تراژدی ورزشگاه اندونزی: ادای احترام به هواداری که به فرار دیگران کمک کرد | اندونزی

جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی، با قربانیان فاجعه استادیوم کانجوروهان دیدار کرده و قول داده است که “ریشه” این تراژدی را با افزایش تقاضا برای عدالت بیابد.

رئیس جمهور با بیان اینکه دستور ممیزی از تمام استادیوم های فوتبال کشور را صادر خواهد کرد، گفت: می خواهم ریشه مشکلی که باعث این فاجعه شده است را بدانم تا بتوانیم بهترین راه حل را داشته باشیم.

در حالی که ویدودو با بستگان قربانیان دیدار می کرد و با بازماندگان این فاجعه در بیمارستان صحبت می کرد، خانواده های داغدار همچنان خواستار پاسخ بودند.

اواخر عصر سه‌شنبه، عزاداران برای ادای احترام به ایوان جنادی، یکی از 131 نفری که روز شنبه کشته شدند، وارد یک خانه تشییع جنازه در روستای واتوگده، مالنگ شدند. ایوان، 44 ساله، در میان هواداران پرشور Arema FC، معروف به Aremania، یک چهره برجسته بود و در جامعه بسیار محبوب بود. دوستان می گویند که او در تلاش برای باز کردن دروازه برای نجات دیگر هواداران بود.

“تا امروز، من هنوز فکر نمی کردم که ماس ایوان اینگونه به پایان برسد. او در حمایت از تیم فوتبال محبوبش جان خود را از دست داد. اما مطمئنم اون بالا داره لبخند میزنه. همسرش اکا ولندری می گوید حتماً به قولش عمل کرده است: تا آخرین نفس از آرما حمایت کند.

دوستان به همسرش گفتند که وقتی وحشت در میان شلیک گاز اشک آور توسط پلیس گسترش یافت، ایوان کمک به دیگران را در اولویت قرار داد.

ابتدا، او تمام اعضای کوروانورد – سازمان هواداران آرما را که او تأسیس کرد – جمع کرد و اطمینان داد که آنها می توانند به سلامت از کانجوروهان خارج شوند. آن‌ها به مدت یک ساعت منتظر ماندند، در حالی که به شدت در هم فشرده بودند، چشم‌هایی که می‌سوختند و گریه می‌کردند تا بالاخره بتوانند از استادیوم خارج شوند.

ایوان با دیگران در پارکینگ نیم ساعت استراحت کرد. سپس به تنهایی به سمت دروازه چهار برگشت و مصمم بود به دیگران کمک کند تا بیرون بیایند. با انرژی باقیمانده سعی کرد دروازه قفل شده را از بیرون باز کند.

نیم ساعت گذشت اما ایوان برنگشته بود. گروه او، Curvanords، به دنبال او رفتند. دروازه باز بود و بیهوش روی زمین کنار آن دراز کشیده بود.

ایوان به بیمارستان منتقل شد، اما پزشکان نتوانستند او را نجات دهند.

اتحادیه فوتبال اندونزی روز سه‌شنبه اعلام کرد که تاخیر در باز کردن دروازه‌ها – که باید 10 دقیقه قبل از پایان بازی باز شود – به فاجعه کمک کرده است.

سخنگوی انجمن گفت که آنها «به دلیل دیرهنگام فرمان» بسته بودند و افسران نیامده بودند.

ویدودو روز چهارشنبه گفت که پله های شیب دار داخل ورزشگاه نیز به این تراژدی کمک کرده است.

مشخص نیست که ایوان چگونه جان خود را از دست داده است، اگرچه خانواده اش گمان می کنند که او مورد اصابت یک گاز اشک آور قرار گرفته است. برادر او، هری، 55 ساله، هنگام حمام کردن بدن خود، کبودی زرد رنگی را دید. من جای زخمی را دیدم، مثل یک گلوله [Iwan’s] سمت راست بالای پشت برادر من که کار می کند [in the] نظامی، گفت که زخم است [from] یک محفظه گاز اشک آور،” او گفت.

شاهدان قبلاً به آبان نیوز گفته‌اند که قبل از استفاده از گاز اشک‌آور هیچ هشداری داده نشده است و این گاز نه تنها به سمت هوادارانی که به زمین حمله کرده‌اند، بلکه به طرفداران حاضر در سکوها نیز شلیک شده است.

اکا در حالی که اشک های روی گونه هایش را پاک می کرد، گفت: “در اعماق قلبم او را رها کردم.” او زندگی خود را به کمال رسانده است. او همچنین به قول خود برای حمایت از آرما تا پایان عمر عمل کرده است.

او افزود، اما خانواده خواستار عدالت و پاسخگویی بودند. او گفت: “من به عنوان یک قربانی، از کسانی که مسئول مرگ شوهرم، پدر فرزندانم هستند، خواستم غرامت عادلانه بدهند.” این فاجعه باید به طور کامل و کامل بررسی شود، اکا افزود: “من باید بدانم چه کسی با گاز اشک آور به شوهرم شلیک کرد.”

وزیر امنیت اندونزی یک گروه کاری متشکل از دانشگاهیان، مقامات و خبرنگاران برای بررسی این فاجعه ایجاد کرده است. آنها ظرف دو تا سه هفته کار خود را به پایان خواهند رساند.

نیمه شب بود که به اکا زنگ زد که شوهرش مرده است. او فکر کرد این یک شوخی است. او می دانست که مشکلی در ورزشگاه آن روز عصر وجود دارد، اما فقط نیم ساعت قبل از آن، دوست شوهرش تماس گرفته بود و به او اطمینان داده بود که او سالم است.

من فقط وقتی به بیمارستان Wava Husada رسیدم، این خبر را باور کردم و دیدم که جسد شوهرم بدون تخت روی زمین بیمارستان افتاده است. اشک هایم شکست. با دیدن اجساد دیگر با شرایط رقت انگیز، ذهن و قلبم بیش از پیش تیره شد. برخی از آنها صورتشان به داخل خم شده بود و دیگر قابل تشخیص نبودند.

هنگامی که ماموران در واکنش به حمله هواداران به زمین، گاز اشک آور شلیک کردند، ورزشگاه به هرج و مرج فرو رفت، در حالی که هواداران سعی در ترک زمین داشتند.

ایوان که پدر سه فرزند بود، خانه‌دار بود، اگرچه پرنده‌ها را هم معامله می‌کرد و در روزهای مسابقه به‌عنوان تاجر بلیت کار می‌کرد. دوستان می‌گویند که ایوان همیشه یک آرمانیا بود. امین فالس، 55 ساله، دوست قدیمی ایوان، به یاد می آورد که چگونه در کودکی، ایوان اغلب هر بار که تیم بازی می کرد، تی شرت سفیدی با دست نوشته «آرما» بر روی آن می پوشید. او از زمانی که دانش آموز دبستانی بود پشتیبان افتخار بود.

حتی زمانی که آرما هنوز در لیگ حرفه ای نبود، ایوان به شدت از آرما حمایت کرده بود. او حتی سوار کامیون شد و آرما را هر کجا که رفتند دنبال می کرد. امین به یاد می آورد که ایوان دوستی وفادار و محافظی هم بود.