آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Oدر روز جمعه، در آستانه اولین جام جهانی راگبی زنان نیوزلند، آخرین هزار بلیط در حال از بین رفتن بود. بارهای اطراف ادن پارک شروع به بررسی انبارهای نوشیدنی خود کردند. طرفداران پیراهن های راه راه مشکی خود را امتحان کردند – اولین خط لباس رسمی تیم که در نهایت سال گذشته توسعه یافت.
کندرا کوکسج، پربازیگرترین بازیکن تیم، می‌گوید: «دختران صحبت می‌کردند، در خیابان‌ها راه می‌رفتند، و مردم می‌گفتند سرخس‌های سیاه آنجا هستند». “من از افرادی که با آنها به مدرسه ابتدایی رفتم پیام دریافت می کنم … آنها با پیراهن عکس می فرستند.”
انفجار هواداران نیز با دوز اضطراب همراه شده است. سارا هیرینی که پس از کسب مدال نقره در جام جهانی هفت گانه این ماه، مستقیماً به ترکیب تیم 15 تیم بازگشته است، “در حال غاز کردن” است. او در یک مصاحبه رادیویی جمعه گفت: “نزدیک بودن به 40000 احمقانه است.”
حتی کوکسج، کهنه سرباز سه جام جهانی از جمله مبارزات پیروزمندانه نیوزلند در سال 2017، هرگز آن سطح از قرار گرفتن را تجربه نکرده است. “چی [does] به نظر می رسد – چگونه می خواهیم همدیگر را در زمین بشنویم؟
اینها مجموعه جدیدی از نگرانی ها هستند که ناشی از موفقیت هستند، زیرا راگبی زنان رونق ملی و بین المللی را تجربه می کند. در سالی که مسابقات زنان در خارج از کشور جمعیت بی‌سابقه‌ای را به خود جلب کرده است، سرخس‌های سیاه اولین جام جهانی خانگی خود را در روز شنبه در استادیوم فروخته شده ادن پارک آغاز خواهند کرد. انتظار می رود فروش از 40000 فراتر رود و رکورد قبلی راگبی زنان را بشکند: 29581 که نوامبر گذشته در Twickenham ثبت شد.
آلیس سوپر، مفسر راگبی و مدافع ورزش زنان، می‌گوید: «لحظه تبدیل شدن است – و مدت‌هاست که می‌گذرد». این اولین سال قراردادهای حرفه ای سرخس سیاه است و سوپر معتقد است که احتمالاً این آخرین جام جهانی است که تیم های آماتور فرصتی برای راهیابی به آن دارند. این مسابقات نقطه عطفی برای راگبی زنان است، زیرا این کد پایگاه هواداران خود را ایجاد می کند و به طور فزاینده ای در سطح بالا حرفه ای می شود.
سوپر می گوید: «این پایان آماتوریسم برای راگبی زنان است. “انگلیس به عنوان رهبر و برگزیده مسابقات شناخته شده است، زیرا آنها ابتدا سرمایه گذاری کردند … اما ما شاهد تعداد فزاینده ای از تیم های دیگر بوده ایم که این را به سرعت انجام می دهند. امسال ایتالیا، ولز، ایرلند و نیوزلند همگی به آنها ملحق شده‌اند.”
او می‌گوید که این تغییر بر هر سطح از ورزش تأثیر می‌گذارد، و احتمالاً به اقیانوس آرام نیز سرازیر می‌شود، جایی که استعدادهای جدید در حال ظهور هستند، با فیجی برای اولین بار در سال جاری. سوپر می‌گوید: «شما نمی‌توانید یک لباس حرفه‌ای داشته باشید، بدون اینکه به توسعه بازیکنانی که قرار است وارد شوند، نگاه کنید. بنابراین فکر می‌کنم این اولین باری خواهد بود که ما شاهد سقوط به لیگ‌های داخلی خواهیم بود.»
از آنجایی که All Blacks در صحنه بین المللی در حال مبارزه هستند، ظهور سرخس سیاه در پنج سال گذشته به تزریق هیجان جدید به بازی کمک کرده است. اما سال‌ها سرمایه‌گذاری کم، تأخیر در اعطای قراردادهای حرفه‌ای، مشکلات فرهنگی و تعداد نسبتاً کم مسابقات – زنان تقریباً نصف همتایان مرد خود در سال بازی می‌کنند – همگی آسیب‌هایی را به همراه داشته است.
و در حالی که سرخس ها قهرمان جام حذفی می شوند، پس از یک سال ناامیدکننده، دور از علاقه مندی های قهرمانی هستند. گل رزهای سرخ انگلیس که از 25 بازی پیروز متوالی قابل توجهی پشت سر گذاشته است، به نظر می رسد که جام را از آن خود کند. شکافی در تجربه و سرمایه گذاری مالی باز شده است: رزها برای یک سال بیشتر حرفه ای بوده اند و 1200 کلاه آزمایشی نسبت به 380 نیوزلند دارند.
وین اسمیت مربی سرخس سیاه می گوید: «بازی تغییر کرده است. “شما مراحل اولیه بازی حرفه ای را در اینجا دارید، و زنانی را دارید که از اروپا آمده اند که چند سالی حرفه ای بوده اند. پول زیادی برای بازی آنها ریخته شده است.”
اما سرخس سیاه همچنین برای کشوری بازی میکند که هنوز با از دست دادن برتری راگبی بین‌المللی کنار می‌آید، و وزن یک ملت در انتظار بسیار بر دوش آنهاست.
اسمیت می گوید: «چشم انداز کمی متفاوت است، اما انتظار همچنان باقی است.
برای برخی، این به نگرانی‌هایی منجر می‌شود که عملکرد ناامیدکننده‌ای نشان می‌دهد که پوشش نوپا، به سختی به دست آمده و حمایت از تیم‌های زنان کاهش می‌یابد. سوپر می‌گوید: «همه یک برنده را دوست دارند، و من نگران هستم که اگر در این مسابقات به اندازه کافی پیشرفت نکنیم، این پوشش به صورت محلی کاهش می‌یابد. ما همیشه بهترین استعدادهای جهان را داریم. اما الان برنامه استعداد پلاس است و ما دیگر بهترین برنامه دنیا را نداریم. بنابراین اینجا جایی است که ما باید به صورت جمعی بازی کنیم.”
مربیان امیدوارند این تورنمنت به تیم اجازه دهد تا این شکاف تجربه را کاهش دهد. آنها زیاد بازی نمی کنند و من فکر می کنم که منعکس شده است [in the performance]گراهام هنری، مربی کم حرف سابق آل بلکز که اکنون دستیار اسمیت در سرخس های سیاه است، می گوید: «بازی مردان پایگاه بزرگی دارد – آنها از پنج سالگی بازی کرده اند. برخی از این دختران تا اواخر زندگی خود شروع به بازی نکرده اند، بنابراین آن دانش درونی را ندارند.»
جدای از شانس موفقیت، برای هواداران قدیمی، چشم انداز یک جام جهانی خانگی که تمام شده فروخته شده است، انرژی بخش است.
ترور مالارد، نماینده پارلمان می گوید: «من تا جایی که می توانم در مسابقات حضور خواهم داشت. رئیس قبلی مجلس احتمالاً سرسخت‌ترین و دیرینه‌ترین طرفدار راگبی زنان در پارلمان است – مسابقه‌ای در حاشیه بازی‌های محلی که زمانی برای شرکت در یک مسابقه از کنفرانس حزب کارگر بیرون رفتند. ملارد با تماشای رقابت سرخس سیاه در چهار کشور دیگر، می‌گوید تماشای آنها در خاک خانه «فوق العاده» خواهد بود. او می‌گوید: «آنها مطمئناً به دلیل کمبود مسابقات و سرمایه‌گذاری مورد علاقه نیستند. اما من همچنان از آنها حمایت می کنم تا غافلگیر شوند و جام را حفظ کنند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
