974 خجالتی بود. پیش‌بینی می‌شود چهار تا پنج روز دیگر در سطح سیلاب باقی بماند.

از آخر هفته تقریباً 8000 ملک در شپارتون بزرگ زیر آب رفته است، در حالی که حدود 4000 ملک در بعدازظهر دوشنبه یا منزوی شده یا با برخی سطوح آبگرفتگی مواجه شدند.

ده‌ها جاده از جمله گذرگاه شپارتون-موروپنا، بخش‌های وسیعی از کیالا و تعدادی از نقاط دسترسی به بزرگراه دره گلبرن، عصر دوشنبه غیرقابل دسترس باقی ماندند.

در شهرهای صعب العبور مورچیسون، تاتورا، تولامبا و موروپنا، 6000 نفر از ساکنان پس از آبگرفتگی یک پست برق بدون برق ماندند.

بتول تونا، از شورای قومی شپارتون بزرگ، سه روز گذشته را صرف انتقال افراد تخلیه شده از سیل و تحویل غذا، دارو و لوازم کرده است.

او گفت که فقدان حمایت فرهنگی مناسب در طول سیل به عنوان یک “تجربه یادگیری” کاهش می یابد – درست همانطور که در زمان شیوع کووید شپارتون در اکتبر گذشته انجام شد، زمانی که داوطلبان مجبور شدند بخش مهم اسناد بهداشتی را ترجمه کنند.

او با اشاره به قرنطینه های همه گیر جهانی گفت: «دو سال آموزش کافی نبود. «چه چیزی برای برقراری ارتباط وجود دارد؟ سیستم ها هنوز سر جای خود نیستند. من هنوز منتظرم کسی به ما شماره مستقیم بدهد تا برای ترجمه تماس بگیریم.»

هیچ مترجمی در دسترس ساکنان قرار نگرفته است تا از آنها در هنگام تماس با مضطرب استفاده کنند – و همچنین خدمات ترجمه رسمی در هیچ یک از مراکز تخلیه بزرگتر شپارتون وجود ندارد.

تونا گفت: «مردم روی زمین وقت ندارند ساعت ها منتظر بمانند. «دایی ام سرگردان بود، با من تماس گرفت و من گفتم با یک قایق می آیم. ما این تجمل را نداریم که روی زمین نباشیم، زیرا او هیچ کس دیگری برای گفتن ندارد. چه اتفاقی می افتاد؟

“یک شماره اولویت به ما بدهید، یک مترجم در تماس باشید، این حداقل در شرایطی است که زمان را فشار می دهد.”

برای اعضای جامعه پناهنده با سابقه «تروما، سیل [and] تونا گفت که حضور ADF و Bushmaster حامل ها نیز می تواند ناراحت کننده باشد.

او گفت: “این در حال حاضر آسیب زا است.” من یک جوان 17 ساله را زیر تخت تهویه هوا تحریک کرده بودم زیرا آخرین باری که فردی را با لباس سربازی دید، آن فرد در مقابل آنها به عمویش شلیک کرد.

شین سالی، شهردار بزرگ شپارتون، گفت که داوطلبان «شگفت‌انگیز» بودند و پیام‌های دوزبانه به‌روز را برای جامعه چندفرهنگی شهر فراهم کردند.

او گفت: «در مرحله اولیه، دریافت پیامی ثابت درباره پلتفرم‌ها و منابع رسانه‌های اجتماعی برای تعامل بود.

این موضوع فقط مربوط به یک سازمان یا گروه کوچکی از داوطلبان نبود، شما نمی توانید این کار را به تنهایی انجام دهید. ما مجبور شدیم از چندین عضو جامعه برای کمک به ترجمه و به اشتراک گذاری اطلاعات مهم با افراد آسیب پذیر دعوت کنیم.»

مینا تاکوری راه های دیگری برای تقویت روحیه پیدا کرده است.

هنگامی که فستیوال محبوب غذای خیابان سنت جورج شپارتون – که ویترین عمده غذاهای بین المللی متنوع منطقه بود – به دلیل سیل لغو شد، او تصمیم گرفت غذاهای نپالی خود را بین داوطلبانی که یک شب کار کرده بودند توزیع کند.

او گفت: «این بهترین راه برای پس دادن به جامعه در حال مبارزه بود.