رونالدو همچنان یک مشکل و راه حلی باشکوه برای یونایتد است | کریستیانو رونالدو

سیریستیانو رونالدو خریدی مشکل ساز برای منچستریونایتد بوده است. مخصوصاً در چند هفته گذشته او – سرانجام در 37 سالگی – شروع به هم سن و سال خود کرد. او مشکلات تاکتیکی برای هر مربی ایجاد می کند، به خصوص مربی ای که به آن اختصاص داده شده است ضد فشار دادن به عنوان رالف رانگنیک او بازیکنی که بود نیست. اما اگر چه بسیار گرفته شد، اما چیزهای زیادی باقی می ماند.

اینکه این دومین هت تریک او برای منچستریونایتد بود، گواه تغییر او به عنوان یک بازیکن است. از آنجایی که او در جدول فیفا به عنوان بهترین گلزن تمام دوران از جوزف ‘پپی بیکان’ عبور کرد، به راحتی می توان فراموش کرد که وقتی در سال 2009 منچستریونایتد را ترک کرد، او هنوز ماشین گلزنی نبود که تبدیل به یک مهاجم بزرگ شده بود. گاهی اوقات از طریق مرکز مستقر می شوند. تنها در رئال مادرید بود که گل‌ها به ثمر رسید.

سه گل او مقابل تاتنهام نشان داد که او هنوز هم توانایی هایش را دارد. اولین ضربه او که از فاصله 25 یاردی به گوشه بالایی ضربه زد، زمانی که اریک دایر به طور مرموزی از روی او نشسته بود، ضربه ای بود که یادآور گل او مقابل پورتو در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال 2009 بود. ضربه دوم، تلاش یک درنده بود، با پیش بینی تهدید و زمان بندی. دویدن او و در کنار ماندن برای ضربه زدن به ضربات عرضی جیدون سانچو و هوگو لوریس. و سومین گل کلاسیک رونالدو در اواخر دوره بود که او با ضربه سر از یک کرنر، تمام عضلات گردن را تحت فشار قرار داد، مانند ادای احترام به تامی لاتون. بدون شک این بهترین عملکرد او در این فصل بود.

او متمرکز و متعهد بود. او در این بازی 8 شوت داشت که چهار برابر بیشتر از مجموع سایر بازیکنان یونایتد بود. پنج ضربه او به سمت هدف بود. هر بازیکن دیگری که در زمین حضور داشت چهار نفر را بین آنها مدیریت کرد. او سه دوئل هوایی را برد، بیش از هر کس دیگری جز دیر. از این نظر این یک نمایش عالی برای مهاجم مرکزی بود.

به عنوان پاسخی به شک و تردیدها و شایعات هفته گذشته بسیار باشکوه بود. و با این حال، مانند اغلب اوقات در مورد رونالدو، مسائل دیگری نیز مطرح است. هیچ دلیلی وجود ندارد که باور نکنیم او هفته گذشته از کشیدگی خم کننده های ران رنج می برد، اما عصبانیت در مورد کناره گیری او از دربی نشان دهنده یک مشکل گسترده تر بود. رونالدو آنقدر بزرگ شده است که هر باشگاهی که برای آن بازی کند تبدیل به رونالدو می شود. گاهی اوقات، مانند روز شنبه، زمانی که همه چیز کلیک می کند و مخالفان دفاع می کنند، خوب است. اما روزهای زیادی در این فصل وجود داشته است که کلیک نشده است، و زمانی که این اتفاق می افتد طبیعت رونالدو، وسعت وصف ناپذیر او، مشکل ساز می شود.

شنبه یک مورد در این زمینه است. رونالدو، به درستی، تیتر یک هت تریک فوق العاده خواهد شد. ثبت رکوردی که به مدت 80 سال پابرجا بوده است، به وضوح، یک دستاورد خارق العاده است. شاید 12 گل او در 21 شروع لیگ، به علاوه سهم های کلیدی مختلف در لیگ قهرمانان، کافی باشد که بازگشت او به یونایتد را بتوان به عنوان یک موفقیت (بسیار گران قیمت) ارزیابی کرد. اما فوتبال مدرن چیزی فراتر از افراد است، به ویژه برای مدیرانی که دیدگاه فلسفی رنگنیک دارند.

و او می‌داند که فراتر از درخشش رونالدو، یونایتد باز هم خوب بازی نکرد. همانطور که بارها و بارها در زمان اوله گونار سولسشر، آنها به دلیل اشتباهات مخالفان – که بی رحمانه مجازات شدند – و برتری فردی، از آن دور شدند.

رنگنیک مربی ای است که روند را در اولویت قرار می دهد، اما این روند تاتنهام بود که در بیشتر بازی بهتر به نظر می رسید. طلسم های طولانی نیمه دوم ناقص و بی کیفیت بود.

سه تیم جلویی که برای اسپرز شروع شد، 26 درصد بیشتر از سه تیم جلوی یونایتد در هر بازی فشار وارد کردند. پیامد این عدم وجود پرسینگ این است که یونایتد چاره‌ای جز پیروی از رویکرد واکنشی تحمیل شده توسط ژوزه مورینیو و بهترین نتایج آنها در دوران سولسشیر دارد. هیچ مشکلی وجود ندارد، به ویژه نه در مقابل حریفان بهتر، اما یونایتد اغلب از واکنش‌پذیری به حالت انفعال می‌لغزد. و این مطمئناً یکی از عوامل مؤثر در سقوط فزاینده هری مگوایر از نظر اعتماد به نفس و شکل بوده است.

دو بار یونایتد اجازه داد تاتنهام به بازی برگردد. تیم های دیگر مانند اسپرز بخشنده نخواهند بود. و این مشکلی است که رونالدو ایجاد می کند. او قادر به نمایش هایی مانند این است، زمانی که سال ها به پایان می رسد و او دوباره یک مهاجم باشکوه به نظر می رسد، اما حتی زمانی که او انجام می دهد تمایل دارد اشتباهات را بپوشاند.

بخشی از آن به ماهیت تکه تکه این تیم یونایتد مربوط می شود، و این واقعیت که رنگنیک به دلیل وضعیت موقت خود تضعیف شده است، به نظر می رسد که در تضاد با وضعیت کلی آن باشد. اما همچنین به این دلیل است که شیوه بازی رونالدو، تمرکز روی یک فرد، جبران کمبود پرسینگ او (تک‌ل‌ها: 0؛ مهارها: 1)، با اکثر تفکرات مدرن در تضاد است.

رونالدو یک معماست. بعید است تاریخ بازگشت او به اولدترافورد را موفقیت آمیز تلقی کند. اما در چنین روزهایی، او غیرقابل انکار دیدنی است. او با اراده قوی باقی می ماند. هنوز ممکن است برخی از کارهای برجسته انجام شود.