اینجا آنفیلد است؟ این آسیب پذیری منچستر سیتی در مقابل ضد حمله است، در واقع | شهر منچستر

شب مرد به پشت روی شانه اش نگاه می کند، دهانش از وحشت باز است. بیش از حد بی‌حس و بی‌حس است که نمی‌تواند چیزی بیش از مقاومت نشان دهد، وقتی دستیارش او را دور می‌کند، رضایت می‌دهد. او می گوید: «فراموشش کن، پپ، این محله چینی هاست.» وقتی دوربین به عقب می چرخد، چراغ های خیابان شعله ور می شوند. یک پلیس فریاد می زند. همانطور که آژیرها ناله می کنند، یک ساکسیفون غم انگیز در تاریکی می لرزد. این یکی از پایان های عالی است: قهرمان ما آنچه را که می تواند انجام داده است، اما اینجا جایی است که نمی تواند برنده شود، مکانی است که توسط نیروهای بسیار قوی تر از او اداره می شود، مکانی با قوانین خاص خود. اینجا آنفیلد است.

روز یکشنبه، پس از شکست 1-0 منچسترسیتی مقابل لیورپول، پپ گواردیولا بارها و بارها این جمله را تکرار کرد: “این آنفیلد است.” او این را به مطبوعات مکتوب گفت. به رادیو گفت. او این را به اسکای گفت و به بی بی سی گفت. اینجا آنفیلد است. و منظور او واضح بود: شما نمی توانید در اینجا برنده شوید. مطمئناً او مشکل دارد: گواردیولا یک بار در آنفیلد پیروز شده است، اما این در زمان تعطیلی بود که جایگاه ها خالی بود. گواردیولا در هفت باری که تیمی را با هواداران هدایت کرده است، دو تساوی و پنج شکست به دست آورده است.

اما این ادای احترام به ویژگی های الهام بخش Kop نبود. با توجه به اینکه او مدام این عبارت را در رابطه با جنجال‌های پیرامون گل لیورپول به زبان می‌آورد، این بود که داوران در آنفیلد تحت تأثیر قرار می‌گیرند – که با توجه به اینکه بخش مهم تصمیم توسط داور گرفته شده بود، چندان منطقی نبود. مسئول VAR در استاکلی پارک، و اینکه درست بود.

خط طوطی وار تعدادی از بازیکنان سیتی این بود که آنتونی تیلور خیلی چیزها را رها کرده بود. او دستورالعمل‌های لیگ برتر این فصل را در مورد تشویق یک سبک قوی‌تر از فوتبال دنبال کرده بود، و لحظاتی را با هم در تماس بود. پس چرا در این مورد استثنا قائل شویم؟ چرا به این تماس اجازه نمی دهید؟

که دو پاسخ آشکار به آن وجود دارد. اول اینکه، اجازه دادن به برخی از تماس‌ها، همه تماس‌ها را مجاز نمی‌داند و با توجه به روشی که VAR به کار می‌رود، تفسیر دقیق‌تر همیشه در ایجاد فوری یک هدف محتمل است. و دوم اینکه کشیدن روی پیراهن یک چالش شانه به شانه نیست، این نیست که دو بازیکن برای توپ دست و پنجه نرم کنند، این یک برس جزئی پا نیست که یک تکل وارد می شود. کشیدن پیراهن هرگز راه مشروعی نیست. بردن توپ و بیش از آن، به وضوح در ویدیو نشان داده می شود.

ارلینگ هالند پیراهن فابینیو را گرفت و این یک خطا است. مهم نیست که فابینیو ممکن است به هر حال سقوط کرده باشد. مهم نیست که نظر تیلور مبهم بود. مهم نیست که گاهی اوقات شما از این نوع چیزها فرار می کنید. این یک خطا بود – و مقامات بعدا گفتند، چالش بعدی هالند روی آلیسون بود: حتی اگر کشش روی فابینیو پنالتی نمی شد، گل مردود می شد. و در میان تمام هیستری سیتی، شاید شایان ذکر باشد که کل حرکت با یک ضربه گل شروع شد که باید کرنر لیورپول می بود.

آن روز یک روز رفتار دیوانه وار در خط تماس بود. یورگن کلوپ نیز از داوری خشمگین شد و اینکه اتفاقی که منجر به کارت قرمز او شد، سومین خطا روی محمد صلاح بود که نادیده گرفته شد، فوران او را توجیه نمی کند. و البته هیچ توجیهی هم برای سکه هایی که هواداران به سمت گواردیولا پرتاب می کنند وجود ندارد. اینکه کلوپ باید محرومیت از خط دفاعی را سپری کند و هر پرتاب کننده موشک باید تحت پیگرد قانونی قرار گیرد، بدیهی است.

اما از نظر کل فصل، این رفتار گواردیولا بود که مجذوب خود شد. این رقابتی بوده است که عمدتاً توسط نوعی جنگ کنفرانس مطبوعاتی روانی که مشخصه دشمنی او با ژوزه مورینیو در اسپانیا بود، پاک نشده است. واضح است که این هنوز با آن فاصله زیادی دارد. اما گواردیولا از دست دادن سرد قبل از بازی، مدتها قبل از ژست هایش به تماشاگران پس از رد شدن گل فیل فودن، به نظر می رسید.

شاید این فقط عامل آنفیلد بود، اما نمی‌توان تعجب کرد که آیا اظهارات کلوپ در روز جمعه درباره عدم امکان رقابت طولانی‌مدت با پروژه‌های دولتی، اعصاب را تحت تأثیر قرار داده است، شاید کمتر از نظر عذاب وجدان در مورد ماهیت و هدف. دولت که پروژه او را تامین مالی می کند، به جای پیشنهاد اینکه او در لیگ برتر در حالت ساده تر بازی می کند.

و ندیدن اولین چرخش این فصل از کالیدوسکوپ تاکتیکی گواردیولا در این زمینه سخت بود. تغییرات جزئی در 4-3-3 معمولی وجود نداشت و در عوض شکلی کاملاً غیرمنتظره داشتیم، ژائو کانسلو که در سمت راست بالا بازی می کرد و فیل فودن نسبتاً در سمت چپ زمین می خورد، موقعیتی که به این معنی بود که او هرگز قادر به افشاگری نبود. جیمز میلنر در سمت راست دفاع راست به روشی که در بازی مشابه فصل گذشته داشت.

اگر هدف، با ارائه 3 دفاع دوفاکتو، تقویت دفاع سیتی در مقابل ضد حریف بود – آسیب‌پذیری که عمودی بیشتر مورد نیاز برای سرویس‌دهی به هالند افزایش یافته است – شکست خورد: صلاح قبلاً در بازی تک به تک رد شده بود. او گل زد و داروین نونیز دو بار دیرتر از هم جدا شد.

نیوکاسل و کریستال پالاس نشان دادند که ضعف های دفاعی فراتر از گل های قابل توجه هالند وجود داشت. اما شکست در آنفیلد حکایت از ایرادات دیگری داشت. این مسائل در مقابل دروازه حریف احتمالاً بیشتر عاملی در مراحل آخر رقابت‌های اروپایی است تا لیگ برتر، اما اگر گواردیولا فشار را احساس می‌کند، اگر این موضوع بیش از یک موضوع آنفیلد باشد، ممکن است برای سیتی که این هفته برنامه‌ریزی شده است نیز باشد. بازی مقابل آرسنال پیشرو دوباره تنظیم شده است. شاید فقط آنفیلد باشد، اما شاید بیشتر از این باشد.