به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک زن اوکراینی پس از اینکه شوهرش آنها را از یک منطقه جنگی که در یک انبار پناه گرفته بودند، نجات داد، با خوشحالی دوباره به دو فرزندش پیوست.
تتیانا هیل، 36 ساله، گفت که این بدترین روز زندگی اش بود که مجبور شد فرزندانش ماکسیم 17 ساله و آلینا 10 ساله را در اوکراین بگذارد تا بتواند در بریتانیا کار کند تا هزینه جراحی قلب نجات دهنده ای که ماکسیم نیاز داشت را بپردازد. او از بدو تولد مشکلات قلبی داشت و این سومین عمل جراحی او بود.
رابطه او با پدر بیولوژیکی بچه ها خراب شده بود و این زوج طلاق گرفته بودند. زمانی که در بریتانیا کار می کرد، با عادل ارسلان، 43 ساله، یک شهروند بریتانیایی آشنا شد و سپس با آن ازدواج کرد و این زوج سعی کردند ماکسیم و آلینا را به بریتانیا بیاورند تا به استفانی، دختر سه ساله این زوج بپیوندند.
این کودکان در اوکراین توسط والدین هیل، میخایلو کولچیتسکی و استفانییا کولچیتسکا، در روستای تکلیوکا، در حدود 25 مایلی (40 کیلومتری) ترنوپیل در غرب اوکراین، نگهداری شدند.
اما وزارت کشور اجازه نداد که بچه ها بیایند. مقامات در 1 نوامبر سال گذشته نامه ای به آلینا که انگلیسی بلد نیست نوشتند و گفتند: «برای نشان دادن اینکه با حامی (مادر) خویشاوندی دارید همانطور که ادعا می شود شناسنامه خود را ارائه کرده اید. لطفاً مدارک بیشتری ارائه دهید تا نشان دهد که شما با حامی مالی خود همانطور که ادعا می شود مرتبط هستید.
همچنین از او خواسته شد تا شرحی از دخالت پدر بیولوژیکی اش در زندگی او به مقامات بفرستد. خانواده می گویند که از سال 2016 هیچ تماسی با یکدیگر نداشته اند.
پس از امتناع وزارت کشور، درخواست تجدیدنظر توسط وکلای خانواده تسلیم شد که قرار بود در 22 مارس رسیدگی شود.
در نامه امتناع، مقامات دولتی نوشتند که هیل به طور رضایت بخشی نشان نداده است که مسئولیت انحصاری فرزندانش را بر عهده دارد، و هیچ شرایط استثنایی در پروندههای تجدیدنظرخواهان وجود ندارد که منجر به عواقب غیرقابل توجیه سختی برای رد درخواستها شود.
با وجود امتناع وزارت کشور از اعطای ویزای این کودکان، ارسلان گفت که مصمم است به محض حمله روسیه به اوکراین، کودکان را نجات دهد.
«تتیانا شب و روز در مورد خطری که بچه ها در اوکراین هستند گریه می کرد. او نمیتوانست خودش برود زیرا باید از استفانی سه ساله مراقبت کند، بنابراین من گفتم میروم و آنها را بیاورم.
پس از 20 ساعت رانندگی به مرز لهستان با اوکراین رسید و همه را جمع آوری کرد. او خانواده را به مرکز پردازش ویزا در بروکسل برد و پس از چند روز مقامات با لغو درخواست ویزا برای دو کودک موافقت کردند. ارسلان برای تکمیل این روند بین کاله و بروکسل رفت و آمد کرد و در نهایت توانست دو کودک را با مادرشان در ساعات اولیه صبح جمعه جمع کند.
اما ویزای پدربزرگ و مادربزرگ بچه ها از راه نرسیده بود. آن روز صبح، ارسلان پس از چند ساعت خواب در بریتانیا، پس از صدور روادید نهایی، به بروکسل بازگشت تا همسر خود را جمع آوری کند. او گفت که سفر ماراتن او به مسافت حدود 3000 مایل (4800 کیلومتر) در مدت پنج روز ارزش آن را داشت “برای دیدن لبخند روی صورت همه”.
هیل که در سال 2018 به بریتانیا نقل مکان کرد، گفت: «ما اکنون خوشحال، خوشحال و خوشحالیم. بالاخره خانواده ما می توانند با هم باشند و از این جنگ وحشتناک در کشور من در امان باشند. بچه ها می گویند که آسمان اینجا با آسمان اوکراین متفاوت است، زیرا هیچ بمبی از آن نمی افتد.
«من خیلی ناراحتم که وزارت کشور اجازه نداد فرزندانم بیایند و قبل از شروع جنگ به ما بپیوندند. ما همه چیز را به درستی با برنامه انجام دادیم و اسناد زیادی ارسال کردیم. اگر زمانی که ما درخواست کردیم اجازه می دادند، فرزندانم می توانستند از جنگ فرار کنند و مجبور نبودند شاهد گلوله باران و آژیرهای خطر باشند.
آنها زمان زیادی را پس از شروع جنگ در زیرزمین با پدر و مادرم سپری کردند، جایی که ما سیب زمینی و هویج هایی را که می کاریم نگهداری می کنیم. آن پایین هوا زیاد نیست، اما بچه ها ترسیده بودند که بیرون بروند.»
یک سخنگوی دولت گفت که آنها در مورد این پرونده اظهار نظر نمی کنند، اما گفت: “ما دوش به دوش اوکراینی ها می ایستیم و به همین دلیل است که آمدن آنها را برای کسانی که پاسپورت اوکراینی دارند آسان کرده ایم.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.