لیورپول متزلزل بر سر دوراهی قرار دارد و کلوپ برای یافتن پاسخ سخت است | یورگن کلوپ

افاوتبال هرگز متوقف نمی شود برایان کلاف از این حرکت طاقت فرسا ناامید بود، این حس که شما هرگز نمی توانید از یک برد لذت ببرید زیرا همیشه یک بازی دیگر وجود داشت – و آن قبل از مرحله گروهی اروپا، تقویم های مبتلا به کووید و جام جهانی زمستانی بود. و هرگز تغییر نمی کند: همیشه ایده ها یا راه های جدیدی برای خنثی کردن ایده های قدیمی وجود دارد. همانطور که پیتر رید مشاهده کرد، ایستادن به سمت عقب حرکت می کند.

به همین دلیل است که بلا گوتمان، قهرمان دوگانه مجارستانی در جام ملت‌های اروپا، سال سوم را برای یک مربی کشنده عنوان کرد. بازیکنان شما به شما عادت می‌کنند، بنابراین کلمات شما تاثیر خود را از دست می‌دهند و ناراحتی‌های جزئی می‌توانند به ناامیدی بزرگ تبدیل شوند. تیم های دیگر به شما عادت می کنند و استراتژی هایی برای مقابله با شما طراحی می کنند. آشنایی، رکود، شکست است. به همین دلیل است که بهترین مدیران، یا حداقل کسانی که آرزوی ساختن یک سلسله را دارند، در حالت تکامل دائمی وجود دارند.

شنبه هفتمین سالگرد انتصاب یورگن کلوپ به عنوان سرمربی لیورپول است. این گواهی بر توانایی ها و کاریزمای اوست که او بسیار فراتر از حد گاتمن پیشرفت کرده است. او با 266 روز سابقه طولانی ترین مربی لیگ برتر است. چهارمین خدمت طولانی مدت در کل لیگ؛ و تنها بیل شنکلی، تام واتسون و باب پیزلی مسئولیت بازی های بیشتر لیورپول را بر عهده گرفته اند.

اما از آنجایی که فرم لیورپول نامشخص است و در آخر هفته با 11 امتیاز کمتر از آرسنال که روز یکشنبه با آرسنال پیشتاز است فاصله دارد، این احساس قابل توجه است که او 7 فصل را در ماینتس و سپس 7 فصل را در بوروسیا دورتموند سپری کرد.

تفاوت‌های واضحی بین باشگاه‌ها وجود دارد: فوتبال عادت دارد از توضیح ساده سرپیچی کند، همان‌قدر که تصور خارش هفت ساله ممکن است وسوسه‌انگیز باشد. ماینتس با بودجه محدودی کار می کرد، در فصل ششم کلوپ از بوندس لیگا سقوط کرد و او به دلیل اینکه نتوانست آنها را در فصل هفتم به صعود برساند، استعفا داد. در دورتموند، فصل هفتم به قدری ضعیف آغاز شد که آنها در تعطیلات زمستانی در رده دوم بوندسلیگا قرار گرفتند و به رده هفتم رسیدند.

در لیورپول، فصل ناامیدکننده ششمین فصل بود (فصل 16-2015 را به عنوان اولین فصل او به حساب می‌آوریم، حتی اگر زمانی که او هدایتش را برعهده گرفت، هشت بازی گذشته بود). هفتم تقریباً استثنایی بود و چهارگانه تا آخر هفته فصل ممکن به نظر می رسید. شاید نزدیک شدن به یک جفت جام داخلی همیشه با واکنش منفی همراه بود.

اما این کمپین 2020-21 است که تا حدودی توضیح می دهد که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. در آن زمان، مانند اکنون، پرس لیورپول دقت و شدت خود را از دست داد. سوال اینجاست که چرا. این فصل، مانند آن فصل ششم، دارای یک فصل کوتاه‌تر و یک تقویم فشرده بود، برنامه‌های برنامه آخر هفته، میانه هفته، آخر هفته، وسط هفته، بدون وقفه می‌آیند. این از نظر جسمی و روحی سخت است و لیورپول نتوانسته است مانند زمان اوج خود، تیم‌ها را شکست دهد.

برنامه ی پشیمانانه همچنین به این معنی است که اگر مکانیسم های داخلی یک تیم اشتباه شود، زمان بسیار کمی برای اصلاح آنها وجود دارد. و این واقعاً مشکل این فصل بوده است. علیرغم تمام صحبت هایی که در مورد وضعیت ضعیف ترنت الکساندر-آرنولد و ویرجیل فن دایک (عمدتاً موجه) می شود، حداقل بخشی از دلیل آن این بوده است که آنها با شکست مطبوعات لیورپول افشا شده اند، چیزی که کلوپ پس از 3 شنبه گذشته به آن اذعان کرد. -3 تساوی مقابل برایتون (زمانی که پوسیدگی با وجود حضور سه نفر اول احتمالی فابینیو، جردن هندرسون و تیاگو آلکانترا در خط میانی ادامه یافت).

کلوپ گفت: “در حال حاضر گل های مشابهی را می پذیریم … جایی که آنها از همان شکاف ها عبور می کنند.” ما یک روش واقعا شجاعانه برای دفاع داریم و وقتی زمان دفاع ما کامل نیست، شکافی را باز می گذاریم.»

شکست 3-1 خارج از خانه مقابل رئال مادرید در آوریل 2021، شاید بهترین مثال برای آن باشد، دو گل اول مادرید زمانی که تونی کروس، زمان داده شده توسط پرس نادرست، پاس های اندازه گیری شده در فضای پشت الکساندر-آرنولد به ثمر رسید.

مشکل اینجاست که حریفان می دانند که آسیب پذیری های لیورپول کجاست. حداقل بخشی از دلیلی که الکساندر-آرنولد اغلب در این فصل لو رفته است این است که حریفان اکنون فضای پشت سر او را هدف قرار می دهند.

اینجاست که طول عمر کلوپ، حس آشنایی، تبدیل به موضوع می شود. تغییراتی در اینجا و آنجا وجود داشته است، گاه به گاه با بک سه یا دابل پیوت، اما اساساً، از سال 2016، پیش فرض لیورپول 4-3-3 بوده است.

به همین دلیل است که کارلو آنچلوتی پس از فینال لیگ قهرمانان اروپا گفت که لیورپول را راحت‌تر از سایر تیم‌هایی که رئال مادرید در راه موفقیت در اروپا شکست داده بود، پیدا کرده است. او گفت: «آنها هویت بسیار روشنی دارند. ما می‌دانستیم چه استراتژی را باید در پیش بگیریم – به آنها فضایی در پشت دفاع ندهیم تا با آنها برخورد کنند.»

به این معنا نیست که کلوپ در تکامل شکست خورده است: او موفق شده است و یکی از جذابیت های بزرگ دهه گذشته رقابت تاکتیکی بین او و پپ گواردیولا بوده است که هر کدام با پیشرفت های دیگری سازگار و اصلاح می شوند. اما این مرحله حیاتی این پیشرفت است، زیرا کلوپ یک تیم بزرگ را انتخاب می کند و شروع به گره زدن تیم دیگر می کند.

رادیکال ترین تأثیر این روند در خط جلو بود زیرا ورود لوئیس دیاز، با فشار دادن سادیو مانه که اکنون جدا شده به مرکز، نقش محمد صلاح را حتی قبل از آمدن داروین نونیز تغییر داد. صلاح بازتر بازی می‌کند نه تنها تاثیر او را در محوطه جریمه کاهش داده است، بلکه مسئولیت‌های الکساندر-آرنولد را تغییر می‌دهد، و باعث می‌شود که او بیشتر وارد دروازه شود و شاید حساسیت او به توپ‌هایی که پشت سر او بازی می‌شوند افزایش یابد.

سایر تنظیمات لزوماً دنبال می شوند. روز سه‌شنبه، هندرسون و تیاگو در مقابل رنجرز، به عنوان دو محور با دیوگو جوتا در مقابل نونیز بازی کردند. الکساندر-آرنولد بسیار عمیق تر از حد معمول بازی کرد، یک اقدام احتیاطی مفید در مقابل سمت چپ هجومی رنجرز، رایان کنت و بورنا باریسیچ.

با توجه به فرمی که گابریل مارتینلی در آن قرار دارد و روشی که او هفته گذشته امرسون رویال را مقابل تاتنهام عذاب داد، ممکن است نقش مشابهی برای الکساندر-آرنولد مقابل آرسنال در روز یکشنبه وجود داشته باشد، در حالی که جوتا به عنوان یک مهاجم مرکزی عمیق ممکن است به آشفتگی توماس پارتی کمک کند. -محور گرانیت ژاکا که در این فصل بسیار موثر بوده است.

شاید این پیشرفت جدید آینده باشد، شاید اینها اقدامات کوتاه مدت باشند، اما از آنجایی که جریان تکاملی در حال چرخش است، برای اولین بار پس از مدت ها سؤالاتی در مورد اینکه چگونه کلوپ می تواند قدرت خود را مهار کند، وجود دارد.