هت تریک محمد صلاح، شکست 7-1 رنجرز توسط لیورپول | لیگ قهرمانان

در پایان، داستانی از درخشش روبرتو فیرمینو بود. دویدن های کاملاً به موقع، کاوش و نرمی مخملی لمس او. این و افتضاح ترین جانشینی از محمد صلاح. بازی 3-1 به سود لیورپول بود که او در دقیقه 67 وارد زمین شد. او اولین گل خود را در دقیقه 75 به ثمر رساند. در 81، او هت تریک کرده بود. یک تیم محدود رنجرز شکسته شد.

و به این ترتیب لیورپول به دومین برد در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا در مدت کمی بیش از یک هفته بر آنها دست یافت و به همان اندازه که به مرحله یک شانزدهم پایانی راه یافتند. در گوشه دورتر، این درخواست برای هواداران میزبان بود که برای خروج اقدام کنند.

هنگامی که او دوم خود را از لبه منطقه اضافه کرد، بسیاری دیگر نیز دنبال شدند. سومین هت تریک او – که در گوشه ای دورتر شکل گرفت – سریع ترین هت تریک تاریخ لیگ قهرمانان را برای او به ارمغان آورد.

نکته عجیب این بود که لیورپول در نیمه اول به طرز وحشتناکی منفعل بود و از گل هوشمندانه اسکات آرفیلد عقب افتاد و خوش شانس بود که به لطف ضربه سر فیرمینو در این فاصله مساوی بود.

اما همه اینها فراموش شد زیرا فیرمینو تیمش را به برتری رساند و یک کوارتر پایانی آشوبگرانه را در زمانی که لیورپول رنجرز را در معرض مصیبت قرار داد به راه انداخت. پاشنه عقب فیرمینو برای داروین نونیز که نتیجه را 3-1 کرد بسیار باشکوه بود و در اواخر وقت برای هاروی الیوت بود که هفتمین بازی را اضافه کند.

رنجرز اندازه چالش را می دانست که چگونه برای آنها از نظر پیشرفت در رقابت برنده یا شکست می شود. حداقل، آنها به یک واکنش به شکست در آنفیلد نیاز داشتند – تواضع در همه چیز به جز امتیاز. موقعیتی که مدیر، جیووانی فن برونکهورست، مجبور شد از “فاصله آشکار” بین تیم ها ابراز تاسف کند.

کلوپ عرشه را به هم ریخت. با نزدیک شدن به دیدار منچسترسیتی در روز یکشنبه، سرمربی لیورپول می‌دانست که او هیچ گزینه دیگری ندارد – حتی اگر این گزینه‌ها به دلیل طولانی شدن لیست مصدومان محدود شوند. تیاگو آلکانتارا، محمد صلاح و دیوگو جوتا تیترهایی که از ترکیب اصلی حذف شدند. فابینیو، هاروی الیوت و فابیو کاروالیو وارد این بازی شدند.

سرمربی لیورپول با ظاهر جدیدش در شروع کار، جوردن هندرسون و فابینیو در جلوی چهار خط دفاعی و فیرمینو در کنار نونیز بازی می کردند. اغلب بیشتر در کنار او. نیمه اول می تواند یک افتضاح باشد. لیورپول از هم گسیخته بود – به طرز شگفت انگیزی – حرکات آنها فاقد جهت بودند، الگوهای آنها قابل پیش بینی بود در حالی که آنها در عقب باز بودند.

چیز خاصی در مورد این مکان قدیمی مدرسه وجود دارد، به خصوص زمانی که نورافکن ها روشن هستند. به نظر می رسید که تماشاگران میزبان در همان ابتدا آماده بودند تا پشت هر جرقه ای از سوی تیمشان، هر چند کوچک – چه یک تکل، یک پاس مطمئن یا یک بازیکن در فضا، پشت سر بگذارند.

آنها در دقیقه 17 چیزی نسبتا بزرگتر به دست آوردند، یک گل ابتدایی نرم، اولین بازی آنها در مرحله گروهی و آیبروکس در حال پرتاب بود. حرکت ساده اما دقیق بود و لیورپول جوابی نداشت، آنتونیو کولاک پس از اینکه کاروالیو در مالکیت توپ قرار گرفت، توپ را در اختیار رایان جک گذاشت. توپ عبوری جک روی پول بود و آرفیلد با قدم‌های بلند از گوشه پایینی عبور کرد.

لیورپول متلاطم شده بود و جو گومز خوش شانس بود که با یک پاس پشتی که مستقیماً به کولاک رفت فرار کرد. این رنجرز بود که روی پای جلویی فشار می آورد، لیورپول فقط برای مدت کوتاهی از طریق الیوت در اوایل دویدن سوسو می زد.

بازدیدکنندگان یک طناب نجات را از خیلی کم حفر می کردند. کاروالیو در دقیقه 23 اولین ضربه خود را به سمت دروازه شلیک کرد که با فاصله زیاد به بیرون رفت. او دوباره هدف گرفت و شاهد انحراف تلاش برای یک کرنر بود که کوستاس تسیمیکاس آن را به تیرک نزدیکی رها کرد.

فیرمینو به سمت بالا رفت و با حداقل چالش، از محدوده نقطه خالی به خانه برگشت. از نقطه نظر رنجرز بسیار نرم بود، یک قاتل شور برای جمعیت بود و آنها شروع به نشان دادن ناامیدی خود کردند، زوزه کشیدن زمانی که پاس ها نادرست بودند.

تیم کلوپ نتوانست گل تساوی را قبل از این فاصله ایجاد کند و این رنجرز بود که همچنان تهدیدآمیزتر به نظر می رسید. کنترل لیورپول از دست رفته بود. رنجرز احساس کردند که می توانند توپ را ببرند و به آنها صدمه بزنند. زمانی که لیورپول در حرکت بود، کولاک آخرین پاس را زد و زمانی که مد ساکالا تسیمیکاس را شکست داد تا برای آرفیلد عقب نشینی کند، ابراهیما کوناته به یک بلوک حیاتی پرید.

کلوپ سه شنبه شب در کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی خود بسیار ضعیف بود و اصرار داشت که وضعیت تیمش آنقدرها هم که ترسیم شده بود، سخت نیست. او عهد کرده بود که بجنگد، از چالش استقبال کند و باید پیام را به بازیکنانش در نیمه دوم تقویت می کرد. آنها در دوره اول یادداشت را نگرفتند.

بعد از استراحت لیورپول فوریت بیشتری داشت. الیوت به زندگی بازگشت در حالی که کاروالیو لحظات خوبی داشت. بلافاصله بهتر بود.

فیرمینو نقشه ای کشید و نونیز را پیدا کرد که با یک چالش خوب بن دیویس متوقف شد. نونیز همچنین در حالی که آلن مک گرگور از خط خود خارج شد، پس از پاس گومز، شوت بالایی زد. لیورپول بالاتر بازی کرد، توپ را حفظ کرد و اعتماد به نفس بیشتری روی آن نشان داد. گل دوم در راه بود.

وقتی این اتفاق افتاد، همه چیز به وزن سانتر کم گومز پس از شکست در سمت راست و حرکت شکارچی فیرمینو بود. این جفت کاملاً هماهنگ بودند و به نظر می‌رسید که فیرمینو از صرف وقت خود در پایان فاصله نزدیک لذت می‌برد. او هرگز قرار نبود از دست بدهد.