مالک زمین ثروتمند برای پایان دادن به کمپینگ وحشیانه در دارتمور مبارزه قانونی راه اندازی می کند | دسترسی به فضای سبز

یک مالک زمین ثروتمند در حال انجام اقدامات قانونی است که می تواند حق کوله گردها و گروه های جوانان را برای کمپ وحشی در دارتمور تهدید کند.

گروه کوچکی از فعالان حق پرسه زدن در آخر هفته یک کمپ اعتراضی در املاک متعلق به الکساندر داروال و همسرش ساختند، که با وجود اعتراضات فزاینده از سوی الکساندر درال و همسرش، اساس قانونی قوانینی را که اجازه اردو زدن وحشیانه در ساحل را می دهد، به چالش می کشند. مردم محلی، کوهنوردان و دوستداران محیط زیست.

دارتمور تنها مکانی در انگلستان و ولز است که در آن اردو زدن وحشیانه در مناطق تعیین شده، بدون اجازه مالک زمین مجاز است. در حالی که تمام زمین‌های پارک ملی در دست شخصی است، کشاورزان محلی که به عنوان مردم عادی شناخته می‌شوند، مدت‌هاست که حق چرای دام‌های خود را در بخش‌های غیرمحصور تالاب دارند. مردم همچنین برای حداقل 100 سال در این مناطق اردو زده اند، با آئین نامه هایی که تحت قانون عوام Dartmoor در اواسط دهه 1980 به تصویب رسید و آن را به عنوان یک حق در نظر گرفت.

گای شورسول، یک مبارز محیط زیست و نویسنده که به سازماندهی کمپ اعتراضی در املاک بلخفورد در داروالز کمک کرد، گفت که این گروه به دنبال محافظت از آداب و رسوم و حقوق باستانی است که به مردم این امکان را می دهد تا برای قرن ها به مناظر و طبیعت مشهور مورچه ها متصل شوند. حق کمپ وحشی در دارتمور بسیار ارزشمند است. هیچ چیز مانند بیدار شدن با غباری که بر فراز دارتمور بلند شده است وجود ندارد. یا دیدن کهکشان راه شیری در یک شب صاف، اگر خوش شانس باشید. اینها تجربیات کاملاً جادویی هستند که مادام العمر با شما می مانند.”

اسناد جدیدی که توسط وکلای Darwalls در دادگاه عالی تسلیم شده است، حق دسترسی اعطا شده توسط قانون عوام Dartmoor “شامل حق کمپینگ وحشی نمی شود”. این زوج، که املاک مرجانی‌شان کلبه‌هایی را اجاره می‌کند و همچنین شاخه‌های قرقاول و ساقه آهو را عرضه می‌کند، به دنبال اعلامیه‌ای هستند که «اعضای مردم حق ندارند … یک شبه ده‌ها بفرستند یا استال مور را مخفی کنند… مگر با رضایت شاکی».

این سند می‌گوید در حال حاضر داروال‌ها «نمی‌توانند به‌طور مؤثر حقوق خود را علیه افراد جامعه اعمال کنند» زیرا در صورت شکایت از سوی کمپ‌ها، کمپینگ‌ها به آئین‌نامه‌های Dartmoor تکیه می‌کنند. [Darwalls]”.

الکساندر داروال، مدیر صندوقی که در سال 2011 ملک 4000 هکتاری را با همسرش خرید، در اظهارات شاهدی می گوید که به دنبال پایان دادن به کمپینگ وحشی نیست، اما «نیاز به اجازه مالک زمین برای کمپ وحشی یک حفاظت حیاتی است. “.

او ادعا می‌کند که تعداد فزاینده‌ای از مردم با روشن کردن آتش‌هایی که می‌تواند جریب‌های زیادی از زمین‌های مرتعی را بسوزاند، کمپ می‌زنند. او همچنین می‌گوید که زباله‌هایی از جمله تجهیزات کمپینگ و فضولات انسانی را پشت سر گذاشته‌اند. او می افزاید که رفتارهای ضداجتماعی وجود داشته است، مهمانی هایی که باعث آلودگی صوتی و نوری می شوند و همچنین افرادی که ماهی را شکار می کنند.

او می‌نویسد: «رفتار غیرمسئولانه مرتبط با کمپینگ، از جمله کمپینگ وحشی، بزرگ‌ترین مشکل ما به‌عنوان مالک زمین است، و از افزایش در سال‌های اخیر، به نظر می‌رسد که فقط بدتر شود».

تلاش‌های این زوج برای پایان دادن به کمپ بدون اجازه در زمین‌هایشان، از حمایت چندین مالک دیگر دارت‌مور، از جمله جان هوارد هاول، که ریاست انجمن مالکان عوام دارت‌مور را برعهده دارد و خانواده‌اش نزدیک به 2000 هکتار مساحت دارند: او و یکی دیگر از مالکان بیانیه‌های کتبی در حمایت ارائه کرده‌اند. از قضیه داروالز داروال ها به تلاش های آبان نیوز برای تماس با آنها پاسخی ندادند.

پارک ملی دارتمور، که با این ادعا در دادگاه عالی مخالف است، گفت که داروال‌ها سنت بسیار محبوب را به خطر می‌اندازند و راهنمایان محلی در اوایل دهه 1900 به ایجاد کمپ در دارت‌مور با چمن یا در خندق اشاره می‌کردند. مردم برای مدت بسیار طولانی در دارتمور کمپ می زنند، اما این حق تنها پس از قانون عوام Dartmoor در سال 1985 به طور رسمی به رسمیت شناخته شد.

کوین بیشاپ، کارمند پارک، می‌گوید: «داروال‌ها ممکن است ادعا کنند که مخالف کمپینگ وحشی نیستند، اما مردم برای برقراری تماس و کسب اجازه از مالکان، که می‌توانند آن‌ها را رد کنند یا حتی امتیاز اقامت یک شبه را از آن‌ها دریافت کنند، مشکل خواهد بود.» مدیر اجرایی. خطر بزرگ این است که این سنت دیرینه، که ما معتقدیم به عنوان یک حق در قانون Dartmoor Commons ذکر شده است، برای همیشه از بین می رود.

پیامدهای این پرونده فراتر از استال مور است. بیم آن می رود که رویدادهای یک شبه محبوب مانند ده تور، که در آن 2400 جوان قصد دارند در طی دو روز به 10 ایست بازرسی برسند و اکسپدیشن های جایزه دوک ادینبورگ را در معرض خطر قرار دهد. بیشاپ گفت: «اگر Darwalls موفق باشند، ممکن است یک اثر دومینو وجود داشته باشد. “سایر مالکان می توانند از قضاوت برای درخواست از مردم برای دریافت مجوز استفاده کنند.”

مقامات پارک هیچ مدرکی پیدا نکرده اند که نشان دهد کمپینگ وحشی مسئولانه، که شامل حمل همه چیز مورد نیاز بازدیدکنندگان در یک کوله پشتی و کمپینگ دور از جاده ها در مناطق تعیین شده است، تأثیر ماندگاری بر محیط زیست داشته باشد.

کمپینگ کوله پشتی که به درستی انجام می شود به ساحل آسیب نمی زند، اما به مردم این فرصت را می دهد که از پارک ملی و ویژگی های خاص آن لذت ببرند. بیشاپ گفت: این به افراد کمپینگ اجازه می‌دهد که در شب تنها به ستاره‌ها خیره شوند و طلوع خورشید را به عنوان بخشی از یک سفر طولانی ببینند. دقیقاً به همین دلیل است که پارک های ملی ایجاد شدند.

به گفته این مقام، هیچ آتش سوزی مرتبط با کمپینگ وحشی در استال مور وجود نداشته است. در سراسر صحرا، خدمات نجات و آتش نشانی دوون و سامرست تنها یک آتش سوزی ناشی از یک اجاق کمپینگ را در 12 ماه منتهی به ماه می ثبت کردند. با این حال، داده‌های جمع‌آوری‌شده برای این مقام نشان می‌دهد که شش آتش‌سوزی ناشی از آب‌ریزش بوده است – آتش‌سوزی‌های کنترل‌شده توسط مالکان برای سوزاندن پوشش گیاهی – خارج شدن از کنترل در همان دوره. «فقط تعداد کمی آتش سوزی [across Dartmoor] بیشاپ گفت که توسط اجاق‌ها و باربیکیوها ایجاد می‌شوند که بیشتر توسط مسافران یک روزه استفاده می‌شوند تا کمپینگ‌های وحشی.

وی اضافه کرد که محیط بانان قبلاً برای جلوگیری از کمپینگ پروازی اقدام کرده بودند، جایی که مردم آشفتگی را پشت سر می گذارند، که برای مدت کوتاهی در طول همه گیری زمانی که مردم با محدودیت های سفر مواجه شدند، افزایش یافت: «ما منطقه ای را که برای کمپینگ باز بود به مدت چهار هفته به دلیل مواردی از کمپینگ پروازی بسته بودیم. در سال 2020. از آن زمان تاکنون شاهد مشکلات مشابهی نبوده ایم.”

Shrubsole گفت که مالکان زمین نسبت به کمپ های وحشی مسئول آسیب بیشتری به دارت مور وارد کردند.

داروال ها با افرادی که از املاک آنها در دارتمور و اسکاتلند بازدید می کنند، درگیر شده اند. بیش از 500 نفر طوماری علیه تصمیم آنها مبنی بر فسخ قرارداد مجاز که به مردم اجازه می داد در نزدیکی منطقه زباله های جدید دارتمور پارک کنند، امضا کردند. پس از اینکه در سال 2016، ملک ساترلند 16000 هکتاری را در اسکاتلند خریدند، این زوج هزینه‌هایی را برای پنیر طلا وضع کردند، که توسط پانرهای تفریحی به عنوان هولناک توصیف شد. داروال ها ادعا کردند که به دلیل وجود گاو و تنوع زیستی مهم، یک پارکینگ مجاز در زمین های کشاورزی را بسته اند. آنها گفتند که برای اطمینان از نظارت مسئولانه و منظم در املاک، هزینه هایی را در نظر گرفته اند.