آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
در اواسط سپتامبر، سه هفته قبل از تصویب قانون مهم سنای اسپانیا برای ادای احترام به قربانیان جنگ داخلی اسپانیا و متعاقب آن دیکتاتوری فرانکو، یک موزه جدید بی سر و صدا درهای دیجیتال خود را باز کرد.
موزه مجازی جنگ داخلی اسپانیا، یک مرکز تاریخ آنلاین که تقریباً یک دهه از ساخت آن می گذرد، ممکن است درگیری را که 83 سال پیش به پایان رسیده است را شرح دهد و بررسی کند، اما اهداف آن نمی تواند به موقع باشد.
همانطور که جلسه چهارشنبه گذشته مجلس سنا نشان داد، هنوز اجماع کمی ارزشمند در مورد جنگ 1936-1939 و نحوه برخورد با میراث تلخ آن وجود دارد.
پدرو سانچز، نخست وزیر سوسیالیست اسپانیا، گفت که قانون جدید دموکراسی این کشور را تقویت می کند و به ایجاد «عدالت، غرامت و عزت» برای قربانیان جنگ و رژیم فرانکو کمک می کند.
مخالفان او التماس می کردند که اختلاف نظر داشته باشند. یکی از سناتورهای حزب محافظه‌کار خلق، دولت را به تلاش برای «بازنویسی تاریخ» و «جلوگیری» 40 سال بخشش و آشتی متهم کرد. در همین حال، حزب راست افراطی Vox گفت که این یک “حمله نفرت انگیز و بد” به تاریخ اخیر اسپانیا است.
آنتونیو کازورلا سانچز، یکی از معماران موزه مجازی، می‌گوید که در حالی که تحقیقات تاریخی و مطالب بسیار خوبی در مورد جنگ وجود دارد، بسیاری از آنها به درستی به عموم مردم منتقل نشده است. دشمنی‌های قدیمی، دهه‌ها سکوت و رویکردهای گذرا برای آموزش به دانش‌آموزان در مورد جنگ و پیامدهای آن، به این معناست که نگرش‌های حزبی، تحلیل‌های دوتایی و تحریف‌های سیاسی تا امروز ادامه دارد.
کازورلا سانچز، استاد تاریخ در دانشگاه ترنت در کانادا می‌گوید: «زمانی که این پروژه را شروع کردیم، باید چیزهای زیادی را کشف می‌کردیم، مانند وضعیت تاریخ عمومی جنگ داخلی اسپانیا در اسپانیا.
ما به این ایده رسیدیم که در اسپانیا جزایری از حافظه در تاریخ عمومی داریم. ما می خواستیم آنها را به هم متصل کنیم و یک قاره از دانش ایجاد کنیم. ما می‌خواستیم ابزارهایی ایجاد کنیم که بتوانیم تاریخ اسپانیا و خاطرات تاریخ اسپانیا را به بخش‌های وسیعی از مردم منتقل کنیم.»
این مرکز آنلاین، که خود را به عنوان «اولین موزه اختصاص داده شده به این رویداد مرکزی تاریخ قرن بیستم» معرفی میکند، به موضوعاتی می‌پردازد که مدت‌ها در دوره فرانکو تابو بودند و امروزه برای بسیاری مشکل‌ساز هستند.
سه سال پس از اینکه بقایای فرانکو سرانجام از مقبره‌شان در دره سقوط‌کنندگان برداشته شد، اسپانیا اکنون دارای یک قانون حافظه دموکراتیک است که شامل ایجاد سرشماری و بانک ملی DNA برای کمک به مکان‌یابی و شناسایی بقایای ده‌ها هزار نفر می‌شود. افرادی که هنوز در گورهای بی نشان دراز می کشند، و ممنوعیت گروه هایی که رژیم فرانکو را ستایش می کنند.
اگرچه سوسیالیست ها و شرکای ائتلافی چپ افراطی آنها این قانون را تلاشی ضروری برای کنار آمدن با گذشته می دانند، راست اسپانیایی آن را توهین به قانون عفو 1977 و به اصطلاح پیمان فراموشی می داند که به هدایت این قانون کمک کرد. پس از مرگ فرانکو در سال 1975، کشور به دموکراسی بازگشت.
کازورلا-سانچز می‌گوید در مواجهه با چنین دوقطبی‌بندی، نیاز شدیدی به «گفتمان فراگیر و دموکراتیک» درباره آنچه واقعاً در جنگ رخ داد، درباره جنایاتی که هر دو طرف مرتکب شده‌اند، و در مورد آنچه پس از آن رخ داد وجود دارد.
او می‌گوید: «فرانکوئیست‌ها درد اسپانیایی‌ها را ربودند. آنها تاریخ را برای اهداف خود ربودند و گفتمانی مانوی، جنایتکارانه و ریاکارانه ساختند. ما باید این قربانیان را از منظری انسان‌گرا و دموکراتیک در هویت کنونی خود بگنجانیم.»
کازورلا-سانچز و آدریان شوبرت، خالق پروژه، از این که حافظه در حال حاضر اغلب به عنوان مترادف برای تاریخ استفاده می شود، ناراحت هستند.
آنها چیزهای بسیار متفاوتی هستند و برای درک واقعی و درک حافظه تاریخی، باید درک مناسبی از تاریخچه اتفاقات واقعی و چگونگی ارائه عمومی و خصوصی آنچه اتفاق افتاده در طول زمان و نحوه آن چیزها داشته باشد. شوبرت، استاد تاریخ در دانشگاه یورک کانادا می گوید.
کازورلا-سانچز اضافه میکند که مفهوم حافظه اغلب می‌تواند مانعی برای بحث‌های ضروری باشد: «لحظه‌ای که کلمه «حافظه» را در متنی قرار می‌دهید، نیمی از جمعیت اسپانیا به سمت دیگری می‌روند، زیرا همه چیز درباره «قرمزها» است. و “انتقام” من فکر می‌کنم وقتی صحبت از نحوه نزدیک شدن به تاریخ دشوار می‌شود، باید افق‌های ذهنی جدیدی را باز کنیم.»
تیم سازنده موزه در اواخر این ماه برای بحث در مورد فاز بعدی پروژه گرد هم می آیند. برنامه ها شامل ابزارهای آموزشی برای مدارس و دانشگاه ها، پیوند دادن پایگاه های داده و منابع موجود، و فراخوانی به مردم اسپانیا برای ایجاد یک “گالری باز” از اشیاء و اسناد مربوط به جنگ است.
شوبرت می‌گوید: «یکی از راه‌های از بین بردن این ابرهای سیاسی پیرامون جنگ داخلی، شنیدن صحبت‌های اسپانیایی‌های معمولی – نه دانشگاهیان و نه سیاستمداران – است که فقط درباره معنای آن صحبت می‌کنند.
او همچنین خاطرنشان میکند که جنگ داخلی اسپانیا هرگز یک رویداد صرفاً اسپانیایی نبوده و دردها و درس‌های آن همچنان طنین‌انداز می‌شود – به‌ویژه در زمانی که راست افراطی در اروپا و فراتر از آن دوباره احیا می‌شود.
شوبرت می‌گوید: «منشأ و علل آن در تاریخ داخلی اسپانیا نهفته است، اما از همان ابتدا – و برخی افراد حتی قبل از آغاز بحث می‌کردند – این یک درگیری بین‌المللی بود. و این یک درگیری پیچیده بین‌المللی بود که نمی‌توان آن را صرفاً به دموکراسی در مقابل فاشیسم خلاصه کرد – اما مطمئناً این یکی از عناصر آن بود. مردم را در سرتاسر جهان به گونه‌ای بسیج کرد که هیچ رویدادی پیش از این رخ نداده بود و شاید از آن زمان تاکنون هرگز چنین نشده است.»
کازورلا-سانچز، بدون تعجب، موافق است. او می‌گوید: «جنگ داخلی اسپانیا مهم است، زیرا ما باید آگاه باشیم که دموکراسی شکننده است. و این همیشه در پس ذهن همه دموکرات هاست: ما می دانیم که آزادی ما می تواند زودتر از آنچه فکر می کنیم سلب شود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
