کواسی کوارتنگ: چگونه سرنوشت صدراعظم سابق توسط ارتدوکسی صندوق بین المللی پول رقم خورد که او با آن مبارزه کرد | کواسی کوارتنگ

در حالی که مهمانان در سفارت بریتانیا در خیابان ماساچوست واشنگتن دی سی شراب گازدار انگلیسی می خوردند، روزنامه نگاران حاضر برای یک جلسه توجیهی بداهه در محل اقامت موقت دام کارن پیرس سفیر بریتانیا در مجاورت جمع شدند.

جلسه توجیهی کوتاه و دقیق بود: کواسی کوارتنگ سفر برنامه ریزی شده خود به نشست سالانه صندوق بین المللی پول را کوتاه می کرد و به لندن پرواز می کرد.

هیچ یک از هک‌های جمع‌آوری‌شده برای یک دقیقه توضیح رسمی خروج عجولانه صدراعظم را باور نکردند، که او می‌خواهد با همکارانش در مورد بیانیه مالی برنامه‌ریزی‌شده‌اش در پایان ماه درگیر شود. فرض – همانطور که معلوم شد درست بود – این بود که کوارتنگ در حال پرواز به خانه بود تا اخراج شود. این تصمیم به قدری ناگهانی بود که مقامات صندوق بین المللی پول در مورد آن در تاریکی قرار گرفتند.

به نوعی، مناسب بود که آخرین روز کاری کوارتنگ در واشنگتن باشد، زیرا صندوق بین المللی پول سنگر نهایی ارتدوکس اقتصادی است که دولت تراس در شش هفته گذشته با آن مبارزه کرده است. سنگ نوشته کوارتنگ به عنوان صدراعظم ممکن است این باشد: من با ارتدکس جنگیدم و ارتدکس پیروز شد.

نارضایتی صندوق بین‌المللی پول از بریتانیا برای اولین بار دو هفته قبل از نشست‌های سالانه در واشنگتن آشکار شد، زمانی که بیانیه‌ای را در پی کاهش مالیات‌های کوچک در ماه سپتامبر منتشر کرد و گفت که این اقدامات احتمالاً «نابرابری را افزایش می‌دهد» و آن را تأیید نکرد. بسته های محرک بزرگ و بدون بودجه زمانی که تورم بسیار بالا بود.

این هفته، صندوق بین المللی پول پیچ را چرخاند. سه شنبه، یک روز قبل از ورود کوارتنگ، دو نشریه شاخص صندوق منتشر شد: چشم انداز اقتصاد جهانی و بررسی ثبات مالی جهانی. هر دو از بریتانیا انتقاد کردند و اشاره کردند که وزارت خزانه داری همزمان با افزایش نرخ بهره توسط بانک انگلستان برای کاهش تورم، به هزینه های زندگی اضافه می کند. یکی از مقامات می گوید، مثل این بود که دو نفر بر سر فرمان ماشین دعوا کنند.

اندرو بیلی نیز در همان روز در واشنگتن بود. رئیس بانک انگلستان روی صحنه در مرکز رونالد ریگان در خیابان پنسیلوانیا، محل برگزاری نشست موسسه مالی بین المللی (IIF)، نهاد تجاری صنعت خدمات مالی جهانی، مصاحبه کرد.

بیلی در گفتگو با تیم آدامز، رئیس IIF، گفت که حمایت بانک مرکزی انگلیس از خرید اوراق قرضه از صنعت بازنشستگی در پایان هفته پایان خواهد یافت. بیلی گفت: «اکنون سه روز فرصت دارید. “شما باید این کار را انجام دهید.”

پس از واکنش نامطلوب بازار به بودجه کوچک، بانک مرکزی بریتانیا برای جلوگیری از فعالیت صندوق‌های بازنشستگی اقدام کرده بود. اکنون خیابان Threadneedle به خط خود پایبند بود که این طرح باید موقتی باشد. با توقف سخت فشارهای حمایتی بانک بر صدراعظم و نخست وزیر برای بازنگری در برنامه های مالیاتی خود به شدت افزایش یافت.

اگر کوارتنگ تصور می‌کرد که بدترین اتفاق تا زمانی که او در فرودگاه دالس در روز چهارشنبه فرود آمد به پایان رسیده است، اشتباه می‌کرد. 48 ساعت گذشته او به عنوان صدراعظم را می توان در برخوردهای ناخوشایند با سه زن خلاصه کرد.

اولین نشانه مشکل در نشست G7، گروهی متشکل از بریتانیا، ایالات متحده، ژاپن، کانادا، آلمان، ایتالیا و فرانسه ظاهر شد. جانت یلن، وزیر خزانه داری آمریکا، به کوارتنگ گفت که او از بودجه کوچکی که باعث آشفتگی در بازارها می شد، نگاهی ضعیف داشت.

با توجه به اینکه دولت جو بایدن خودش برای تامین مالی برنامه های هزینه اش پول قرض کرده است، حمله یلن طعنه آمیزی داشت. با این حال، ایالات متحده بزرگترین اقتصاد جهان است و ارز ذخیره جهان، دلار را صادر می کند. قوانین متفاوتی برای کشوری مانند انگلستان اعمال می شود.

دومین زنی که کوارتنگ مجبور شد با آن رقابت کند، کریستالینا جورجیوا، مدیر عامل صندوق بین المللی پول بود. در حالی که گمانه‌زنی‌هایی که قبلاً در لندن منتشر شده بود مبنی بر اینکه تراس در حال برنامه‌ریزی برای تغییر مالیات بر شرکت است، جورجیوا تصریح کرد که از «کالیبراسیون مجدد» حمایت می‌کند.

پس از دیدار با کوارتنگ و بیلی، رئیس صندوق بین المللی پول گفت که آنها در مورد اهمیت انسجام سیاست ها و برقراری ارتباط شفاف صحبت کرده اند. یک بار دیگر، یک استعاره موتوری به کار گرفته شد. زمانی که سیاست پولی پای خود را روی ترمز می گذاشت، سیاست مالی نباید پای خود را روی پدال گاز بگذارد.

مقامات صندوق گفتند که این اظهارات یک هشدار عمومی بود و به معنای متمایز کردن بریتانیا نیست. تعداد کمی فریب خوردند. گویای این بود که جورجیوا تمام تلاش خود را کرد تا بیلی را به خاطر اقدام “مناسب” او برای حفظ ثبات مالی ستایش کند. هیچ نشانی از حمایت از کوارتنگ وجود نداشت.

صدراعظم بقیه روز را در یک سلسله دیدارهای دوجانبه گذراند و زمانی را برای مصاحبه ای تحسین آمیز با دیلی تلگراف پیدا کرد. در نقطه ای از بعد از ظهر تصمیم گرفته شد که او باید فوراً برای ملاقات با زن سوم به خانه پرواز کند: لیز تراس. در پرواز برگشت، او زمان زیادی داشت تا خود را برای اخراجی که به ناچار به دنبالش آمد، آماده کند.