لهستان روسیه را به ادعاهای اغراق آمیز زیست محیطی در کانال کانال متهم کرد | لهستان

لهستان روسیه را به استفاده از نگرانی های محیطی اغراق آمیز برای توقف ساخت پروژه کانال متوالی بر سر دسترسی به دریای بالتیک متهم کرده است.

خبرگزاری های روسی حداقل در پنج سال گذشته مدعی شده اند که کانال اسپیت ویستولا به پارک طبیعی حفاظت شده اتحادیه اروپا آسیب می رساند. این کانال از بخش لهستانی ویستولا اسپیت می‌گذرد و به این کشور دسترسی مستقیم به دریای بالتیک می‌دهد. پیش از این، تمام دسترسی های دریایی از طریق تنگه Pilawa تحت کنترل روسیه در منطقه کالینینگراد انجام می شد.

شورای حقوق بشر روسیه ادعا می کند که تف و تالاب ویستولا، که هر دو بین روسیه و لهستان مشترک هستند، یک “شیء طبیعی منحصر به فرد” را تشکیل می دهند.

خبرگزاری دولتی روسیه اسپوتنیک در آوریل گفت: «ساخت این کانال نه تنها مستلزم جنگل‌زدایی است، بلکه رژیم آبی خلیج را نیز تغییر می‌دهد، که احتمالاً اکوسیستم‌های موجود را مختل می‌کند».

سایر اخبار روسیه ادعا کردند که این کانال تنوع زیستی محلی را از بین خواهد برد و یک تحریک نظامی ارائه کرد.

دولت لهستان که کانال را به عنوان یک اقدام اقتصادی در نظر گرفته است، دستور تحقیقاتی را داد که شواهدی را از 16 نشریه روسی جمع آوری کرد.

روسیه از مسائل رویه ای و فشار سیاسی بر کمیسیون اروپا برای بی ثبات کردن سرمایه گذاری استفاده کرد. استانیسلاو ژرین، سخنگوی دولت، گفت: همچنین از اطلاعات نادرست و تبلیغات برای تضعیف یا تمسخر مشروعیت سرمایه‌گذاری استفاده کرد.

صرف نظر از تلاش‌های لهستان برای رد ادعای آسیب‌های زیست محیطی، دادگاه دادگستری اروپا (ECJ) معتقد است که این کانال به حیات وحش محلی و تنوع زیستی تالاب آسیب می‌رساند. این پروژه ناقض دستورالعمل کمیسیون اروپا برای زیستگاه‌ها بود. علی‌رغم نگرانی‌های اروپا، دولت لهستان این پروژه را پیش برد و شروع به حفاری در پارک حفاظت شده اتحادیه اروپا کرد. ECJ به ازای هر روزی که کانال در حال ساخت است، 100000 یورو جریمه خواهد شد، اما از زمان صدور حکم دادگاه هیچ جریمه‌ای اعمال نشده است.

رابرت بیدرون، نماینده لهستانی پارلمان اروپا معتقد است که تلاش های روسیه برای جلوگیری از این پروژه به دلایل زیست محیطی دارای انگیزه های پنهانی است.

او گفت: «فکر نمی‌کنم حفاظت از محیط زیست به طور ناگهانی برای دولت روسیه بسیار مهم شده باشد. ادعاهای روسیه تخیلاتی با هدف عدم تکمیل سرمایه گذاری است که می تواند حاکمیت لهستان را تقویت کرده و آن را از تصمیمات طرف روسی در مورد عبور کشتی ها مستقل کند.

سه کارشناس محیط زیست به آبان نیوز گفتند که این کانال کمترین تأثیری را بر محیط زیست محلی خواهد داشت.

پروفسور یان مارسین وسلاوسکی از آکادمی علوم لهستان، پروفسور لخ استمپنیویچ و دکتر میکال گوک در دانشگاه گدانسک، می‌گویند: «این کانال احتمالاً تأثیر کمی بر محیط‌زیست دریایی خواهد داشت، زیرا یک دروازه‌ای است که از دو طرف بسته شده است. بنابراین جریان آب بین خلیج گدانسک و تالاب ویستولا حداقل خواهد بود.

هزینه کل کانال 230 میلیون یورو برآورد شد که یکی از گران ترین پروژه های ساختاری است که دولت لهستان تامین مالی کرده است. مطالعه سال 2019 توسط پروفسور Włodzimierz Rydzkowski، از دانشگاه گدانسک، نشان داد که بازگشت سرمایه 650 سال طول می کشد.

با ظرفیت کامل، روزانه 12 کشتی متوسط ​​عبور می کردند که 50 مایل دریایی صرفه جویی می کرد و از بازرسی های گمرک روسیه اجتناب می کرد. هیچ محموله ای مکرر یا فله ای وجود ندارد که به و از Elblag ارسال شود [Poland] از طریق کانال، “ریدزکوفسکی گفت.

به گفته پروفسور داریوش بوگایسکی از آکادمی نیروی دریایی لهستان، این کانال در اروپای شرقی نیز مزیت نظامی قابل توجهی ندارد.

«در شمال شرقی لهستان، ما حجم فزاینده ای از فعالیت های نظامی داریم. برای تامین پادگان های شمال البلاگ، دو ساعت رانندگی از گدانسک طول می کشد. کانال این حمل و نقل را سریعتر می کند، اما در صورت جنگ، قطع کردن آن بسیار آسان است.

پیوتر آداموویچ، نماینده مخالف حزب میانه رو پلتفرم مدنی، مدعی است که این کانال یک پروژه سیاسی است که برای تقویت حزب حاکم قانون و عدالت (PiS) طراحی شده است.

پایان دادن به پروژه پس از چندین دهه بحث، موفقیت سیاسی بزرگی است. این کانال به خودی خود تأثیر اقتصادی یا استراتژیک واقعی ندارد و من شک دارم که دولت پس از بیان نظر خود به حفظ آن اهمیت دهد.»

“در مورد نگرانی روسیه در مورد محیط زیست، با نوشیدن آب لوله کشی آنها، من معتقدم کالینینگراد نگرانی های زیست محیطی بزرگتری نسبت به چند ماهی دارد.”

دولت روسیه به درخواست ها برای اظهار نظر پاسخ نداد.

یان ویلکانوفسکی، رئیس شعبه صندوق جهانی حیات وحش در منطقه ویستولا، گفت که نحوه شروع ساخت و ساز توسط دولت لهستان “غیرقابل قبول” بود.

“آنها بدون اینکه به کسی بگویند جنگل را مهر و موم کردند و پاکسازی کردند و به ما فرصتی برای انتقال حیات وحش از یک طرف محل ساخت و ساز به طرف دیگر باقی نگذاشتند”. .

تیم ویلکانوفسکی نتوانسته است تخمین بزند که اکنون چند گونه از زیستگاه معمول خود قطع شده اند. او گفت: “از آن زمان ما با مدیر ساخت و ساز برای حفاظت از حیات وحش باقی مانده همکاری کرده ایم.”

“غرامت اکولوژیکی” توسط PiS ساخته شده است: یک ذخیره گاه و ساحل مصنوعی 180 هکتاری که در تالاب از شن های جابجا شده ساخته می شود.

به گفته ویلکانوفسکی، مشکل اساسی از لایروبی مستمر پس از ساخت خواهد بود که «نور خورشید را مسدود می‌کند و بستر مرده‌ای را ایجاد می‌کند» و سموم مضر را از آفت‌کش‌ها و فاضلاب‌هایی که قبل از دهه 1990 رها شده‌اند، بیرون می‌آورد.

«این یک اکوسیستم شکننده است. تا همین اواخر حتی شنا هم مجاز نبود.

Hanna Mazur-Marzec، رئیس بخش بیوتکنولوژی دریایی در دانشگاه گدانسک، گفت که حتی قبل از ساخت و ساز، وضعیت زیست محیطی در تالاب وخیم بود: “کانال مشکل اصلی تالاب و اکوسیستم آن نیست. اولویت باید کنترل و فیلتر فاضلاب باشد. من رسوباتی را در سواحل تالاب گرفته ام که درجه ای از اتروفیکاسیون را نشان می دهد که آب را غیرقابل سکونت می کند. همکاران من در کالینینگراد گاهی گزارش هایی از پرندگان و حیوانات مرده در طول شکوفایی جلبک های سبز-آبی ارسال می کنند که نشان دهنده وضعیت بدتری در آن سمت تالاب است.

صرف نظر از بحث های زیست محیطی، کانال اکنون باز است. این کانال در 17 سپتامبر، سالگرد حمله نیروهای شوروی به لهستان در سال 1939 افتتاح شد.

مارک گروبارچیک، معاون وزیر زیرساخت لهستان گفت: «در این روز نمادین، ما سلطه روسیه را در منطقه خواهیم شکست.

این مقاله با پشتیبانی از Journalismfund.eu.