دیدگاه گاردین در مورد بحران مالی بریتانیا: سرزنش های زیادی باید در اطراف باشد | سرمقاله

آو بنابراین ما به صحنه‌ای می‌رسیم که حتی برای معمولی‌ترین ناظران این درام محافظه‌کار به طرز خسته‌کننده‌ای آشناست: اکشن پس از یک شکست بزرگ دیگر، که در آن طرفداران اصلی به دنبال یک بزغاله می‌گردند. در هفته‌هایی که از سقوط بودجه‌های کوچک می‌گذرد، شکار دیوانه‌وار به‌ویژه قابل توجه بوده است. لیز تراس صدراعظم خود، کواسی کوارتنگ را مقصر دانسته است. او مرگ ملکه را مقصر دانسته است. وزیر بازرگانی او، جیکوب ریس-موگ، روز چهارشنبه، اندرو بیلی، رئیس بانک انگلستان را مقصر دانست و این بانک با کارکنان ارشد خود (با بهره، شاید بتوان گفت، اگر این کلمه آنقدرها یادآوری وحشتناکی نبود) پرداخت کرده است. بارها و بارها تخمگذار سرزنش پای وزرا.

تا اینجای کار، بسیار قابل پیش بینی است – مانند بوفه معمولی چرخش ها و سردرگمی ها. در سؤالات روز چهارشنبه نخست وزیر، خانم تراس از عقب نشینی خود در مورد ممنوعیت اخراج بدون تقصیر عقب نشینی کرد و ناظران را در حالی که او قسم خورده بود که «مطمقاً» در هزینه های عمومی کاهش نخواهد یافت، سر خود را خاراند. از آنجایی که بودجه کامل نشان می دهد که چگونه دولت کسری بودجه خود را می بندد، با کاهش هزینه ها، می توان حدس زد که حتی بیشتر از بودجه کوچک اکنون به سمت سطل زباله می رود. این یک اقدام بسیار غیرعادی خواهد بود و گزینه کمی جز استعفا را برای آقای کوارتنگ باقی می گذارد – اما این دولت در شش هفته طولانی خود چنان مخاطره آمیز و پر هرج و مرج بوده است که ممکن است امن ترین و عاقلانه ترین اقدام باشد.

در حالی که نخست وزیر و صدراعظم او اهداف اجتناب ناپذیری را در این بازی سرزنش می‌سازند و مستحق ظلم‌هایی هستند که بر سر راهشان قرار می‌گیرد، توجه کافی به مرد ساکت در این درام نمی‌شود: آقای بیلی. خیابان Threadneedle نیز عمیقاً در این بحران دخیل است و پرونده ای برای پاسخگویی دارد.

بانک های مرکزی می توانند نقش مثبتی در بحران ایفا کنند. بازارها در تابستان امسال دهمین سالگرد ماریو دراگی را جشن گرفتند که قول داد بانک مرکزی اروپا “هر کاری که لازم باشد” برای خاموش کردن آتش بحران بدهی قاره انجام خواهد داد. این سه کلمه برای تولید ناخالص داخلی جهان بسیار بیشتر از هر تعداد کاهش مالیات برای شرکت ها بود. زمانی که بانک انگلستان دو هفته پیش مداخله اضطراری خود را آغاز کرد، می توانست فصل مشابهی را به پایان برساند. این نبود.

بانک نمی‌خواهد یک بحران را از بین ببرد، اما نقش خود را صرفاً تامین نقدینگی در بازارهای بسیار پریشان می‌داند. یکی از پیشینیان آقای بیلی، مروین کینگ، خط مشی مشابهی را در بحران اعتباری سال 2007 دنبال کرد و هشدار داد که آن دسته از سرمایه‌گذارانی که در زمان‌های خوب وحشی شده‌اند، اکنون باید زیان را بپردازند و هر کمکی یک “خطر اخلاقی” محسوب می‌شود. استدلال کاملاً صحیح است – تا زمانی که یک بحران رخ دهد. لرد کینگ در نهایت مجبور شد هم استدلال و هم سیاست های خود را تغییر دهد.

امروز، بانک در حال انجام یک قمار مشابه است. عاقلانه تر است که تسلیم شویم – همانطور که فرماندار سابق آن مجبور شد – و حمایت بیشتری نشان دهیم. در یک پس‌زمینه پر سر و صدا، بانک ارتباط‌دهنده بدی نیز بوده است. تنها در این هفته، آقای بیلی گفته است که مداخله او در روز جمعه پایان می یابد – ساعاتی قبل از اینکه گزارش شود کارکنان بانک خلاف این را گفته اند. سپس بانک گفت که قطعاً به حالت عادی باز می گردد. همانطور که جهت دهی پیش می رود، اینجا با دوک بزرگ قدیمی یورک است. وقتی تاریخ این آشفتگی نوشته شود، سرزنش های زیادی وجود خواهد داشت – بیشتر آن متوجه دولت است. در حال حاضر، یک خدمت عادلانه باید برای آقای بیلی و بانک برگزار شود.