این بود؟ کنفرانس مطبوعاتی هشت دقیقه ای لیز تراس ثابت نخواهد ماند | لیز تراس

این بود؟ زمانی که لیز تراس برای کنفرانس مطبوعاتی خود ایستاد (اگرچه یک جلسه توجیهی که در آن فقط چهار سوال به سختی قابل محاسبه بود)، ما از قبل می دانستیم که او در آستانه کنار گذاشتن طرح اصلی بودجه کوچک خود است و صدراعظم او برکنار شده است. . سوال بزرگ این بود که آیا تراس خودش می‌تواند زنده بماند یا خیر. عملکرد او برای متقاعد کردن نمایندگان مجلس یا هر کس دیگری که این کار را خواهد کرد یا حتی این کار را متقاعد نمی‌کند یا هیچ کمکی نکرده است.

تراس گفت که افزایش مالیات شرکتی که توسط ریشی سوناک برنامه ریزی شده بود، که او در طول مبارزات رهبری محافظه کار برای کنار گذاشتن آن تلاش کرد، به هر حال ادامه خواهد داشت. او گفت این در پاسخ به این واقعیت بود که مینی بودجه او “بیشتر و سریعتر از آنچه بازارها انتظار داشتند پیش رفت”. (تا روز جمعه او تلویحاً گفته بود که عوامل جهانی، نه بودجه کوچک، مقصر اصلی آشفتگی بازار هستند.)

اما سپس سعی کرد توضیح دهد که با مأموریتی که در طول رقابت رهبری تعیین کرده بود (تقویت رشد) سازگار است، حتی اگر واضح بود که استراتژی او شعله ور شده بود. و – مهمتر از همه – او نتوانست توضیح دهد که چرا، اگر صدراعظم مجبور بود برود، او نیز نباید استعفا دهد.

تا آنجایی که او پاسخی به این موضوع داشت، این بود که “کاملا مصمم بود آنچه را که من قول داده‌ام ببیند، تا به آن عمل کنم: یک پادشاهی متحده با رشد بالاتر و مرفه‌تر، تا ما را از طوفانی که با آن روبرو هستیم ببیند.” .

مشکل او فقط این نیست که این خط توضیح نمی دهد که چرا او باید در شماره 10 بماند، بلکه بسیاری از افراد دیگر هستند که در تعهد او به رشد سهیم هستند و به عنوان رهبر اعتبار بیشتری دارند. تمام رفتار او در طول کنفرانس مطبوعاتی عدم اعتماد به نفس و اقتدار را تبلیغ می کرد.

او با یک درخواست شخصی شروع کرد که چگونه می‌دانست بزرگ شدن «جایی که مزایای رشد را احساس نمی‌کند» چگونه است. این اشاره ای بود به زمانی که او در کودکی در پیزلی گذراند، اما او در طبقه متوسط ​​تربیت شد و سال های نوجوانی خود را در یکی از زیباترین بخش های لیدز گذراند. داستان هق هق تلویحی او ساختگی به نظر می رسید.

سپس او فقط چهار سوال را مطرح کرد. به طور معمول، به سیاستمدارانی که نیاز به متقاعد کردن مطبوعات، یا عموم مردم را احساس می‌کنند، توصیه می‌شود که در یک کنفرانس مطبوعاتی مانند این سؤالات را تا زمانی که تمام شوند ادامه دهند. تراس نه تنها در انجام این کار شکست خورد، بلکه عمداً با سؤالاتی از دو روزنامه که به احتمال زیاد مطلوب هستند، دیلی تلگراف و سان شروع کرد. تنها پس از آن بود که او از بی‌بی‌سی و آی‌تی‌وی، که معمولاً در چنین رویدادهایی اولویت دارند، سؤال کرد.

اگر تراس ابتدا به سوالات نرم امیدوار بود، کارساز نبود. اما سخت ترین سوال احتمالاً آخرین سوال از رابرت پستون از ITV بود. او پرسید که آیا او از حزب خود عذرخواهی می کند؟ او نمی خواهد.

فقدان پشیمانی اهمیت دارد زیرا، اگر تراس بخواهد زنده بماند، باید حسن نیت نمایندگان محافظه‌کار را تضمین کند. با این نوع از مسئولیت گریزی و سرزنش گریزی، او آن را دریافت نخواهد کرد.