وزیر انرژی کوئینزلند می‌گوید مالکیت عمومی دارایی‌های برق کلید تغییر روان به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر است | انرژی

میک دی برنی، وزیر انرژی ایالت، می‌گوید حفظ کنترل دارایی‌های برق کوئینزلند به کوئینزلند در هماهنگی و تامین مالی مسابقه برای کربن زدایی اقتصاد برتری بیشتری نسبت به سایر مناطق داده است.

کوئینزلند ماه گذشته از طرحی 62 میلیارد دلاری برای پاکسازی شبکه برق خود از زغال سنگ تا سال 2036 پرده برداری کرد و این نیروگاه را با 25 گیگاوات مزارع بادی و خورشیدی در مقیاس بزرگ، خطوط انتقال جدید و دو نیروگاه آبی غول پیکر برای ذخیره سازی جایگزین کرد.

دولت با موقعیت مالکیت غالب خود بر دارایی های تولید و توزیع برق، توانسته است تاثیر افزایش قیمت انرژی را پس از تهاجم روسیه به اوکراین جبران کند.

دی برنی گفت، تخفیف 175 دلاری برای هر خانوار امسال به 385 میلیون دلار خواهد رسید که در غیر این صورت به سهامداران خارج از کشور می رسید.

او گفت: «ما باید انتظار افزایش مداوم قیمت عمده‌فروشی برق را داشته باشیم، که احتمالاً به صورت‌حساب‌های خرده‌فروشی سرازیر می‌شود»، و افزود که کوئینزلند می‌تواند از خانواده‌ها «به گونه‌ای محافظت کند که هیچ ایالتی در ساحل شرقی نمی‌تواند».

دی برنی گفت که مالکیت عمومی سیستم انرژی به دولت این امکان را می دهد که اطمینان حاصل کند که زیرساخت های تولید، انتقال و ذخیره سازی در مقیاس بزرگ می تواند به موقع ساخته شود، به طور بالقوه قبل از زمانی که سیگنال های معمولی بازار اجازه می دهد.

او گفت: «از آنجایی که کوئینزلندی ها تصمیم گرفتند دارایی های انرژی را در دست مردم نگه دارند، ما کنترل بی سابقه ای برای هدایت دگرگونی سیستم انرژی خود داریم.

ما می‌خواهیم آن مزیت‌های طبیعی را که کوئینزلند برای اطمینان از اینکه همیشه چراغ‌ها روشن می‌مانند و برق مقرون به صرفه باقی می‌ماند، به کار می‌بریم.»

دی برنی گفت که معرفی سه سطح جدید در ماه ژوئن برای حق امتیاز استخراج معدن برای تقویت خزانه دولت نیز به پرداخت هزینه انتقال انرژی کمک کرده است.

نیو ساوت ولز که ترکیب مشابهی از زغال سنگ برای مصارف داخلی و صادرات در اقتصاد خود دارد، تاکنون در برابر افزایش نرخ حق امتیاز خود برای جمع آوری سهم بالاتری از سود رکوردی که توسط معدنکاران به دست می آید، مقاومت کرده است. بخش منابع کوئینزلند، که شکایت داشت در مورد تغییرات مورد نظر مشورت نشده است، تخمین زده است که این پول تنها در این سال مالی 15 میلیارد دلار اضافی جمع آوری خواهد کرد.

دی برنی گفت: «کوئینزلندها زمانی که منابع آنها سودهای فوق العاده بالایی را در بازارهای جهانی جذب می کنند، حق دریافت پاداش دارند.

«ما توانسته‌ایم از برخی از حق امتیازهای زغال سنگ برای حمایت از انتقال خود به انرژی‌های تجدیدپذیر استفاده کنیم. بنابراین حق امتیاز بالای زغال سنگ در کوئینزلند برابر با انرژی پاک تر در کوئینزلند است.

علی‌رغم انتقاد معدن‌کاران، دو برنی گفت: «شهروندان در سراسر جهان می‌خواهند شاهد سرمایه‌گذاری بیشتر دولت‌ها در دوره گذار باشند». “شهروندان از استقرار این بازگشت ها برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا استقبال می کنند.”

دگرگونی بخش انرژی ارزان نخواهد بود و احتمالاً در کوتاه مدت هزینه‌هایی را به قبوض برق در سراسر استرالیا اضافه می‌کند تا ظرفیت جدید و انتقال را بپردازد. اما تحلیلگران می گویند که هزینه تقریباً صفر تولید انرژی تجدیدپذیر باید قیمت برق را کاهش دهد.

کوئینزلند در بین ایالت های استرالیا عقب مانده در زمینه انرژی پاک بوده است، به طوری که تنها کمتر از 20 درصد از برق تولید شده در سال گذشته از انرژی های تجدیدپذیر تامین می شود. در سطح ملی، میانگین تقریباً یک سوم بود.

رئیس مرکز سیاست انرژی ویکتوریا، بروس مونتین، گفت که مالکیت کوئینزلند بر دارایی های برق مشکلات هماهنگی را کاهش می دهد، اگرچه منافع اختصاصی ایالت ممکن است توضیح دهد که چرا انتقال آن از سوخت های فسیلی تا به امروز در اکثر ایالت های دیگر عقب افتاده است.

مونتین گفت: «منابع سوخت فسیلی به طرز وحشتناکی در استرالیا کم مالیات هستند. «سیاست دولت کوئینزلند برای مالیات بر «بد» برای تأمین مالی «خوب»، سیاست بسیار خوبی است که سایر ایالت‌ها باید از آن الگوبرداری کنند.»

اما مونتین طرح دولت برای آب پمپاژ شده را که شامل هزینه 270 میلیون دلاری برای توسعه سایت‌های Borumba و Pioneer-Burdekin برای تامین 7 گیگاوات ذخیره‌سازی می‌شود، بررسی کرد. Pioneer-Burdekin به تنهایی 5GW یا 2.5 برابر اندازه پروژه Snowy Hydro 2.0 و بزرگترین در جهان خواهد بود.

او گفت: “من فکر می کنم دلیلی وجود دارد که آب پمپاژ شده در سطح بین المللی توجه کمی به خود جلب می کند.” “به اعتبار دولت، بودجه مطالعات مناسب را تامین می کند و بدون شک ساکنان کوئینزلند به دنبال دلیل خوبی خواهند بود اگر [it] او گفت که سرمایه هنگفتی را به پروژه ها اختصاص می دهد.