فیلیپه کوتینیو جادویی نامناسب ممکن است خانه ای بعید در استون ویلا پیدا کرده باشد | استون ویلا

پهیلیپه کوتینیو 598 دقیقه برای استون ویلا بازی کرده است که در این مدت 4 گل به ثمر رسانده و 3 گل دیگر را ثبت کرده است. پیروزی در لیدز در روز پنجشنبه به این معنی بود که ویا برای اولین بار از ابتدای فصل گذشته در سه بازی متوالی لیگ پیروز شده است. اکنون یک حس واقعی حرکت وجود دارد و فقط به نتایج مربوط نمی شود. کوتینیو، جدای از مشارکت مستقیمش، بازیکنی با قد و قامت است، شخصیتی که حضورش می تواند هواداران، حتی سایر بازیکنان را متقاعد کند که یک باشگاه در حال رفتن است. که ناگزیر این سوال را ایجاد می کند: او در ویلا چه می کند؟

احتمالا تا حد زیادی یک سوال اقتصادی است. از آنجایی که بقیه فوتبال اروپا به دلیل تأثیر اقتصادی همه‌گیری کاهش می‌یابند، گسترش بی‌امان لیگ برتر ادامه دارد. طبقه متوسط ​​انگلیسی می تواند بازیکنانی را بخرد که خارج از محدوده به جز تعداد اندکی از خارج از کشور هستند.

اما این یک سوال نیز ریشه در ایده های مدرن در مورد اینکه یک بازیکن تهاجمی باید چگونه باشد. خلق کردن دیگر کافی نیست و کوتینیو یک فشار دهنده طبیعی نیست. هدیه او ناسازگار است. او قبلاً در ویلا یک بدبو داشته است، در پیروزی مقابل اورتون. فوتبال توسط این مردگان غرق شده است که اقتصاد بازی مدرن را پشت سر گذاشته اند: برای همه به جز نخبگان مطلق که نمی توانند آن را داشته باشند بسیار گران است، اما برای نخبگان مطلق غیرقابل اعتماد است.

استیون جرارد در دومین زندگی نامه خود که در سال 2015 پس از انتقالش به MLS منتشر شد، به لیورپول گفت که «فیلیپ را گنجینه کند» و گفت که او می تواند «مرد اصلی لیورپول و بازیکن برتر فوتبال جهان» شود. اما در آخرین بازی جرارد با کوتینیو، لیورپول 6-1 در استوک شکست خورد. دوران حرفه ای کوتینیو پر از ناامیدی های بزرگ است: شکست 3-1 لیورپول مقابل سویا، شکست 4-0 بارسلونا در آنفیلد، شکست 2-1 برزیل مقابل بلژیک…

دو ماه پس از انتشار زندگینامه جرارد، یورگن کلوپ جایگزین برندان راجرز به عنوان سرمربی لیورپول شد. این فکر وجود داشت که کوتینیو یک بازیکن طبیعی کلوپ نیست اما به نظر می رسید به اندازه کافی خوب وفق داده است. با این حال، یک سال پس از آمدن کلوپ، بارسلونا او را با روزنامه کاتالان هدف قرار داد ورزش اعلام می کند “هدف کوتینیو”. بلافاصله او نه تنها یک فوتبالیست، بلکه در یک بازی گسترده‌تر از روابط قدرت ابرباشگاهی نیز تبدیل به یک مهره شد و در نتیجه کمتر از یک فوتبالیست، جایزه دیگران را دریافت کرد. برای کوتینیو، از آن زمان هیچ چیز کاملاً مثل قبل نبوده است.

او قرارداد جدیدی را در ژانویه 2017 امضا کرد، نمونه دیگری از معاملات هوشمندانه اخیر لیورپول در نقل و انتقالات. اگر قرار بود او را از دست بدهند، مطمئن می شدند که هزینه هنگفتی را دریافت می کنند. این به لطف ناامیدی بارسلونا برای خرج کردن پولی که برای نیمار دریافت کرده بود، ژانویه سال بعد رسید. آنها که با از دست دادن یک ستاره برزیلی تحقیر شده بودند، به ستاره دیگری نیاز داشتند. فرم کوتینیو به دلیل آسیب دیدگی کمر متزلزل شده بود، اما لیورپول توانست مبلغ 120 میلیون یورو را با احتمال 40 میلیون یورو اضافه کند. که تا حد زیادی بودجه قراردادهای ویرجیل ون دایک و آلیسون را تامین کرد. لیورپول در نهایت بزرگترین ذینفع از رکورد خرید نیمار توسط پاری سن ژرمن بود.

کوتینیو هرگز در بارسلونا ساکن نشد. اولین بازی او در بازی مقابل اسپانیول در کوپا دل ری، تمام مهارت خود را نشان داد، توسط هوادارانی که مشتاق یک قهرمان جدید بودند جشن گرفته شد، اما با وجود تمام اراده ای که او باید موفق شود، به زودی مشخص شد که او هیچ کدام از این دو را ندارد. نیمار جدید و نه آندرس اینیستای جدید. او به سادگی آن چیزی نبود که بارسا نیاز داشت. یک هافبک کهنسال در حال تلاش برای پوشش یک خط فوروارد فزاینده بود. سازه در حال خراب شدن بود. بازدهی او در هر بازی، یک راهنمای خام در مورد میزان پرسینگ یک بازیکن، در اولین فصل کامل حضورش در آنجا به نصف کاهش یافت و به 0.9 رسید.

بازی های تعیین کننده آن فصل، دو بازی نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، مقابل لیورپول بود. او پس از هر یک ساعت از زمین خارج شد و در هر دو مورد مورد تمسخر قرار گرفت: هواداران بارسلونا که برای دیدن او به عنوان نمادی از مشکلات باشگاه آمده بودند و هواداران لیورپول که از این واقعیت که بازیکنی که آنها را ترک کرده بود در معرض خطر قرار گرفته بود خوشحال می شدند. از یک بازگشت تاریخی کوتینیو باید فکر می‌کرد که این خانه‌ای بود که او می‌توانست داشته باشد، نه اینکه تبدیل به این روح سرگردان شود.

او به بایرن قرض داده شد، بهترین سوسو زدن هایش را به نمایش گذاشت – هت تریک مقابل وردربرمن، عملکرد درخشان مقابل پادربورن، دو گل نمادین دیرهنگام در پیروزی 8-2 مقابل بارسلونا – اما یک بار هانسی فلیک که پرس بالا بود، جایگزین نیکو شد. کواچ به عنوان مربی، بایرن هرگز قرار نبود او را برای همیشه به خدمت بگیرد. بنابراین به بارسلونا برگشت، جایی که او خود را پشت سر پدری 18 ساله در حالت نوک زدن دید، سپس از ناحیه زانو آسیب دید که نیاز به جراحی داشت.

او 29 سال دارد و باید در اوج قدرت باشد، اما به جایی نمی رسد. او توانایی و دستمزد یک بازیکن سوپرکلوپ را دارد اما به اندازه کافی برای باشگاه های مشهور مشهور نیست و به اندازه کافی برای طرف های فلسفی پرس نمی کند. از آنجایی که این بیماری همه گیر به امور مالی در سراسر اروپا آسیب رساند، هیچ کس نمی توانست او را تامین کند. زمانی او را به عنوان یک بازیکن لاکچری معرفی می کردند، اما چه کسی می تواند این روزها تجملات را بپردازد؟

بارسا در نهایت ناامید شد که دستمزد 20 میلیون یورویی او را از دست داد تا بتواند فران تورس را در حالی که سقف حقوق لالیگا را رعایت می کند ثبت نام کند. کوتینیو که از بازگشت به تیم ملی برزیل قبل از جام جهانی ناامید بود، طبق گزارشات، کاهش 35 درصدی دستمزد را پذیرفت. اینکه آیا ویا به خالق دیگری نیاز دارد یا نه قابل بحث است، اما جرارد به وضوح هنوز به او امتیاز می دهد و او از آن دسته بازیکنانی است که فوتبال را سرگرم کننده می کند – که برای تیم مشتاق در میانه جدول، یک ویژگی کم اهمیت نیست. اما سرگرمی، همانطور که اورتون با جیمز رودریگز دریافت، می تواند غیر قابل اعتماد باشد.

بازیابی کوتینیو اکنون 1.0 در هر بازی است، 70 درصد کمتر از آنچه در آخرین فصل حضورش در ویلا توسط جک گریلیش، بازیکنی که به نظر می‌رسد یک جایگزین معنوی برای او بود، مدیریت کرد. کوتینیو نمی تواند در بارسا یا بایرن جا بیفتد، اما شاید بتوان در ویلا این تیم را برای او ساخت و توانایی های او را برجسته کرد و ایراداتش را جبران کرد. شاید این سطح در بازی مدرن برای بازیکنی با ویژگی های او باشد. شاید بالاخره پس از چهار سال رانش، خانه ای پیدا کرده است. شاید.