روس‌هایی که در اوکراین زندگی می‌کنند در «خشم، شرم و پوچی وحشتناک» خود

آندری سیدورکین می خواهد برای کمک به جلوگیری از تهاجم روسیه در اوکراین ثبت نام کند، اما هر بار که سعی می کند ثبت نام کند، رد می شود.

دلیل؟ او روسی است.

سیدورکین، یکی از ساکنان کیف، گفت: «من قبلاً پنج بار به اداره ثبت نام سربازی رفته‌ام، اما دقیقاً به دلیل داشتن پاسپورت روسی مرا بازگرداندند. سعی کردم به نحوی از راه دیگری عبور کنم و به آزوف رفتم، اما تاکنون فایده ای نداشته است.

سیدورکین یکی از چندین شهروند روس مقیم اوکراین است که مایلند علیه خانه سابق خود سلاح به دست بگیرند. برای بسیاری، تهاجم مسکو به اوکراین پیامدهای دلخراشی را به همراه داشته است زیرا آنها شاهد تبدیل کشور مبدا خود به یک دشمن هستند.

از آنجایی که سیدورکین نمی تواند نام نویسی کند، در عوض کوکتل مولوتف را با داوطلبان دیگر آماده کرده است.

اگر این اتفاق بیفتد، خدای ناکرده، نیروهای روسی وارد اینجا شوند [Kyiv]من دوست دارم با اسلحه در دست و نه دست خالی با آنها ملاقات کنم.

به گفته سرویس مهاجرت دولتی اوکراین، نزدیک به 175000 روس با مجوز اقامت در پایان ژانویه در اوکراین زندگی می کردند و بسیاری از آنها به دلیل عدم وجود رژیم ویزا بین دو کشور، احتمالاً به طور غیرقانونی در آنجا زندگی می کردند.

و در حالی که برخی مانند سیدورکین آماده هستند تا در صورت لزوم از خانه جدید خود دفاع کنند، برخی دیگر احساس پاره شدن بیشتری دارند.

ماریا تروچنیکوا، معلم انگلیسی 43 ساله که به مدت 20 سال در اوکراین زندگی می کند، می گوید که در حال تجربه یک بحران هویت است.

او گفت: “شرم، خشم، غرور برای اوکراین، همه اینها در من وجود دارد.”

ساشا آلکسیوا، که اکنون در لویو زندگی می کند، در واقع در اوکراین احساس امنیت بیشتری نسبت به روسیه دارد، جایی که به گفته او “جنگ متفاوت” در حال انجام است.

او گفت: «مطمئناً اکنون از نظر جسمی و روحی در اینجا بسیار بدتر از بسیاری از مردم روسیه هستیم. “اما حداقل چشم اندازهایی در اینجا وجود دارد، در حالی که در روسیه وجود ندارد.”

آلکسیوا می گوید از «همکاری» با برخی شرکت های روسی در نقش خود به عنوان متخصص فناوری اطلاعات پشیمان است، اما در نهایت از منشاء خود خجالت نمی کشد.

این را نمی توان در مورد گالینا جابینا گفت که با شنیدن بمب هایی که بر شهر خارکف در شرق اوکراین سقوط می کند، گفت: «از روسیه بودنش شرمنده است».

او گفت: «من خیلی عصبانی بودم، آماده بودم خودم را با دست خالی روی تانک بیندازم، اما هیچ تانکی وجود نداشت، فقط حملات هوایی بود.

احساس شرم نیز باعث شده است که او و دیگران روابط خود را با خانواده اش در روسیه قطع کنند.

او گفت: “من دیگر به سختی با کسی صحبت می کنم.” دوستانم سرشان را در شن فرو می‌کنند، خانواده‌ام از من دعوت می‌کنند که به روسیه برگردم و آنها نمی‌فهمند چرا من این کار را نمی‌کنم.»

یولیا کوتسنکو، موسس یک مهدکودک در کیف، می‌گوید که مادر و خواهرانش در مسکو از اوکراین حمایت می‌کنند، اما او نمی‌تواند بفهمد که چرا آنها کاری در این مورد انجام نمی‌دهند – با وجود خطرات اعتراض علیه رژیم پوتین.

او گفت: “من برای آنها بسیار می ترسم، اما باز هم دوست دارم آنها به خیابان ها بروند.” او افزود که اکنون احساس می کند اوکراینی است و روسیه را “دشمن” می داند.

سیدورکین یک قدم فراتر می رود: او به فروپاشی روسیه امیدوار است.

او گفت: «به راحتی می‌توان گفت که فقط پوتین مقصر است» که دستور حمله به اوکراین را داده است، اما «این درست نیست». ما باید این اسطوره امپراتوری روسیه را از بین ببریم.»