“آنها سر شما فریاد می زنند”: زن مبتلا به کوتولگی فاش می کند که خشونت “عمیقاً توهین آمیز” در ملاء عام پرتاب شده است | ناتوانی

یک زن کوتاه قد در تحقیقی گفته است که به طور متوسط ​​ماهی یک بار توسط غریبه ها مورد آزار و اذیت قرار می گیرد و مردم او را صدا می زنند، به او می خندند، بدون رضایت از او فیلم می گیرند و حتی به او تجاوز جنسی می کنند.

کمیسیون سلطنتی معلولان در بریزبن برای یک جلسه استماع پنج روزه به بررسی تجربیات افراد دارای معلولیتی که در مکان‌های عمومی با خشونت و یا آزار و اذیت مواجه شده‌اند، نشسته است.

کمیسیون شنیده است که اکثر ایالت ها و سرزمین ها قوانینی برای منع توهین به افراد بر اساس ناتوانی آنها ندارند و جمع آوری داده ها در مورد این موضوع نیز محدود است.

دکتر دبرا کینهان، هنرمند، دانشگاهی و روانشناس به کمیسیون گفت که معتقد است رفتار غریبه ها نسبت به او ناشی از طیفی از احساسات از جمله نفرت، ترس و کنجکاوی است.

کینهان گفت که او اغلب توسط افراد در طیف وسیعی از تنظیمات مورد هدف قرار می‌گرفت و آخرین باری که مورد آزار و اذیت قرار گرفت هفته گذشته بود.

مشاور ارشد کمک به کمیسیون، الیزابت بنت، از او خواسته شد تا احساس خود را در هنگام آزار و اذیت در خیابان به دلیل کوتاه قد بودن توصیف کند.

او گفت: «شما دچار تنش هستید، اغلب این اتفاق از اتومبیلی می‌افتد که با شما عجله می‌کند. آنها بر سر شما فریاد می زنند یا از دور در میان جمعیت است. همیشه فریاد می زند. این… حمله وجود دارد. این همان چیزی است که احساس می شود.

“آیا باز هم می آید؟” آیا آنها به سمت من می آیند؟ آیا به راه رفتن ادامه می دهم؟ این خیلی سریع از ذهن آدم می گذرد. شما همه چیز را خیلی سریع ارزیابی می کنید.»

کینهان گفت که مردم اغلب از کلمه تحقیرآمیز “مغز” استفاده می کنند که برای جامعه کوتاه قد “عمیقاً توهین آمیز” است.

او گفت: “بخشی از دلیل توهین آمیز بودن این کلمه به این دلیل است که در واقع از معنای یک حشره نشات می گیرد.”

کینهان با مردی توانا ازدواج کرده است و این زوج دارای یک دختر هستند که او نیز با کوتولگی زندگی می کند.

در یک حادثه حدود دو سال پیش، دختر کینهان مجبور شد با مردی در پارک محلی روبرو شود که بدون رضایت آنها از خانواده عکس می‌گرفت.

دخترش را در اشک رها کرد. او گفت: من فقط می خواهم به خانه بروم. من دیگه نمیخوام اینجا باشم من فقط می خواهم به خانه بروم.» کینهان گفت.

در حادثه دیگری در سال 2017، کینهان توسط گروهی از حدود 10 دانش آموز مدرسه در اواسط نوجوانی زمانی که در موزه پاورهاوس برای بحث درباره آثار هنری خود بود مورد آزار و اذیت و تمسخر قرار گرفت.

کینهان به طور جداگانه توضیح داد که تحت فشار قرار گرفته، دست زدن به او و دریافت نظرات جنسی از مردانی که نمی‌شناخت که به وضعیت او اشاره می‌کردند.

او گفت که یکی از دوستانش که همچنین با کوتولگی زندگی می کند، کشف کرده بود که عکسی که بدون رضایت آنها گرفته شده است، تبدیل به یک میم شده است.

آزار و اذیت آنقدر مداوم بود که کینهان همیشه مراقب بود که آیا مردم از او فیلم می گیرند یا خیر. برخی سعی کردند آن را پنهان کنند، در حالی که برخی دیگر آشکارا این کار را انجام دادند و حتی در صورت مواجهه با آن از توقف خودداری کردند.

کینهان گفت: «کاری که شما شروع به انجام آن می کنید طفره رفتن است. می‌دانی، در ماشین‌ها و ماشین‌ها بیرون می‌روی.»

او گفت که کینهان از کنار پارک‌های اسکیت عبور نمی‌کند و تمایلی نداشت در وقت ناهار از کنار مدارس عبور کند، اگرچه این آزار و اذیت توسط بزرگسالان نیز انجام شده است.

برخی از مردم تصور می‌کردند که چون آزار و اذیت و آزار بسیار رایج بود، او به آن عادت کرده بود. او گفت: «هیچکس به آزار و اذیت شدن عادت نمی کند. ممکن است انتظارش را داشته باشید، یاد بگیرید که آن را مدیریت کنید، هرگز، هرگز به آن عادت نمی کنید.

کینهان گفت که رسانه‌ها و صنایع فرهنگی باید بازنمایی خود از افراد دارای معلولیت را بهبود بخشند تا جایی که «لازماً خط داستانی حول تفاوت‌هایشان متمرکز نیست» گنجانده شوند.

بنت گفت که بسیاری از شاهدان این هفته “در این مورد که دنیای بیرون از درب ورودی آنها یک جنگ است” صحبت خواهند کرد.

او گفت که فقط تاسمانی و ACT قوانینی دارند که توهین به افراد بر اساس ناتوانی آنها را ممنوع می کند.

بنت گفت: “یک سوالی که از این جلسه مطرح می شود این است که آیا چنین ممنوعیتی در مکان های عمومی مناسب است یا خیر.” تحقیق ادامه دارد.