اوبامیانگ پس از خشم قرمز توموری میلان، پیروزی چلسی را رقم زد | لیگ قهرمانان

انقلاب کم ارزش گراهام پاتر در چلسی شروع به ایجاد سروصدای جدی کرده است. هیچ نشانه‌ای از جایگزینی توماس توچل وجود ندارد که برای کنار آمدن با شب‌های بزرگ لیگ قهرمانان اروپا دست و پنجه نرم می‌کند و اگرچه به سبک پاتر نیست که بوق خودش را بزند، اما می‌توان او را به خاطر تأمل در مورد اینکه چقدر پیشرفت کرده است بخشید. به پیروزی در سن سیرو.

این لحظات برای مردی است که زمانی مربی دانشجویان دانشگاه هال بود. پاتر در حال حاضر در سطح بسیار بالاتری عمل می کند و مربیگری زیرکانه او باعث شده تا چلسی در لیگ قهرمانان به مسیر خود بازگردد.

آنها یک بار دیگر تیمی آرام هستند، با توپ و بدون توپ متعادل هستند، و مالکان جدید آنها نسبت به تصمیم خود برای اخراج توخل احساس خوشبینی بیشتری خواهند داشت، زیرا در هفت روز گذشته چلسی دو بار میلان را کنار زده است، حتی اگر قهرمان ایتالیا باشد. آنها حق دارند استدلال کنند که چهارمین برد متوالی پاتر مدیون شتاب آنها بود که با کارت قرمز جنجالی فیکایو توموری از بین رفت.

شاید اگر توموری، که باید سهم خود را برای تلاش وحشتناک برای جلوگیری از شوت‌های میسون مانت در زمانی که 0-0 از دروازه خارج می‌شد، تقصیر خود را بپذیرد، نسبت به تیم قدیمی‌اش نرم‌افزار بیشتری نشان می‌داد. با این حال، شوخی‌هایی که مقامات آلمانی را هدف گرفته بودند، به همان شدتی بود که از میلان انجام شد. چلسی راحت بود، گل های جورجینیو و پیر امریک اوبامیانگ آنها را در صدر گروه E قرار داد و اگر در دو هفته دیگر در RB Salzburg پیروز شود، جواز حضور در مرحله یک هشتم نهایی را کسب خواهد کرد.

این یک پاسخ چشمگیر به گرفتن یک امتیاز از دو بازی اول گروهی آنها بوده است. اعتماد به نفس با پیروزی مهیب هفته گذشته مقابل میلان در استمفورد بریج بازگردانده شد و هیچ نشانه ای از ترساندن چلسی در این زمین قدیمی تاریخی وجود نداشت. پاتر گفت: «آمدن اینجا و برنده شدن کار ساده ای نیست. ما خوب بازی کردیم.»

چلسی که هنوز انگولو کانته مصدوم را در اختیار نداشت، با وقار بازی کرد. پاتر یک بار دیگر همه چیز را به هم ریخت و روبن لوفتوس چیک را کنار گذاشت و به سراغ دو تکنیکی جورجینیو و متئو کواچیچ در خط میانی رفت. این طرح، برای خاموش کردن غوغا با کنترل سرعت، مؤثر بود. چلسی از فضای پشت میلان استفاده کرد، که بدون سیمون کیار و داوید کالابریا در دفاع تلاش کرد و خیلی زود متوجه تهدید آنها شد، ریس جیمز و ماونت به هم متصل شدند و رحیم استرلینگ قبل از رسیدن لحظه حساس در دقیقه 18 مشکل ایجاد کرد.

به ناچار این جیمز بود که میلان را از هم جدا کرد و مسیری را به سمت کوه منحنی کرد. فضای زیادی برای مدافع راست غیرقابل مهار چلسی وجود داشت، که از چالش زدن علامت زدن به رافائل لئو ناراحت نشد و باید سؤالاتی در مورد اصرار تئو هرناندز برای جابجایی به خط میانی مطرح می شد. دفاع چپ نتوانست با جیمز درگیر شود و زمانی که مانت به سرعت وارد شد، زنگ خطر پخش شد.

با این وجود، زمانی که دانیل سیبرت به آن نقطه اشاره کرد، خشمگین شد و قضاوت کرد که توموری عمداً فرصت گلزنی آشکار را رد کرده است. پنالتی و قرمز؟ با توجه به اینکه توموری با هم تیمی سابق خود در آکادمی چلسی دست و پنجه نرم می کرد، این تماس شدید به نظر می رسید، حتی اگر دست و پا چلفتی مدافع میلان مانع از دریافت شوت واضح مونت شود، اما کارت قرمز آنی بود.

استفانو پیولی گفت: “من فکر نمی کنم بهترین شب داور بود.” من پرسیدم که آیا VAR به درستی کار می کند یا خیر.

توموری که دومین شوک متوالی اش مقابل تیم قدیمی اش می تواند به شانس او ​​برای حضور در تیم ملی انگلیس برای جام جهانی لطمه بزند، نمی توانست به VAR تکیه کند. برای میلان که به رتبه سوم گروه سقوط کرده است، بسیار دلخراش بود. اعتراضات آنها خشمگین بود و یکی از هواداران حتی سعی کرد قبل از پنالتی جورجینیو را با تابش خودکار لیزری در چشمان هافبک کنار بگذارد. ایرادی نداره. جورجینیو قبل از فرستادن سیپریان تاتاروسانو به روشی اشتباه پلک نزد.

میلان رشته ای بود. آنها همچنان از داور گله می‌کردند، داوری که با انبوهی از کارت‌ها خشم آنها را برانگیخت و تقریباً از احساس بی‌عدالتی خود برای تساوی استفاده کردند. ارسال براهیم دیاز باعث چرت زدن چلسی شد، اما اولیویه ژیرو با ضربه سر از فاصله نزدیک به بیرون رفت.

چلسی هم زد. آنها دوباره فشار آوردند، میلان را با یک سکانس پاس طولانی به اطراف حرکت دادند، کواچیچ سرعت خود را برای یافتن کوه سرعت داد. یک تلنگر هوشمندانه دروازه میلان را باز کرد و اوبامیانگ، استرلینگ را کنار زد و سومین گل خود را برای چلسی به خانه رساند.

بازی مرده بود با رانندگی بن چیلول به سمت چپ، پویایی در چلسی ایجاد شد. ماونت قبل از اینکه در نیمه دوم راه را برای کانر گالاگر باز کند، یک ضربه را دید. اوبامیانگ نزدیک شد، در حالی که در انتهای دیگر، ترووه چالوبا، کالیدو کولیبالی و تیاگو سیلوا که در بازگشت به سن سیرو عالی بودند، نگرانی چندانی وجود نداشت.

میلان که به دلیل مصدومیت سنگین شده بود، تمام شد. تنها نگرانی برای پاتر این بود که جیمز را با مشکل زانو می‌لنگید. چلسی نمی خواهد برای مدت طولانی بدون او بماند، اما در غیر این صورت روحیه خوب است.