ایکر کاسیاس و توییتی که به حفظ سکوت در فوتبال مردان کمک می کند | فوتبال

منوقتی برایان کلاف هم این را گفت، فقط یک شوخی بود. فیلم بسیار کمی از نمایش پانل ITV در اواسط دهه 1990 که عمر کوتاهی داشت Sport In Question تا به امروز باقی مانده است. اما یک کلیپ به طور گسترده به اشتراک گذاشته شده است که در آن کلاف، که پس از آن چند سال از مدیریت خارج شده بود، توسط یکی از مخاطبان پرسیده می شود که آیا احساس می کند مسئول تورم هزینه انتقال است یا خیر. “من نسبت به جاستین فاشانو احساس مسئولیت می کنم!” کلاف با درخششی شیطانی در چشمانش پاسخ می دهد، در حالی که تماشاگران از خنده می خندند. “حدود سه ماه طول کشید تا او را ترک کنم. اما من او را ترک کردم.»

بله: فقط اندکی در تلویزیون پربیننده درباره همجنس‌باز بودن یک فوتبالیست، بدون کمترین نشانه‌ای از تنفر یا مخالفت. حداقل دو دهه بعد، در سال 2014، زمانی که تری ونبلز خندید که او و کلاف قبل از فینال جام حذفی 1991 دست در دست هم به نظر می رسیدند – البته فقط یک شوخی – Sky Sports. مجری بن شفارد حضور ذهن داشت تا عذرخواهی فوری کند. و زمانی که ایان رایت درست قبل از جام جهانی 2018 به رادیو رفت و به اظهار نظری درباره خصومت نهادینه شده روسیه با همجنس‌بازان پاسخ داد، این فقط یک شوخی بود: «پس من لباس نمی‌پوشم». رایت پس از یادآوری مسئولیت‌هایش توسط بی‌بی‌سی، از «اظهار نادرست» خود ابراز تأسف کرد.

ایده شوخ طبعی به عنوان ادعای برتری – شناسایی افراد یا گروه های پایین و هدف قرار دادن آنها برای تحقیر – به یونانیان باستان برمی گردد. افلاطون در فیلبوس می نویسد: «مضحک نوعی شرارت است، به ویژه یک رذیله». آگاهانه یا ناآگاهانه، طنز و دریافت آن غالباً خطوط قدرت را در یک جامعه آشکار می کند: چه کسی هدف مشروع تلقی می شود و چه کسی نیست.

“امیدوارم به من احترام بگذارید: من همجنس گرا هستم” (“امیدوارم به من احترام بگذارید: من همجنس گرا هستم”). برای چند ساعت بعدازظهر یکشنبه، اینترنت معنای این شش کلمه کوچک از حساب توییتر ایکر کاسیاس، دروازه بان سابق اسپانیا را جوید. کارلس پویول هم تیمی قدیمی اش با یک شکلک بوسه پاسخ داد: «وقت آن رسیده که داستانمان را بگوییم، ایکر». کارخانه میم به کار خود ادامه داد. هواداران غمگین شدند. طرفداران با پرتاب آزار و اذیت قسم خوردند که این زوج در جهنم خواهند سوخت. با این حال، هیچ کس هرگز بدون پاره کردن چند زنجیر به رهایی شخصی دست نیافته است.

اما همه اینها یک توهم بود. کمی بعد، پویول عذرخواهی کرد – کسی موضوعی را در اینجا پیدا کرده است؟ – “شوخی احمقانه ای که هیچ نیت بدی نداشت”.

کاسیاس پس از حذف توییت اصلی خود، دوباره آنلاین شد و ادعا کرد که قربانی یک هکر شده است. هکری که با اعمال محدودیت غیرقابل درک، تنها با یک توییت قانع شده بود و فقط کنترل حساب را به صاحب اصلی آن بازگرداند.

مسئله واقعی در اینجا، طبیعتاً ربطی به امنیت سایبری یا حتی پوچ بودن رسانه‌های اجتماعی ندارد، که برخی افراد با استعانت به شما می‌گویند شباهت چندانی به زندگی واقعی ندارد، گویی آسیب و آسیبی که ایجاد می‌کند به نوعی کمتر ملموس یا معتبر است. . فوتبالیست همجنسگرای سال 1995 نحوه صحبت کلاف در مورد فاشانو را دیده است، همانطور که طرفدار همجنسگرای سال 2014 زبان مورد استفاده ونبلز را دیده است، همانطور که نوجوان همجنسگرای سال 2022 در آخر هفته در توییتر بوده و راه را دیده است. یک برنده جام جهانی آماده شد تا این شخصی ترین لحظات را برای محتوای دور ریختنی استخراج کند.

در سطح زمین حفاری کنید و یک آگاهی بی رحمانه در آنجا وجود دارد، یک خودآگاهی تیره و تار که فقط به اندازه کافی با مراسم عبادت عمومی بیرون آمدن آشنا است تا بتوان آن را مسخره کرد. و جوک ها به سادگی ظاهر نمی شوند. آنها به سادگی به اتر تبخیر نمی شوند. جوک به ایجاد هنجارها کمک می کند، مرزهای سلیقه را مشخص می کند، فرضیات مشترک را سخت تر می کند. آنها همیشه در خصوصی بسیار واضح تر از آنها در عمومی هستند.

بنابراین باید در مورد این که چه نوع شوخی در رختکنی که آن نوع نگرش ها در آن تأثیر داشته اند، قابل قبول تلقی شود. اگر شما یک فوتبالیست همجنس‌باز جوان هستید، چه شانسی دارید که به یک گنگ همجنس‌گرا هراسی که تمام اتاق را در هم می‌شکند، پس بزنید؟ چه شانسی دارید که زبان خود را نگه دارید، همراه با دیگران بخندید، در پایان روز درد خود را با خود به خانه ببرید؟

این مشکل فوتبالی نیست. این یک مشکل فوتبال مردانه است و برای کسانی از شما می‌پرسید که چرا این ورزش موضع محکم‌تری در برابر قطر یا ابوظبی یا عربستان سعودی اتخاذ نکرده است، جایی که روابط همجنس‌گرایان طبق قانون مجازات می‌شوند، شاید عکس‌هایی مانند این به توضیح دلیل این امر کمک کند. .

در بخش‌های بزرگی از بازی، عزم و میل به اجبار تغییر به سادگی وجود ندارد. سه هفته پیش، اتحادیه فوتبال انگلیس و سایر فدراسیون‌ها برای بستن بازوبند رنگین‌کمان در جام جهانی به فیفا نامه نوشتند: یک حرکت توهین‌آمیز و ناکافی، معادل راه رفتن در چاله طاعون و تکان دادن شیشه وازلین. با این حال، این ستون درک می کند که فیفا هنوز درخواست آنها را با قدردانی پاسخ نمی دهد.

در بیشتر موارد، مرتجعین فوتبال مردانه دیگر فحش نمی دهند و در مورد «چنگ زدن» مردم صحبت نمی کنند. در عوض، تعصب می تواند به اشکال مختلف ظاهر شود: با کنایه یا شوخی، خودآگاه یا تحقیرکننده، سعی می کند شما را متقاعد کند که در واقع موضوع شوخی خودش است. یا به طور متناوب خود را در سکوت نشان می دهد: نگاه اجمالی به فرصتی برای تغییر و متقاعدسازی و تجدید، و صرفاً روی آوردن به سمت دیگر.