هری کین بار دیگر برای کمک به تاتنهام در شکست اورتون | لیگ برتر

سه تا آنجا که به تاتنهام مربوط می‌شد، شلوغ بود. زمانی که سون هیونگ مین، هری کین و ریچارلیسون در زمین حضور داشتند، آنها زحمت کشیدند. اورتون هر چیزی را که اسپرز به سمت آنها پرتاب می کرد دفع کرد و تنها زمانی که ریچارلیسون در ابتدای نیمه دوم مصدوم شد، بازی تغییر کرد و به آنتونیو کونته این فرصت را داد تا از نیمکت خود به خوبی استفاده کند.

تغییر به 3-5-2، با ایو بیسوما، تفاوت را ایجاد کرد. اسپرز که بهترین شروع خود را در یک فصل لیگ برتر داشته است، به زودی از اورتون فرانک لمپارد شکست خورد. کین در 400مین بازی خود برای باشگاه از بن بست خارج شد و کونته می تواند یک امتیاز پایین تر از آرسنال در اوج جشن بگیرد.

از منظر تاکتیکی، فتنه در این بود که آیا اسپرز از هوش خلاقانه برای شکست دادن اورتون برخوردار است یا خیر. این احساس وجود داشت که ماهیت اپوزیسیون برای طرف کونته مناسب نیست، کسی که در خطرناک‌ترین حالت خود طعمه‌های خود را قبل از شکستن با سرعت جذب می‌کند، اگرچه در مراحل اولیه سخت برای مقابله با این روایت تلاش می‌کردند.

تمام فعالیت ها از سوی اسپرز انجام شد و اگر در 10 دقیقه ابتدایی پیشرفت به دست می آمد، این بازی مخالف روند بازی نبود. سون تقریباً با یک دریبل حیرت‌انگیز پیش رفت و ریچارلیسون فرصتی را برای آسیب رساندن به تیم قبلی خود از دست داد، وقتی که ایوان پریسیچ از سمت چپ سانتری را به او زد.

اما اورتون در مقابله با طوفان ماهر شده است. آن‌ها بی‌احتیاطی فصل گذشته را کنار گذاشته‌اند و به زودی اسپرز را در فاصله کوتاهی نگه داشتند. فضای پشت دفاع میهمان محدود بود و این کار را برای کین سخت‌تر می‌کرد تا در عمق فرود و سون و ریچارلیسون را آزاد کند. لمپارد می‌دانست که می‌تواند روی نفرات چهار عقب خود حساب کند تا در مقابل حملات کونته بایستد.

سیموس کلمن، مدافع راست کهنه کار، پس از شروعی دشوار، تکان می خورد و ترکیب سون و پریسیک را در سمت چپ خاموش می کرد. نافرمانی جیمز تارکوفسکی بود، که از مدافع میانی برای دفع شوت های کین و سون خارج شد و دفاع هوشمندانه ای از کانر کودی داشت.

این پیاده روی در پارک برای اسپرز نبود. ادریسا گوئی، آمادو اونانا و الکس ایووبی به سختی در خط هافبک کار می کردند و رودریگو بنتانکور و پیر-امیل هوجبیرگ را باطل کردند. گرافت اورتونی حتی با جرقه‌های برش همراه بود، دمارای گری تقریباً به مهمانان برتری شوک می‌داد، وقتی که پس از مسابقه از سمت راست به سمت بالا رفت.

کونته از توانایی اورتون برای تهدید با مالکیت کم قدردانی می کرد. تارکوفسکی از گوشه ای با سر تکان داد. اونانا بعد از یک ترکیب دفاعی، فقط برای تقلید از گری، با خم شدن به عقب و شلیک به سمت مقابل، زمانی که او فقط هوگو لوریس را داشت، از گری استفاده کرد.

نگرانی برای اورتون این بود که آنها از بیهودگی خود ناراحت شوند. لمپارد سرمربی شادتر در نیمه دوم بود، اما اسپرز هنوز لحظات خود را داشت. ریچارلیسون در حالی که کین مجبور به ایجاد موقعیت برای خود شد، جردن پیکفورد را پس از چند چالش طولانی کرد.

اسپرز که در یک سوم پایانی ضربه های حیله گرانه دژان کولوسفسکی مصدوم را از دست داد، در نیمه دوم باید مهارت و شدت بیشتری از خود نشان می داد. کونته چیزی کمتر از این نمی خواست. حرکات تندتر بود، پرسینگ اصرار بیشتری داشت و از دست دادن ریچارلیسون به دلیل مصدومیت در دقیقه 52 تفاوت چندانی نداشت.

تاتنهام بعد از معرفی بیسوما برای برزیلی و بازی با اورتون در خط هافبک بهتر بود. آنها به زودی اورتون را به عقب برگرداندند و زمانی که کین با یک رگبار مهیب پرواز کرد و پیکفورد را مجبور کرد یک سیو پرنده انجام دهد، همه چیز به کجا می رود.

کین داشت بازی را به میل خود تغییر می داد. تنوع بیشتری برای اسپرز وجود داشت و دیری نگذشت که اورتون شکست خورد. یک شوت کم از مت دوهرتی در بدن ها پخش شد و پیکفورد را غافلگیر کرد. هندلینگ دروازه بان ضعیف بود و کین بعد از اینکه توپ از دست پیکفورد دور شد، هوشیارتر از هر کس آبی پوش بود، که با پایین آوردن همکار انگلیسی خود، خطای او را تشدید کرد.

کین بی رحم بود. او توپ را از کنار پیکفورد رد کرد و اسپرز توانست نفس راحتی بکشد. راهی برای بازگشت برای اورتون وجود نداشت. لمپارد تغییراتی ایجاد کرد و جیمز گارنر، دومینیک کالورت-لوین و سالومون روندون را معرفی کرد، اما فایده ای نداشت. امتیاز اسپرز زمانی بود که کین و بنتانکور هویبجرگ را به جان هم انداختند، ضربه او از ایووبی خارج شد و پنج دقیقه مانده به پیکفورد گذشت.