بزرگترین پیروزی گرگ پوپوویچ این بود که آمریکا را با حقایق ناراحت کننده روبرو کرد | سن آنتونیو اسپرز

با پیروزی 104-102 سن آنتونیو مقابل یوتا جاز در شنبه شب، گرگ پوپوویچ، مربی قدیمی اسپرز، 1336مین برد خود در فصل عادی را به ثبت رساند تا دون نلسون را برای بیشترین رکورد در تاریخ NBA پشت سر بگذارد.

پوپوویچ تقریباً دو دهه مربی تیم دانکن بود و در طول دوره ای که شامل پنج قهرمانی NBA بود، هرگز بازی های پلی آف را از دست نداد. تحت رهبری او، سازمان اسپرز به استاندارد لیگ برای حرفه ای بودن، احترام و انجام کارها به روش “درست” تبدیل شد، شهرتی که به بزرگان سن آنتونیو مانند دیوید رابینسون، مانو جینوبلی، کاوهی لئونارد، تونی پارکر، اوری جانسون، شان آسیب رساند. الیوت، لامارکوس آلدریج، پتی میلز، دمار دروزان، رودی گی و تعداد بیشماری دیگر.

اما چیزی که مربی پوپوویچ را واقعاً خاص و همچنین منحصربه‌فرد می‌کند، روشی است که او از صدای خود و سکوی خود برای صحبت در مورد بی‌عدالتی، نژادپرستی، وحشیگری پلیس و بقیه بیماری‌های اجتماعی که جامعه آمریکا را رنج می‌دهد، نه تنها در روز، استفاده کرد. مبنای شخصی، اما یک مبنای سیستمی. به عنوان یک مرد سفیدپوست، در ایالت تگزاس از همه جا، این نه تنها به شجاعت زیادی نیاز دارد، بلکه احترام زیادی نیز دارد.

پاپ در استفاده از کنفرانس های مطبوعاتی NBA و مصاحبه های بعد از بازی برای بیان افکار و نظرات خود در مورد موضوعات مختلف، اغلب بدون تحریک یا تحریک مهارت داشت.

پس از کشته شدن جورج فلوید، خطاب صمیمانه مربی پوپوویچ چیزی را گفت که بسیاری از مردم باید بشنوند.

“به طرز عجیبی و غیرمعمول، بهترین لحظه آموزش این تراژدی اخیر، به نظر من، نگاه به صورت افسر بود. [during Floyd’s death]. برای اینکه سفیدپوستان ببینند که چقدر بی‌تفاوت، چقدر معمولی است، چقدر کارش روزمره است، آنقدر که می‌توانست دست چپش را در جیبش بگذارد، زانویش را کمی بچرخاند تا به این شخص بیاموزد. از یک درس – و اینکه این حق و وظیفه او بود که آن را در ذهن خود انجام دهد.

فکر می‌کنم به عنوان یک سفیدپوست خجالت می‌کشم که بدانم ممکن است این اتفاق بیفتد. در واقع برای تماشای یک لینچ. همه ما کتاب‌ها را دیده‌ایم، و شما در کتاب‌ها نگاه می‌کنید و سیاه‌پوستان را می‌بینید که از درختان آویزان شده‌اند. و شما … شگفت زده می شوید. اما ما دوباره آن را دیدیم. هرگز فکر نمی کردم که آن را با چشمان خودم در زمان واقعی ببینم.»

در سال 2017، پوپوویچ در روز رسانه ای اسپرز به طور مفصل در مورد نژادپرستی و سیاست سیستماتیک صحبت کرد و گفت که کشور تحت رهبری ترامپ به “مایه شرمساری برای جهان” تبدیل شده است: “بدیهی است که نژاد همان فیل در اتاق است و همه ما این را درک می کنیم. تا زمانی که مدام در مورد آن صحبت نشود، بهتر نخواهد شد. چرا ما باید در مورد آن صحبت کنیم؟ خوب، چون ناراحت کننده است. برای تغییر هر چیزی باید یک عنصر ناراحت کننده در گفتمان وجود داشته باشد.

«مدیر و لحن مشمئز کننده و همه نظرات… بیگانه هراسی، همجنسگرا هراسی، نژادپرستانه، زن ستیزانه بوده است. من در کشوری زندگی می کنم که نیمی از مردم آن را نادیده گرفتند تا کسی را انتخاب کنند.»

بخشی از پاسخ پوپوویچ که از او خواسته شد درباره زندگی دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور و روابط نژادی در کشور تأمل کند، بر رهبری کشور متمرکز شد.

به نظر می رسد که در این زمینه عقب نشینی زیادی داشته باشیم، به خصوص که ما به وضعیت مسابقه در کشورمان نگاه می کنیم. همه می خواهند آن را فراموش کنند، اما باید همیشه، جلو و مرکز، وجود داشته باشد.

“نژاد هنوز معضل بی پاسخی است که همه همچنان نادیده می گیرند. دکتر کینگ آن را نادیده نگرفت و اکنون که گروهی در قدرت داریم که بسیار مایل به نادیده گرفتن آن هستند، ترس بزرگی است. این فقط با گفتار آنها نیست، بلکه اعمال آنها این را ثابت می کند و این ترسناک است.

اکنون. مربی پوپوویچ اولین نفری نبود و قطعاً آخرین نفری در ورزش نخواهد بود که رئیس جمهور سابق ایالات متحده را کتک زد یا نژادپرستی و تعصب آشکار و غالب را که در حال حاضر نه تنها در سراسر حزب جمهوری خواه، بلکه در آمریکا به عنوان یک کشور بیداد می کند، فریاد زد. به طور کلی، با این حال او قطعا یکی از مهم ترین و منحصر به فرد ترین ها به دلایل متعددی است:

1) مربی پوپوویچ فارغ التحصیل آکادمی نیروی هوایی است و در یک شهر نظامی کار می کند.

2) به نظر می رسد استاندارد فوق الذکر که او و سازمان اسپرز تعیین کرده اند در تضاد مستقیم با تنبیه عمومی او از آمریکا باشد.

3) مربی پوپوویچ این اظهارات را در ایالت فوق قرمز تگزاس بیان می کرد، که مسلما محافظه کارترین ایالت در میان ایالت های محافظه کار بر اساس قانونگذار ایالتی و هیئت کنگره است، ایالتی که در 10 انتخابات متوالی ریاست جمهوری به جمهوری خواهان رای داده است و 52.6 درصد از رای دهندگان را مشت کرده اند. برای ترامپ

برای کتابم وحشیگری پلیس و برتری سفیدها: مبارزه با سنت های آمریکایی، با بازیکن سابق NBA، رکس چپمن، که سفیدپوست است، مصاحبه کردم. او به ویژه در مورد بی عدالتی با قدرت سفیدپوستان صحبت کرد.

چپمن گفت: «بخش بزرگی از آن باعث ناراحتی من می‌شود که ما باید سفیدپوستان را با صدای بلند صحبت کنیم تا با بسیاری از سفیدپوستان آمریکا طنین‌انداز شود. وقتی می بینم دوستانم استیو کر، استیو نش، استن ون گاندی، گرگ پوپوویچ در حال انتخاب جایگاه خود هستند، قلبم به درد می آید، زیرا آنها هنوز در NBA هستند. من می‌دانم که آنها باید روی برخی مسائل طناب بزنند، اما برخی از چیزهایی که گفته‌اند سیاه‌پوستان دهه‌هاست که می‌گویند. من به آنها افتخار می کنم که اکنون آنها را دوستانم خطاب می کنم. من افتخار می کنم که جزو گروه سفیدپوستانی هستم که واقعاً می خواهند در این مبارزه متحد باشند.”

واقعیت این است که بخش‌هایی از مردم در آمریکا وجود دارند که به شنیدن صحبت‌های سیاه‌پوستان در مورد نژادپرستی سیستماتیک، خشونت پلیس، برتری‌طلبی سفیدپوستان و تعصب، چشم‌های جمعی بزرگی می‌دهند. فرقی نمی کند لبرون جیمز، کالین کپرنیک، باراک اوباما یا هر کس دیگری باشد. اما آنها آن را از زبان فردی مانند کوچ پوپوویچ خواهند شنید. در مورد آن فکر خواهند کرد. در آن تأمل کنید. و فوراً توهین نشوید یا از این که او “کارت مسابقه را بازی می کند” رد شوید.

مربی پوپوویچ گفت که این وظیفه سفیدپوستان است که بدون توجه به عواقب آن، نژادپرستی را فریاد بزنند و حتی واقعاً هیچ واکنشی برای نظرات او دریافت نکردند، حتی در یک مکان فوق محافظه کار مانند تگزاس. و این چیزی است که او را منحصر به فرد و خاص می کند. بله، نقطه عطف مربیگری پوپوویچ تاریخی است و شایسته تجلیل است، اما فعالیت او در خارج از زمین برای همه سفیدپوستانی که واقعاً می‌خواهند در این مبارزه علیه نژادپرستی و برتری سفیدپوستان متحد باشند، مدت بیشتری دوام خواهد آورد.