پشت افزایش ناگهانی آزمایش های موشکی کره شمالی چیست؟ | کره شمالی

میلیون‌ها نفر از ساکنان شمال ژاپن صبح روز سه‌شنبه زمانی که از پرواز یک موشک کره‌شمالی بر فراز سرشان مطلع شدند، احساس دژاوو را تجربه خواهند کرد. پنج سال پیش از آن، آنها دو بار با هشدارهای دولت ژاپن مبنی بر پناه گرفتن پس از پرتاب موشک توسط پیونگ یانگ، از خواب فرو رفته بودند.

موشک میان‌بردی که در آزمایش این هفته شرکت داشت، به دور از وزوز کردن پشت بام خانه‌های مزرعه هوکایدو بود – این موشک در ارتفاع 1000 کیلومتری به سمت اقیانوس آرام پرواز کرد و در آنجا بدون حادثه بیش از 3000 کیلومتر به پایین سقوط کرد. شرق ژاپن

با این حال، با وجود اینکه پرواز رکوردشکنی آن پیامی نه به ژاپن، بلکه به کاخ سفید بایدن بود، باعث نگرانی قابل درک در میان ساکنان شد.

مانند هر نمایش بزرگ دیگری از قدرت نظامی کره شمالی، زمان بندی و زمینه به اندازه هر نشانه ای مهم است که تسلیحات این رژیم از نظر فناوری پیشرفته تر و تهدیدکننده تر می شوند.

توافق بین ناظران پیونگ یانگ این بود که رهبر کره شمالی، کیم جونگ اون، در حالی که این کشور برای برگزاری کنگره نادر حزب کمونیست آماده می شود، از انجام هرگونه اقدامی که می تواند مرکز توجه منطقه را از چین – متحد اصلی و بزرگترین کمک کننده کره شمالی – بدزدد، اجتناب کند. در 16 اکتبر

اما دلایل قانع‌کننده‌ای وجود دارد که چرا پیونگ‌یانگ این لحظه را برای پرتاب موشکی که گمان می‌رود هواسونگ-12 باشد، انتخاب کرده است که از نظر تئوری قادر به حمله به قلمرو گوام در اقیانوس آرام ایالات متحده است.

این یک یادآوری بود که فناوری تسلیحات کره شمالی در حال پیشرفت است – که تا به امروز بیش از هر موشک دیگری پرواز کرده است – به عنوان بخشی از نمایش گسترده‌تر توانایی‌های بالستیک این رژیم. طبق گزارش سازمان ملل، این کشور تنها در 10 روز 8 موشک پرتاب کرده است که تاکنون 40 مورد بی‌سابقه در سال جاری بوده است.

نادیده گرفتن نقشی که خشم خالص در زمان بندی شمال بازی می کند اشتباه است. آزمایش‌های این هفته بلافاصله پس از از سرگیری رزمایش‌های دریایی بزرگ مقیاس توسط ایالات متحده و کره جنوبی انجام شد که پیونگ یانگ معتقد است تمرینی برای تهاجم است، و پس از بازدید معاون رئیس‌جمهور آمریکا، کامالا هریس، از مرز به شدت مسلح تقسیم‌کننده شبه جزیره کره.

پیامد عدم اتحاد جهانی

از نظر استراتژیک، رفتار قاطعانه‌تر پیونگ یانگ نتیجه بی‌ثباتی سیاسی جهانی است که به آن فرصتی داده است تا همسایگان خود را بدون ترس از دعوت مجدد از تحریم‌ها تحریک کند.

جنگ در اوکراین نه تنها به عاملی برای حواس پرتی جو بایدن تبدیل شده است، بلکه درها را به روی روابط نزدیکتر بین پیونگ یانگ و مسکو باز کرده است، در حالی که فعالیت نظامی اخیر چین در تنگه تایوان به شمال این امکان را داده است که از تنش های فزاینده بین واشنگتن و پکن استفاده کند.

روزهای سخت وحدت در سال 2017، زمانی که شورای امنیت سازمان ملل متحد، از جمله روسیه و چین، تحریم های سنگینی را علیه شمال اعمال کردند، به پایان رسیده است. این موضوع در ماه مه امسال، زمانی که چین و روسیه قطعنامه‌ای را که مجازات‌های جدیدی را علیه رژیم وضع می‌کرد، وتو کردند، واضح بود.

این نفاق به این معنی است که تحریکات جدی تری در افق نهفته است، زیرا شمال همچنان به بهره برداری از اوکراین، تایوان و شورای امنیت مانع ادامه می دهد تا وضعیت خود را به عنوان یک کشور هسته ای مشروع با توانایی هدف قرار دادن سرزمین اصلی ایالات متحده با موشک بالستیک قاره پیمای مجهز به تسلیحات هسته ای ادامه دهد. [ICBM].

همانطور که مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در این هفته اشاره کرد، سکانس های قبلی آزمایش های موشک بالستیک کره شمالی با یک آزمایش هسته ای دنبال شد.

مقامات ایالات متحده و کره جنوبی ماه هاست که هشدار می دهند که هفتمین آزمایش هسته ای قریب الوقوع است، در حالی که تصاویر ماهواره ای از یک سایت آزمایشی پونگی-ری کاملاً آماده شده نشان می دهد که اکنون تنها سؤال مربوط به زمان بندی سیاسی است.

سو کیم، تحلیلگر شرکت RAND می گوید: «در این مرحله، بازگشت کیم جونگ اون به عقب و توقف اقدامات تحریک آمیز، برای منافع وی معکوس به نظر می رسد، بدون توجه به میزان منابعی که برای انجام این آزمایش های تسلیحاتی هدر رفته است.

ما در چرخه ای از تحریکات تسلیحاتی هستیم. آنچه باقی مانده است، اساساً یک آزمایش موشک بالستیک قاره پیما و احتمالاً هفتمین آزمایش هسته ای مورد انتظار است.