“یکی شلاق زد” – بانکداران در مورد فرهنگ بیدادگر جنسی، مواد مخدر و قلدری صنعت | تلویزیون

منپول ریشه همه بدی هاست، آیا این باعث می شود که Pierpoint مرکز جهنم باشد؟ کارمندان بانک خیالی در درام تلویزیونی موفق صنعت، مطمئناً مانند خود شیطان راه می‌روند، صحبت می‌کنند و قدرت می‌پوشند. اما آیا بداخلاقی‌های بی‌سابقه بیست و چند ساله‌های زیبای صنعت، واقعیت را منعکس می‌کنند؟ آیا دیدگاه Gen-Z ملاقات با گرگ وال استریت نام خوب بانک های سرمایه گذاری چند ملیتی را مخدوش می کند؟ آیا رابطه جنسی در محل کار به همان اندازه که نمایش نشان می دهد پرجمعیت است؟ یا زیاده روی به سادگی بیش از حد است؟

ما از کارمندان مالی جوان از شرکت‌های برتر – از جمله Rothschild و JP Morgan، شرکت‌هایی که Pierpoint از خود الگوبرداری کرده بود، سؤال کردیم. همه آنها با قراردادهای خود مشورت کردند، نام مستعار خود را انتخاب کردند و همه آنها یک چیز را تأیید کردند: در شهر، یک ژله لحافی هنوز حاکم است.

هوگو، 29 ساله، تحلیلگر سابق

من یک دوره کارآموزی تابستانی معتبر در مکانی شبیه به Pierpoint داشتم – اما فقط یک تابستان به طول انجامید. شریکی که من برای او کارآموزی کردم، بسیاری از رفتارهای اریک را در برنامه تکرار کرد – به جز اینکه زبان او رنگارنگ‌تر بود (به ما می‌گفت «دخمه‌های لعنتی که خیلی سریع از مومیایی بیرون افتاده‌اند و به سرمان ضربه زده‌اند») وقتی که ما به هم ریختیم. یک شب – ساعت 2:30 صبح بود – او لباس فارغ التحصیلی را پوشید و در صورتش فریاد زد: “احمقی؟ آیا تو یک خرخر لعنتی احمق هستی؟” من هرگز چنین چیزی را در محل کار یا تلویزیون ندیده بودم و از آن زمان ندیده بودم.

شریک دیگری مانند چوب بیسبالی که اریک در نمایش به صدا در می آورد، یک محصول سواری حمل می کرد. او بیشتر به عنوان شوخی روی میز می زد تا کارآموزان را بترساند، اما این عادت را داشت که وقتی با کارکنان زن جوان صحبت می کرد، آن را تکان می داد. او و یک شریک مرد دیگر به پسری با عینک مربعی به عنوان جیمی ساویل و دختری با صدای عمیق در نقش کیتلین جنر (یا فقط بروس) اشاره کردند. آنها دیک بودند.

ویکتور، 31، مدیر، مشاور بدهی

صنعت با موفقیت محیط پرتنش دنیای مالی را به تصویر می کشد که در آن کلیشه «سخت کار کردن، سخت بازی کردن» به یک روش زندگی تبدیل می شود – و تقریباً یک الزام برای پیشرفت است. من قطعاً در شروع کارم آن را خریدم و احساس خوبی داشتم که در ساعات طولانی و شب های بزرگ بیرون رفتم.

این فرهنگی است که زنده و زنده است. من اخیراً در یک بانک سرمایه گذاری جهانی مصاحبه کردم و یکی از نکات بازاریابی آن این بود که “ما سخت کار می کنیم و سخت بازی می کنیم”. این یک روش وسوسه انگیز از زندگی است تا زمانی که شما را بسوزاند یا شما / کسی کمی بیش از حد سخت بازی کند.

جولیت، 31، تاجر

من واقعاً هرگز به مواد مخدر علاقه نداشتم، اما شما فقط می توانید بگویید که این پذیرش مواد مخدر – به ویژه کوکائین – در شهر وجود دارد. این مانند بخشی از کار برای بسیاری از مردم است. یک بار از یک مهمانی کاری برگشتم تا وسایلم را بردارم و همکارم را بیهوش زیر میزشان از پیش نوشیدنی دیدم.

همچنین، این کلیشه درست است – یک کارگر معمولی شهری یک ژله زیر کت و شلوار آبی دارد، با مدل موی 40 پوندی و ترکیب لوفر/چینو.

بن، 33، همکار

نمایش بیش از حد متضاد است. برخی از انتقاداتی که به هم تیمی ها وارد می شود کمی بیش از حد است. پس از تماشای یک لحظه خاص، فکر کردم: “اگر آن مرد چنین رفتاری داشته باشد، سیلی خواهم زد.” این بدان معنا نیست که در شهر انتقاد یا زبان بدی وجود ندارد (قطعاً هر دوی این موارد وجود دارد) اما آنها معمولاً متوجه اعضای جدید تیم نیستند و معمولاً برای کسانی هستند که در زمانی که باید همه چیز را خراب می کنند. بهتر شناخته شده است. من به دلیل اینکه شماره تلفن محل کارم را حفظ نکرده بودم، کاملاً به عنوان فارغ التحصیل لباس دکتری پوشیدم (اما حداقل قبل از اینکه شروع به شستشوی من کند در دفترش را بست).

اخیراً، یک مرد متوسط ​​که می‌شناسم، با اعضای جوانتر بیشتری از بانک می‌چرخد. در بیشتر موارد، افراد دیگر فکر می‌کردند که او برای این کار کمی بازنده است. در بانکداری، شما بسیاری از جوانان را در محیطی قرار می دهید که برده کار خود هستند و زندگی اجتماعی آنها آسیب می بیند. در نتیجه به منابع آسان ارتباط اجتماعی روی می آورند. رابطه جنسی و ارتباط قطعاً رخ می دهد و به ویژه در هنگام مشروبات الکلی برجسته است، بنابراین مهمانی های کریسمس مکانی کلاسیک است که در آن مردم بخار می کنند.

بنابراین مطمئناً اتفاق می افتد – مردم زندگی جنسی دارند و اغلب روابط درون دفتری وجود دارد، اما نمایش به گونه ای است که گویی بیشتر تعاملات دارای تنش جنسی زیربنایی هستند، که کمی بیش از حد به نظر می رسد. در بیشتر موارد، مردم دوست ندارند در جایی که غذا می خورند، گند بزنند.