قایق نجات بانک انگلستان با خرید اوراق قرضه خود در آب های متلاطم است | اوراق قرضه

صندوق‌های بازنشستگی خود را درگیر دنیای بیزانسی تجارت مالی عجیب و غریب می‌دانند که به نظر می‌رسد بسیاری از آن‌ها بدفهمیده‌اند.

صبح امروز سومین ماموریت نجات در مدت کمی بیش از یک دو هفته توسط بانک انگلستان اعلام شد که نقش خود را در بحران مالی سال 2008 به عنوان قایق نجات شهر بازی می کند.

مقامات گفتند که دامنه خرید اضطراری اوراق قرضه را به 5 میلیارد پوند اوراق قرضه مرتبط با شاخص، در کنار خرید 65 میلیارد پوند اوراق قرضه دولتی متعارف که در دو مأموریت نجات اول هدف قرار داده بودند، گسترش خواهند داد. این مداخله در مورد حمایت از صندوق‌های بازنشستگی بود که اوراق قرضه دولتی را به منظور برآورده کردن مطالبات نقدی وام دهندگان خود می فروختند.

این بانک با تکرار سخنان دو هفته پیش خود، هشدار داد که “اختلال” در بازار اوراق قرضه یک خطر مهم برای ثبات مالی اقتصاد بریتانیا است.

صندوق‌های بازنشستگی که برای کمک به بانک مراجعه می‌کنند، صندوق‌هایی هستند که طرح‌های دستمزد نهایی طلاکاری شده دارند، که بر اساس آن کارفرمایان موظف هستند هر کسری را بین آنچه که اعضا در دوران بازنشستگی حق دریافت می‌کنند و مقدار وجه نقد موجود از سرمایه‌گذاری‌ها جبران کنند. این صندوق‌ها طرح‌های سرمایه‌گذاری مبتنی بر بدهی (LDI) را از بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری خریداری کردند تا از قرار گرفتن در معرض پرداخت‌های بازنشستگی در 30 سال آینده محافظت کنند، و همچنین برخی وجوه مازاد را برای قمار کردن روی سهام و دارایی‌های پرریسک‌تر آزاد کنند.

پس از وحشت ناشی از بودجه کوچک، دارایی‌های اصلی متعلق به طرح‌های بازنشستگی – اوراق قرضه دولتی بریتانیا – از نظر ارزش سقوط کرد و باعث شد که فروش اوراق قرضه برای حمایت از وعده‌های داده شده به ارائه‌دهندگان LDI برای جبران هر گونه کسری فراتر از یک سطح معین باشد.

بانک انگلستان یک تسهیلات 65 میلیارد پوندی ایجاد کرد تا به عنوان آخرین خریدار عمل کند. یک هفته بعد به دنیا اطلاع داد که تنها بخشی از امکانات او را برای آرام کردن اعصاب پریشان در بازارهای مالی استفاده کرده است. ارزش اوراق قرضه دولتی شروع به افزایش کرد. همه چیز خوب بود

روز دوشنبه حوادث بدتر شد. به نظر می رسد که تلاش برای برون سپاری برخی از طرح قایق نجات پس از اینکه بانک های تجاری که این کار را به عهده داشتند نتوانستند آنطور که مقامات بانک مرکزی انتظار داشتند وارد عمل شوند، با شکست مواجه شد. بازار بدون دخالت بیشتر در شرف تصرف دوباره بود.

اغلب گفته می‌شود که مقررات شهری و تنظیم‌کننده‌های شهری تمایل دارند بر مؤسساتی تمرکز کنند که در آخرین بحران شکست خورده‌اند و به مؤسساتی که احتمالاً باعث بحران بعدی می‌شوند، چشمک می‌زنند. این بحران پوشش بازنشستگی یک نمونه است.

در سال 2014، اندی هالدن، اقتصاددان ارشد سابق بانک مرکزی انگلستان، دوره پس از سقوط مالی در سال 2008 را توصیف کرد.

هالدان، مدیر اجرایی انجمن سلطنتی هنر، گفت: «یکی از پیامدهای احتمالی بحران، و واکنش نظارتی ناشی از آن، این است که سیستم مالی خود را دوباره اختراع خواهد کرد.

فعالیت مالی به خارج از سیستم بانکی مهاجرت خواهد کرد. و با این حرکت، ریسک ممکن است شکل و شکل خود را تغییر دهد.

«آنچه قبلاً ریسک عدم تطابق اعتبار و سررسید در ترازنامه سیستم بانکی بود، ممکن است به بازار و ریسک عدم نقدینگی در ترازنامه غیربانک‌ها متاستاز کند.

این می‌تواند پیامدهای مهمی برای ثبات سیستم مالی و اقتصاد گسترده‌تر داشته باشد.»

اکثر تحلیلگران کواسی کوارتنگ را متهم کرده اند که با بودجه کوچک خود باعث هرج و مرج شده است. اما سرمایه‌گذاران نیز از تلاش‌های بانک انگلستان برای بازگشت به دنیای عادی‌تر نگران شده‌اند – دنیایی که چاپ پول را از طریق تسهیل کمی متوقف می‌کند، که ستون اصلی سیاست اقتصادی از زمان بحران مالی است، و آماده می‌شود تا همه چیز را به سرمایه‌گذاران بفروشد. بدهی دولتی که خریده است.

بازارها وحشت زده شده اند زیرا بانک شروع برنامه فروش 100 میلیارد پوند اوراق قرضه دولتی را به تعویق انداخته است، اما آن را پس نگرفته است. عقب نشینی تسهیلات کمی به این معنی است که بانک هم اوراق قرضه دولتی – برای کمک به صندوق های بازنشستگی – می خرد و هم آنها را می فروشد.

تا زمانی که خیابان Threadneedle به این تناقض آشکار پایان دهد، قسمت شرم آور دیگری قرار است به تاریخ مالی بریتانیا اضافه شود. تا زمانی که رگولاتورها به دنبال ریسک در هر کجا که آن را پیدا کنند، این انفجارهای مالی ادامه خواهد داشت.