شیرزن ها نشانگر جام جهانی را برای اثبات بی حد و حصر بودن مناظر بر زمین می گذارند | تیم فوتبال زنان انگلیس

Uدر یک ماه تقریباً کامل، انگلستان چند پرتو طلایی دیگر از آفتاب ریخت. همانطور که بازگشت به خانه پیش می رود، این بیشتر کادرها را علامت زد: یک فضای جشن. استادیوم ملی نزدیک به اندازه کافی پر است. زمانی که ایستگاه مترو مردم خود را به سمت المپیک راه می‌برد، حس قابل لمس مناسبتی را احساس می‌کرد. سپس منظره غرش‌آلود در داخل پخش شد و این حس نیروبخش که در حالی که قهرمانی‌های تابستانی شیرزن‌ها سکوی پرشی آن بودند، هنوز نمی‌توان گفت دقیقاً کجا فرود می‌آیند.

پاسخ ممکن است تا 20 آگوست مشخص شود، زمانی که دو تیم برتر جام جهانی در استادیوم استرالیا به مصاف هم خواهند رفت. به سختی می توان گفت که ما در حال تماشای آنها در اینجا هستیم. انگلستان و ایالات متحده آمریکا، گاه به طرز نگران‌کننده‌ای باز و به‌طور مداوم در جریان گاز قرار گرفتند که به‌طور هم‌زمان به هیچ وجه معنی نداشت. حتی اگر هیچ جایزه‌ای ارائه نمی‌شد، در دید آشکار، دلیلی وجود داشت که دیدنی‌های انگلیس باید نامحدود باشد: این که، با کسب تنها سومین برد خود در 19 تکرار این مسابقه، آنها در زمانی که به نظر می‌رسد حرکتی غیرقابل انکار بود، یک نشانگر را به ثبت رسانده‌اند. .

عصری برای غسل درخشش بود، اما همچنین شبی بود که می‌توان سایه‌ها را در آن درک کرد. قبل از شروع بازی، ده ها تن از اولین تیم رسمی زنان انگلیس در سال 1972، به رهبری کاپیتانشان، شیلا پارکر، در رختکن خانه با کلاه پوشیده شدند. آنها با برگزاری جوایز جدید خود، که 50 سال دیر اهدا شد، گارد افتخاری را برای جانشینان امروزی خود تشکیل دادند و فرار از این بدبختی غیرممکن بود. هر قدمی که این تیم و این ورزش به جلو برداشته است، به دلیل بی توجهی های قبلی، احساس نیاز و بارگذاری بیشتری می کند.

چقدر پارکر و هم‌عصرانش باید از سرعت و تخیل چهار نفره جلوی انگلیس لذت می‌بردند، که دفاع ضعیف ایالات متحده را در زمین اجرا کردند و مستحق شکست‌هایی بودند که گل‌هایشان را به ارمغان آورد. چقدر آنها باید کلاس کیرا والش، ستاره قهرمانی اروپا و اکنون گران ترین بازیکن جهان را تحسین می کردند، کسی که در دقیقه 24 وقتی جیب رز لاول را برداشت و با یک پاس واضح دیگر به مهاجمانش خط ها را شکست. و اگر لوسی برنز با عرض چند اینچ، یک گیلاس را پس از یک ضدحمله که نمایشی از نقاط قوت این تیم را در 10 ثانیه هیجان‌انگیز به نمایش گذاشت، چقدر خوشحال می‌شدند.

بازدیدکنندگان علیرغم داشتن ابرهای تیره تر برای پیمایش، مقدار زیادی از خود را آوردند. فقط بازیکنان ولاتکو آندونوسکی می‌دانند که آیا گزارش یتس، که در روز دوشنبه انتشار آن، در بازی داخلی آنها نور تکان‌دهنده‌ای را در مورد سوءاستفاده و سوء رفتار جنسی در بازی داخلی آن‌ها نشان می‌دهد، بر عملکرد جمعی یا فردی آنها در شب تأثیر گذاشته است یا خیر. مگان راپینو و بکی ساوربرون از جمله کسانی بودند که بار عاطفی را که در ساخت آن قرار داده بود تصدیق کردند و مطمئن‌ترین نتیجه این است که، با یا بدون زمینه تیره و تار، آنها نیز فوق‌العاده عمل کردند.

اگر سوفیا اسمیت، 22 ساله از پورتلند تورنز که به طرز هیجان انگیزی خط را رهبری می کرد، شانس اولیه را برای خود به ارمغان می آورد، می توانست نوعی بالشتک اولیه را ایجاد کند که به ندرت از آن دست می کشید. اما اسمیت آن را با یک گل تساوی دقیق جبران کرد و پس از نیمه تمام با ضربه ای که از کنار دروازه به بیرون رفت نزدیک بود این ترفند را تکرار کند. در میان رقابت سخت، او بهترین مهاجم زمین بود و در کنار حتی جوان‌تر ترینیتی رادمن، که گل مردود بی‌رحمانه‌اش به طرز شگفت‌انگیزی کار شد، به‌طور قاطع اظهار داشت که هیچ دوره‌ای با سوت تمام وقت ریم حسین به پایان نمی‌رسد.

وقتی این صدا به صدا درآمد، والش به نشانه پیروزی دست هایش را بالا برد. مهم این بود که انگلیس موج را در اینجا حفظ کرد و صدای زمانی که لورن همپ دروازه را باز کرد، در پایان 10 دقیقه ابتدایی نفس‌گیر، قابل مقایسه با هیاهویی بود که کلویی کلی در ماه ژوئیه علیه آلمان تاریخ را از محدوده مشابهی نوشت. جمعیتی که تقریباً 77000 نفر بودند، درگیر بودند، خواه به آرامی شعارهای هواداران مهمان را سر می دادند و یا به دنبال تصمیم دیگری در VAR بودند تا به راه خود ادامه دهند، همانطور که اتفاق افتاد.

راه برای جمع آوری استادیوم های بزرگ این است که با کیفیت، هدف، ذوق نمایش و پیروزی در همه این ها بازی کنید. زمانی که ایالات متحده آخرین بار در فوریه 2015 از انگلستان بازدید کرد، تنها 14389 نفر در میلتون کینز حضور داشتند: از آن زمان تاکنون چیزهای بسیار بدی رخ داده است.

اگر بخواهیم بیماری های گذشته و طولانی مدت برای همیشه از بین بروند، باید خیلی بیشتر ادامه پیدا کند. تیم‌ها پس از بیرون آمدن، پشت بنری با مضمون «از بازیکنان محافظت کنید» ایستادند که اشاره‌ای به فقدان پادمان‌های شناسایی شده در یافته‌های سالی کیو یتس دارد. به نظر می رسد اجتناب ناپذیر است که این ورزش محاسبات بیشتری را با خود انجام دهد. 90 دقیقه پس از آن یک پادزهر مختصر ارائه داد: جشنی در مورد دلیل اینکه هر کسی اصلاً این کار را به عهده می گیرد.

همانطور که سارینا ویگمن و تیمش یک بار دیگر با حمایت آنها ارتباط برقرار کردند، قدردانی مجدد از آن آسان بود. چه این یک پیش غذا برای فینال استرالیا و نیوزلند 2023 بود یا نه، آن تورنمنت در صورتی که نمایش های بسیار مشابهی را ارائه دهد، سطح آن را بیشتر خواهد کرد. این یک تکرار پر جنب و جوش از همه چیزهایی بود که انگلستان کل یک ملت را اسیر خود کرد. همچنین به موقع ترین یادآوری بود که فوتبال باید سرگرمی سالم و بدون محدودیت ارائه دهد.