“ما خارجی هستیم”: قایق سازان زن اینستاگرام | اخبار انگلستان

بالیندا جوسلین در تمام زندگی خود مالک، مسابقه، نگهداری و تعمیر قایق بوده است. بنابراین هنگامی که پس از شروع مدرسه فرزندانش به دنبال کار می‌گشت، به قایق‌سازی محلی خود در ایپسویچ نزدیک شد. آنها به او پیشنهاد کار به عنوان تکمیل کننده دادند و زندگی او به سرعت با سمباده زدن، رنگ آمیزی و لاک زدن تسخیر شد. جاسلین 48 ساله می‌گوید: «در دروازه مدرسه کاملاً کثیف آمدم.

او که مشتاق یافتن زنان دیگری است که اشتیاق او را به اشتراک می‌گذارند، در ماه مه 2021 یک حساب اینستاگرام به نام زنان در قایق‌سازی راه‌اندازی کرد. او می‌گوید: «فکر می‌کردم نمی‌توانم تنها زنی در جهان باشم که به تعمیر قایق‌ها علاقه دارد. می‌خواستم با زنان دیگر ارتباط برقرار کنم و داستان‌هایشان را بشنوم. من چند زن باورنکردنی و الهام بخش را کشف کرده ام.”

بلیندا جوسلین

در ابتدا، هدف این بود که دستاوردهای یکدیگر را جشن بگیرند، اما هنگامی که زنان در مورد تجربیات خود صحبت کردند، شروع به به اشتراک گذاشتن برخی از مشکلات و نبردهای خود کردند. قایق سازی هنوز تا حد زیادی یک حفاظتگاه مردانه است. بسیاری از زنان جنسیت گرایی را تجربه کرده اند و دریافته اند که برای اثبات مهارت های خود باید سخت تر از مردان تلاش کنند.

جاسلین می‌گوید: «به عنوان یک صنعت، ما فاصله زیادی با برابری جنسیتی داریم. “خیلی بیشتر می توان انجام داد.” جاسلین می‌خواهد این حساب یک نیروی لابی برای برابری و تنوع در قایق‌سازی و همچنین مکانی برای نمایش و حمایت از زنان در صنعت باشد.

ساشا واکر

“شما بخش خود را از یک مجسمه زیبا تولید می کنید”

سروصدا و تق تق قایق‌سازی ریتم‌های برپایی جشنواره یا کنسرت را به یاد ساشا واکر می‌اندازد. واکر، 53 ساله، مدیر سابق تور و عامل موسیقی، اکنون به عنوان تکمیل کننده کار می کند و قایق های ساخته شده در Spirit Yachts در ایپسویچ را سمباده و لاک می کند.

ما به عنوان یک خدمه با یک هدف مشترک کار می کنیم. آن همه سر و صدا، آن همه انرژی مستقیماً از من می گذرد. من از آن تغذیه می کنم،» او می گوید.

پس از ترک لندن پنج سال پیش، واکر در نزدیکی ایپسویچ نقل مکان کرد و مدرک عکاسی را شروع کرد. در سال 2017، او از Spirit بازدید کرد تا از افراد در محل کار عکس بگیرد و بلافاصله احساس کرد که در خانه است: “من عاشق جو و قایق ها بودم.”

زمانی که مدیر عامل اسپیریت، کارن آندروود، به واکر فرصتی برای تمرین به عنوان یک تمام کننده پیشنهاد داد، او این فرصت را گرفت. “عاشقشم. واکر می گوید من میز یا ایمیل ندارم. من همیشه در حال حرکت هستم، همیشه با چوب در تماس هستم. در نهایت تقریباً قایق را مانند پشت نهنگ در آغوش می کشم. خیلی فیزیکیه

او می گوید: «این واقعاً ناب، هنری و خلاقانه است. “شما بخش خود را از یک مجسمه زیبا تولید می کنید.”

واکر می‌گوید: تقریباً یک سوم نیروی کار در Spirit زن هستند، اما همه قایق‌سازی‌ها آنقدر فراگیر یا حمایت‌کننده نیستند. در جاهای دیگر، «با زنان خوب رفتار نمی شود و برای اثبات خود ساخته نمی شوند».

او می‌گوید حتی در جایی که برابری جنسیتی وجود دارد، باز هم می‌تواند بیشتر برای زنان مبارزه کند – ابزارها و لباس‌های کار اغلب برای مردان طراحی می‌شوند: «ما نیاز به اصلاح داریم، اما این ما را بی‌فایده یا ضعیف نمی‌کند».

بلیندا کری

“مردم با شما طوری صحبت می کنند که انگار شما یک پیشگام هستید”

دوستان و خانواده کار بلیندا کری را به عنوان “نقاش و هتک حرمت” توصیف می کنند. او یا با زحمت سطوح و پایان های یک قایق را آماده می کند یا با یک آسیاب مسلح، قطعاتی از بدنه را هک می کند.

او می گوید: «تعمیر و نگهداری قایق تخصص من است. “در حال حاضر من در حال زنگ زدایی هستم و با نقاط ناهموار در سنگرهای فولادی برخورد می کنم.”

کری، 28 ساله، یک قایق ساز خوداشتغال است که در تعمیر و نگهداری قایق ها در خشکی و دریا کار می کند. او در حال حاضر بر روی بازسازی یک قایق موتوری لوکس 30 متری 1962 به عنوان پیمانکار صاحب قایق در ساوتهمپتون کار می کند.

او همیشه خود را نمی دید که به دریا می رود. وقتی در ایرلند شمالی بزرگ شد، آسیب دیدگی کمر در دوران نوجوانی باعث شد تا شغل برنامه ریزی شده او در ارتش خنثی شود. سال‌ها طول کشید تا یاد بگیریم چگونه با درد مزمن او زندگی کنیم و احساس کنیم که می‌توانیم یک حرفه‌ای سخت را شروع کنیم.

او سه سال پیش یک دوره کارآموزی سنتی دریانوردی را با کشتی های تاریخی ملی، که شامل یک دوره قایق سازی بود، گذراند. او می‌گوید: «برای داشتن یک زندگی با کیفیت، باید کارهای زیادی را برای سلامتی‌ام انجام دهم، اما زمانی که این تلاش در شغلی که دوست دارم به ثمر می‌رسد، بسیار مفیدتر است.»

به عنوان یک زن در صنعت دریایی، او هنوز فشار زیادی را برای اثبات خود احساس می کند. او می‌گوید: «دوست دارم ببینم که چه کسی می‌تواند در این صنعت کار کند، تغییر کند. «مردم با شما طوری صحبت می کنند که انگار شما یک پیشگام هستید. فضای زیادی برای بهترین نبودن در حیاط وجود ندارد: “آیا به من اجازه می‌دهی جدید باشم یا یاد بگیرم، یا فکر می‌کنی من خوب نیستم چون یک زن هستم؟”

او معتقد است که گروه ها در رسانه های اجتماعی می توانند کمک کنند. «دیدن زنان دیگر که کارهای خودشان را انجام می دهند، به ویژه زنانی که از من جلوتر هستند و تجربه بیشتری دارند، دلگرم کننده است. چیزی به شما می دهد که بتوانید آن را هدف بگیرید.»

اوبیوما اوجی

“قدرت بدنی یک عامل نیست، بلکه در مورد حل مشکل است”

اوبیوما اوجی که به تازگی صلاحیت قایق‌سازی را کسب کرده است، می‌گوید در نزدیک شدن به آب، چیزی اساسی وجود دارد.

او می گوید که اوجی، 43 ساله، و سه تن از فارغ التحصیلان دیگرش از آکادمی قایق سازی لایم رجیس، استارت آپی را راه اندازی کرده اند که قایق های چوبی با قیمت بالا و با قیمتی مناسب را ساخته اند که به دلیل کیفیت، مهارت و پایداری مورد توجه قرار گرفته اند.

اوجی به عنوان یک طراح داخلی در Ikea کار می کرد که بیماری همه گیر باعث شد او یک وقفه شغلی داشته باشد و یک دوره قایق سازی را شروع کند. او آن را فرصتی برای یادگیری مهارت‌های عملی بیشتر و تقویت انگیزه خلاقانه‌اش می‌دید – در اوایل کارش در طراحی سرامیک و معماری داخلی کار می‌کرد.

او می‌گوید که این دوره را با این فکر آغاز کرد که به قلاب‌زنی یا بادبان‌سازی علاقه‌مند است، اما او می‌گوید: «اما این کار چوبی بود که بیشتر از همه لذت بردم. «هر تکه چوب متفاوت است و نمی‌توانید آن را مجبور کنید، باید آن را متمایل کنید، بخوانید. قدرت بدنی یک عامل نیست، بلکه در مورد حل مشکل است.

زنان در این دوره در اقلیت بودند، همانطور که در صنعت قایق سازی هستند. اوجی می گوید: «ما خارجی هستیم.

گیل مک گاروا

“شکل یک قایق به شما می گوید گذشته، شغل، خط ساحلی آن”

گیل مک‌گاروا معمولاً وقتی قایق‌های سنتی خود را در کارگاه لایم رجیس خود می‌سازد، برنامه‌ای برای دنبال کردن ندارد. او با یافتن یک کشتی در معرض خطر انقراض، ماکتی را که او آن را قایق دختر می نامد، می سازد، و خطوط قایق مادر را دنبال می کند و با چشم می سازد.

او می گوید: «من همیشه به سمت قایق های کار کشیده شده ام. «آنها حس عملکرد قوی دارند. آنها قوی و زیبا هستند و هر قایق داستانی دارد. شما به شکل قایق نگاه می کنید و به شما می گوید گذشته، شغل، خط ساحلی.

مک گاروا، 57 ساله که سال ها در قایق زندگی می کرد، تصمیم گرفت بعد از حرفه در تئاتر و به عنوان مترجم به زبان اشاره، آنها را مورد توجه خود قرار دهد. او 18 سال پیش در رشته قایق سازی آموزش دید و علاقه زیادی به حفظ میراث فرهنگی دارد.

کارهای او شامل ساخت 9.75 متری خلبانی کرنیش است که در دهه 1980 توسط قایق‌ساز صنعتگر رالف برد احیا شد. مسابقه با آنها در حال حاضر یک ورزش محبوب است.

او می‌گوید: «اغلب به‌عنوان یک قایق‌ساز سنتی، روی بازسازی تمرکز می‌کنیم، اما من خوش‌شانس بودم که علاقه‌مندی به کنسرت‌ها افزایش یافت و باشگاه‌ها قایق‌های جدیدی را راه‌اندازی کردند. “این افتخاری بود که رالف برد را به عنوان مربی من داشته باشم – بسیار مهم است که کسی بگوید شما می توانید این کار را انجام دهید.”

مک گاروا با برنده جوایز متعدد، از جمله مدال امپراتوری بریتانیا برای خدمات به قایق سازی کلینکر و صنایع دستی میراثی، کارگاه های آموزشی در سراسر کشور برگزار می کند و داستان هایی درباره نقش این قایق ها در میراث ما به اشتراک می گذارد.

او می‌گوید: «این هنوز یک مکان نگهداری مردانه است، اما من همیشه معتقد بودم که هر چیزی ممکن است. ما به الگوهای بیشتری برای زنان نیاز داریم.»